SERIE
Dat Steven Spielberg een fascinatie heeft voor buitenaardse wezens is genoegzaam geweten. Toen hij enkele jaren geleden met plannen op de proppen kwam voor een nieuwe scifi-reeks was dat dan ook geen grote verrassing. Scenarist Robert Robat, met wie de bebaarde regisseur eerder samenwerkte voor Saving Private Ryan, creëert met Falling Skies een tv-serie die het verzet van een kleine groep mensen tegen een recente buitenaardse invasie centraal stelt. Het wiel opnieuw uitvinden doet de nieuwe reeks dus allerminst. Op zich geen probleem, ware het niet dat Falling Skies ook weinig interessante of verrassende karakters bevat. En - de grootste zonde van allemaal - ook het 'grote idee' achter de reeks is zo goed als onbestaande in dit eerste seizoen. Als uitstekende sciencefiction doorgaans meer zegt over het heden dan over de toekomst, dan is Falling Skies vooral teleurstellend omdat de serie over geen van beide intrigerende standpunten inneemt.

Al vanf de eerste episode wordt duidelijk dat Rodat op de grootste gemene deler mikt. Ja, de setting is redelijk duister en de buitenaardse wezen ogen heel wat dreigender dan we van Spielberg-producties gewend zijn, maar daar staat tegenover dat een clichéachtig familieverhaal de rode draad vormt in Falling Skies. De reeks opent enkele maanden nadat aliens op aarde zijn geland en grote delen van de bevolking hebben uitgemoord. De veroveraars hebben het bovendien gemunt op kinderen, die ze als slaven inzetten om grote constructies boven metropolen te bouwen.Een van de gevangen kinderen is Ben, de 14-jarige zoon van Tom Mason, een bijdehante historicus die samen met enkele honderden anderen net buiten Boston het verzet leidt tegen de invasie. Het is zijn voornaamste doel om zijn gezin weer samen te krijgen, maar dat botst geregeld met de grotere objectieven van de verzetsleiding, waardoor ook interne conflicten een succcesvolle aanval tegen de buitenaardse wezens bedreigen.

Falling Skies bouwt geleidelijk wel een mythologie op over de aliens - zij het pas in de tweede helft van het seizoen en dan nog verrassend summier - maar grotendeels is het eerste seizoen een aaneenschakeling van afleveringen die op zichzelf staan en telkens één missie van de verzetsgroep als focus hebben. Helaas gaat dat gepaard met nogal wat voorspelbaarheid en repetitiviteit. Zeker in de eerste helft van het seizoen lijken de episodes wel gebaseerd op dezelfde blauwdruk waardoor de hoop op beterschap al snel verdwijnt. Wie toch doorbijt, wordt gelukkig beloond met enkele goede afleveringen op het einde van het seizoen. Maar ook daarin spelen de makers op veilig en komen de wendingen niet als een grote verrassing.

Bijkomend probleem is dat je - in tijden waarin baanbrekende reeksen als The Walking Dead, Breaking Bad en Game Of Thrones het regeltjesboek voortdurend herschrijven - nooit waarachtig kan meevoelen met de personages omdat je nooit het gevoel hebt dat ze echt in gevaar zijn. De reeks durft het (in tegenstelling tot de andere reeksen die ik net noemde) niet aan om belangrijke karakters de nek om te wringen of om ze door de donkerste zielennachten te sturen. Een deel van de 'fout' zit 'm ook in de casting. Noah Wyle is natuurlijk een erg veilige keuze als Tom Mason en hij wordt omringd door een cast van weliswaar uitstekende acteurs - met name Will Patton en Moon Bloodgood verdienen een vermelding - maar niet het soort waarvan je veel nuances qua karakterloyaliteit verwacht. Symptomatisch is op dat vlak het personage Pope, een crimineel die in aflevering twee als slechterik wordt binnengehaald, maar die gaandeweg ook sympathieke kantjes begint te vertonen. Acteur Colin Cunningham oogt perfect voor de rol, maar hoezeer hij ook z'n best doet, hij is geen tweede Sawyer, hoezeer de makers dat ook proberen.

Veel teleurstellingen dus in dit eerste seizoen en dan heb ik het nog niet gehad over de wisselvallige speciale effecten, de doordeweekse regie en het bijwijlen pedante tempo, maar toch wil ik Falling Skies nog niet volledig afschrijven. De reden daarvoor zijn de laatste twee episodes die meer spanning, karakterontwikkeling en alien-mythologie bevatten dan de voorgaande afleveringen. Ook deze episodes zijn nog ver verwijderd van de gouden tv-standaard waaraan we vandaag gewend zijn geraakt, maar ze beloven ten minste om het status quo overhoop te gooien. Met name het feit dat seizoen twee zich heel wat nomadischer aankondigt dan seizoen één (dat zich gedurende lange periodes in een verlaten schoolgebouw afspeelt) is positief. Laat ik Falling Skies dus voorlopig het voordeel van de twijfel geven.

BEELD EN GELUID
Het beeld oogt zeer degelijk op deze Blu-raydisk, maar laat toch enkele steken vallen in de vele nachtelijke scènes. Daarin was iets meer contrast welkom, terwijl ook de kleurenweergave niet alles uit de kast haalt. Maar uiteindelijk is dat slechts muggenziften op een transfer die weinigen als minderwaardig zullen bestempelen. Dialogen domineren de soundtrack, maar enkele keren per aflevering is er wel een vuurgevecht of een andere hectische scène waarin de prima DTS-track zijn échte waarde kan tonen.

EXTRA'S
De bonussectie bevat vijf Audiocommentaren, met medewerkingen van onder meer de showrunner en Noah Wyle, maar begeesteren doen de babbelsporen niet echt. Evenmin intrigeren doen de speciale effectenfeaturette Animating A Skitter (4 min.) of Second Mass (5 min.) dat een blik biedt op de ensemblecast. Hetzelfde geldt voor de veredelde promospot The Unknown (3 min.) en Unanswered Questions (2 min.), dat je tevergeefs warm wil maken voor het tweede seizoen. De meest substantiële extra blijkt dan ook het Falling Skies Panel (21 min.), opgenomen tijdens een conventie in San Diego. Cast en crew amuseren zich duidelijk met het beantwoorden van de vragen van de moderator en het publiek.

CONCLUSIE
Falling Skies heeft heel wat pedigree achter de schermen, maar dat vertaalt zich niet in een intrigerende sciencefictionreeks. De makers spelen op veilig met clichématige karakters en weinig verrassende plots, waardoor je stevig onvoldaan blijft. Hopelijk biedt seizoen twee beterschap. Beeld en geluid scoren wel goed op deze disk, maar de bonussectie stelt teleur.