Bedenker David S. Goyer, scenarist van onder meer Batman Begins, heeft duidelijk getracht met zijn geesteskindje een antwoord te bieden op andere tv-reeksen die het Vaticaan als een beerput afschilderen zoals Borgia en The Borgia's, een tendens die opgang heeft gemaakt sinds het bejubelde en historisch al evenmin accurate The Tudors. Omdat evenwel een derde reeks over dezelfde familie artistieke waanzin zou zijn, heeft Goyer het over een andere boeg gegooid en een fictiereeks opgehangen aan het historische personage Leonardo Da Vinci, van wie evenwel de jeugdjaren die hier geportretteerd worden even veel historische waarde hebben als pakweg The Life Of Brian. Vanwege het grote commerciële succes van Game Of Thrones bevat daarnaast elke aflevering wel minstens een beaver shot en een persoon die op grafische wijze om zeep wordt geholpen. Weliswaar zijn enkele elementen ontleend aan de historische Da Vinci, zoals enkele van de uitvindingen, maar die citaties zijn eerder anekdotisch. De vertolking van Tom Riley als de jonge Da Vinci getuigt van bijzonder veel flamboyance die wellicht meer past bij Sir Arthur Conan Doyle's Sherlock Holmes. Zijn Leonardo is een complexe persoonlijkheid, die voortdurend in de knoop ligt met zichzelf en zich door zijn eigengereidheid vaak in nesten werkt. Zijn personage blijft echter ondanks zijn grillen sympathiek en overtuigend. De andere acteurs leveren ook bovengemiddelde prestaties en qua decors en rekwisieten is niet op een dollar gekeken, alhoewel nagenoeg al wat er te zien is met behulp van greenscreen is gefilmd.
Om een balans op te maken: 99 % van het verhaal is compleet bij elkaar gelogen, en de historische dimensie die men tracht te verkrijgen door het verhaal op te hangen aan figuren als Da Vinci, de De' Medici's en paus Sixtus IV, fungeert als niets anders dan een schaamlapje. Evenwel is Goyer een begenadigd verteller die met even weinig scrupules ook zaken ontleent aan Dan Browns conspiracy-thriller The Da Vinci Code, maar het geheel blijft werkbaar. De magisch-realistische fantasyelementen die vooral door het personage van de Turk Al-Rahim in het verhaal worden ingevoerd (met als klap op de vuurpijl een sinistere ontmoeting met één van de nazaten van graaf Dracula) doen het verhaal evenwel soms onnodig afwijken van het rechte pad. Ook is het door de eerste paar afleveringen even doorworstelen geblazen, want Goyer kijkt in zijn scenario niet op een personage meer of minder (en op een seksboerderij zoals het 15-de eeuwse Italië zijn alle personages bovendien nog in meer of mindere mate familie van elkaar) en het is opletten geblazen.
BEELD EN GELUID
Dit eerste seizoen van Da Vinci's Demons werd door E1 Entertainment van een meer dan behoorlijke beeldtransfer voorzien. De acht afleveringen staan ruim over 3 disks verspreid, in hun origineel 1.78:1-formaat, en wat dadelijk opvalt is dat het beeld enorm zuiver is. De kleuren ogen natuurljk en de rijk gedetailleerde renaissance-decors komen wulps en zwierig uit de verf. Ook het niveau van detaillering van huidtinten en de textuur van onder meer de riolen waar Da Vinci zich spijtig genoeg door moet worstelen, zijn van zeer veel details voorzien. Af en toe is de setting van de reeks echter vrij donker. In tegenstelling tot de Amerikaanse versie krijgen we geen Dolby TrueHD 5.1-track, maar een DTS-HD MA 5.1-track die optimaal benut wordt; de diverse locaties van het middeleeuwse Firenze komen geloofwaardig over en zijn rijk voorzien van kleine details zoals druppelend water en geroezemoes op de markt, zodat het geheel overtuigt. Battlestar Galactica-veteraan Bear McCreary tekende voor de score.
EXTRA'S
Spijtig genoeg werd eens te meer de bonussectie van de Amerikaanse versie niét overgenomen.
CONCLUSIE
Da Vinci's Demons is een reeks waar veel werk is ingestoken, maar die toch een relatief hoge opstapdrempel heeft omdat men - zeker in dit eerste seizoen - bijzonder véél heeft willen stoppen. E1 Entertainment verdient een pluim voor de uitstekende beeldkwaliteit, maar een blaam voor het ontbrekende bonusmateriaal.
