De gustibus non est disputandum om het op zijn Latijns te zeggen, en dat geldt ook voor seks. “Ieder zijn fetish” is dan ook het uitgangspunt van deze leuke komedie van debutant Josh Lawson, die daarmee in de kijker liep op diverse filmfestivals, zoals bijv. in Toronto. In de Benelux draagt deze film wel de titel Sex Actually in plaats van de originele The Little Death. Misschien vreemd, maar wie ooit Tess of the D'Urbervilles van Thomas Hardy las, weet dat dit gewoon een ander woord is voor orgasme. God weet waarom men bij ons voor deze titel koos. In deze komedie volgen we 90 minuten vier koppels die er maar niet in slagen om samen een orgasme te krijgen. Ten minste niet als ze het volgens de oude (voor hun saaie) methode doen.

Zelf wisten we het ook niet, maar er bestaat zoiets als dacryfilie. Je vindt het niet in Hardys roman hoor, maar het zou om mensen gaan die opgewonden raken als ze iemand zien huilen. Of wat dacht je van somnofilie? Dat zijn mensen wier hart sneller bonkt als ze iemand zien slapen. Over dit soort afwijkingen gaat het dus, en viespeuken die iets meer gewaagd willen, kunnen maar beter iets anders in de dvd-lader stoppen. Nou ja gewoon, Maeve (Bojana Novakovic) droomt ervan om door haar eigen man te worden verkracht, terwijl haar man Paul (Lawson, die dus ook acteert) het liefst aan haar tenen sabbelt. Ook de seksrelatie tussen Phil (Alan Dukes) en Maureen (Lisa McCune) loopt niet echt op wieltjes, haar man raakt alleen maar opgewonden als zijn vrouw een dutje doet (en hij stopt haar daarom maar vol met slaappillen). Evie (Kate Mulvany) en Dane (Damon Herriman) kunnen alleen maar seksueel aan hun trekken komen als ze en rollenspel doen. Niets ongewoons misschien, maar wat doe je als het de fantasie van manlief is om doktertje te spelen, terwijl zijn vrouw een patiënte met hepatitis moet uitbeelden?

We kunnen nog wel een tijdje zo doorgaan. Alhoewel Sex Actually geen grote film is (het is zelfs geen goede) zijn de sketches (een echt verhaal ontbreekt) toch best komisch. Het is misschien allemaal wel net iets te gepolijst, desalniettemin zal iedereen (inclusief de grootste zuurpruim) schaterlachen met bepaalde stukken. Vooral het slot waarin Monica (Erin James) via Skype telefoonseks met gebarentaal moet vertalen, is hilarisch.

Neen, een meesterwerk is het niet, wel veel beter dan de doorsnee komedie die we wekelijks in de maag gestompt krijgen.