FILM
Na haar debuut in de populaire tienerkomedie La Boum, heeft Sophie Marceau nooit kunnen kiezen tussen arthouse en commerciële films. Ze had weliswaar het ideale snoetje om op affiches van romantische komedies te prijken, maar ze wilde meer dan dat waardoor ze in schitterende arthousefilms terecht kwam die weliswaar door bijna niemand werden begrepen. Een mooi voorbeeld van haar toch wel schizofrene filmcarrière is Fanfan, een productie die ergens tussen een sullige romcom en een arthouseprent met vreemde Jean Cocteau-trekjes balanceert.

Alexandre (Vincent Perez) is allesbehalve gelukkig met zijn verloofde Laure (Marine Delterme). Als hij op Valentijnsdag een paar sloffen als geschenk krijgt, weet de twintiger dat alle romantiek uit zijn verhouding is verdwenen. Alexandre trekt naar een kuststadje waar zijn vrienden Ti (Gérard Séty) en Maude (Micheline Presle) een vakantiehuisje hebben. Vrij vlug ontmoet hij Maudes kleinkind: Fanfan (Sophie Marceau). In een mum van tijd wordt de kerel verliefd op haar. Ook Fanfans hart gaat harder slaan, desalniettemin heeft Alexandre zichzelf een regel opgelegd: omdat alle relaties na een tijdje pure sleur worden, wil hij met Fanfan alleen maar platonische liefde. In zijn hoofd denkt hij alleen maar aan haar, maar de enige die hij fysiek mag aanraken is zijn verloofde Laure.

Toegegeven, dit scenario dat is gebaseerd op de bestseller van Alexandre Jardin die trouwens ook voor de regie zorgt, loopt op papier voor geen meter. En toch is Fanfan een heerlijke komedie die de kijker enigszins in de ban houdt. Ook het Franse publiek lustte wel pap van Fanfans avontuurtjes, er is zelfs ooit sprake geweest van een vervolg. Het eerste deel van Fanfan oogt wel wat imbeciel, maar eens Perez in Marceaus ogen heeft gekeken ontpopt deze film zich tot een onderhoudende productie. In het slot zien we de twee protagonisten met elkaar communiceren via een spiegel, een vondst die natuurlijk is gebaseerd op Jean Cocteau. De kunstenaar schreef in Orphée immers dat spiegels de deuren zijn waardoor de dood komt en gaat. Bekijk jezelf je hele leven lang in een spiegel en je ziet de dood aan het werk, aldus Cocteau. Zonder de plot prijs te geven, kunnen we ook verklappen dat het personage van Sophie Marceau op een welbepaalde manier sterft.

Een banaal liefdesverhaaltje dat zijn heil in nietszeggende symboliek zoekt? Misschien wel, maar Fanfan is een klein aanradertje, zelfs voor niet Marceau-verslaafden!

BEELD EN GELUID
Deze dvd is al een paar jaar oud, toch kun je maar weinig fout zeggen over deze transfer. De kleuren (en dan vooral de buitenopnames op het strand of in de straten van Parijs) zijn ronduit prachtig en je ziet niet de minste storing. Over de onnozele soundtrack zwijgen we maar beter!

EXTRA'S
Er staat geen bonusmateriaal op dit schijfje, behalve een paar bijgeleverde postkaartjes met daarop beelden van Frankrijks schoonste.

CONCLUSIE
Ik geef het toe, de essentie van deze film verschilt niet veel van zijn Amerikaanse soortgenoten: jongen wordt verliefd op mooi meisje en na anderhalf uur leven ze nog lang en gelukkig. Alleen doen die Fransen het wel op een mooiere en frissere manier. Kan je zonder deze film leven? Natuurlijk, je kan zelfs indien je dat zou willen zonder Michael Haneke leven, alhoewel...