SERIE
Het eerste seizoen van Elementary paste weliswaar netjes in de mal van de gemiddelde Amerikaanse detectivereeks (met name degenen die op de zender CBS worden uitgezonden), maar bevatte toch een aantal leuke verwijzingen naar de oorspronkelijke verhalen van Sherlock Holmes. De vraag was of de reeks in het tweede seizoen meer zou opschuiven naar de standaardnorm voor tv-reeksen of Elementary, nu wekelijks meer dan 10 miljoen Amerikanen afstemden op de serie, het aandurfde om het typische Holmes-sfeertje van Arthur Conan Doyle's verhalen vaker op te zoeken. Het antwoord ligt jammer genoeg dichter bij het eerste dan bij het tweede.

Nochtans belooft de openingsaflevering veel goeds. Holmes en Watson zakken in die episode namelijk af naar Londen om inspecteur Lestrade uit de nood te helpen, die een moordverdachte met een granaat heeft bedreigd. Ook Mycroft, Holmes' geraffineerde broer, duikt op in de aflevering, die uitstekend gebruik maakt van iconische locaties in de Britse hoofdstad, waaronder het oorspronkelijke thuisadres van de speurder, Baker Street 221b. Maar hoewel zowel Lestrade (in geringe mate) en Mycroft (in een belangrijke bijrol) in de loop van het seizoen opnieuw hun opwachting zullen maken, verdwijnt de sfeer van Arthur Conan Doyles boeken bij iedere aflevering meer naar de achtergrond, ten voordele van episodes die in weinig meer te onderscheiden zijn van andere crimi's die op de Amerikaanse buis te zien zijn.

Dat betekent niet dat de serie niet interessant uit de hoek kan komen. Een aflevering over een vermoorde wiskundige, is zowel qua onderwerp als qua visuele uitwerking intrigerend, terwijl ook de wijze waarop de slachtoffers de dood ingejaagd worden (een ballerina wordt in tweeën gesneden, een lijk in het mortuarium wordt ontdaan van alle ledematen) innovatie tentoonspreidt. Bewonderenswaardig is ook dat de makers in dit seizoen elk van de vier hoofdpersonages op hun manier met private verwikkelingen laten omgaan: inspecteur Bell wordt neergeschoten (en legt de schuld daarvoor bij Holmes), kapitein Gregson kampt met een ongelukkig huwelijk, Watson's liefdesleven krijgt een duidelijke focus en Holmes zelf worstelt met een broederlijke tweestrijd en de dood van een van zijn weinige vertrouwelingen.

Het neveneffect daarvan is helaas dat de Holmes die hier wordt opgevoerd alleen in naam en met een handvol generische eigenschappen nog de vergelijking met de klassieke speurder kan doorstaan. Johnny Lee Miller doet zijn best om de manische, wild om zich heen slaande intelligentie van de detective naar voren te brengen in zijn vertolking, maar hij blijft gehandboeid door scenario's die te veel op veilig spelen en qua karakterontwikkeling te graag de clichés opzoeken. Lucy Liu treft het een stuk beter als Joan Watson. Hoewel ook haar personage steeds meer afwijkt van Conan Doyles trouwe arts, positioneren de scenaristen haar tenminste als een sterke vrouw in een door mannen gedomineerde wereld. Door haar tot een evenwaardige partner van Holmes te laten evolueren, ontstaat een dynamiek die niet oninteressant is. Ook de toevoeging van een ijzersterke Rhys Ifans als Mycroft is een geslaagde zet: hij drijft geregeld op efficiënte wijze een wig tussen Holmes en Watson, terwijl andere van zijn daden hen net dichter bij elkaar brengen.

Elementary is overduidelijk, ook in het tweede seizoen, nog een reeks die zoekt in welke richting ze wil evolueren, iets wat onder meer blijkt uit de laatste vier aflevering, die één langer verhaal vertellen, gespreid over vier uur. Het is geen volledig geslaagd experiment - Elementary werkt een stuk beter met een 'crimineel van de week' - en de spanning voelt vaak geforceerd aan, maar het geeft tenminste aan dat de makers proberen om de reeks een unieke smoel te geven, iets waaraan het momenteel nog ontbreekt. Of de serie daar effectief ook in zal slagen, valt af te wachten - de concurrentie met het veel innoverendere Sherlock, dat bovendien trouwer blijft aan de geest van de speurder, is natuurlijk gigantisch - maar aan de positieve kant: er zijn heel wat slechtere crimi's op televisie dan deze middelmatige Holmes-update.

BEELD EN GELUID
Beeld en geluid halen een meer dan degelijk niveau op de zes schijfjes van deze dvd-release. De kleuren ogen helder, de scherpte is prima en het contrast is ook in scènes waarin veel schaduwdetail een noodzaak is grotendeels op de afspraak. De 5.1-soundtrack benut de mogelijkheden van de achterste speakers amper en focust voornamelijk op de voorste kanalen, die de dialogen en geluidseffecten prima weergeven in een aangename geluidsmix.

EXTRA'S
Net zoals bij het eerste seizoen, bevatten de zes disks een aantal extra's die zo gladjes gemaakt zijn dat ze bijna elke vorm van écht interessante informatie laten ontglippen. Second Chapter: Inside Elementary Season 2 (20 min.) is een degelijke making-of die de thema's en innovaties van het tweede seizoen netjes afvinkt. Holmes Goes Home (8 min.) gunt een blik achter de schermen van de Londense opnames voor de eerste episode, terwijl Art in the Blood: Meet Mycroft (9 min.) ons introduceert bij Holmes' broer en zijn vertolker, Rhys Ifans. Under the Magnifying Glass (8 min.) en Skill Sets (7 min.) focussen respectievelijk op de productiewaarden van de serie en de talenten van de cast, zoals degenschermen en sloten openen. Het Gag Reel (3 min.) bevat weinig écht grappige outtakes en ook The Life of Clyde (4 min.), dat Holmes' schildpad als een diva portretteert, is een grap die te lang aansleept. Bij een handvol afleveringen kan je ook een Deleted Scene selecteren, terwijl de aflevering Paint It Black een middelmatig Audiocommentaar bevat door regisseur Lucy Liu en cameraman Ron Fortunato.

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van Elementary zet geen noemenswaardige stappen voorwaarts in vergelijking met het wisselvallige eerste seizoen. De acteurs en de productiewaarden blijven onmiskenbare pluspunten, en de toevoeging van Rhys Ifans als gastacteur is geïnspireerd, maar de geest van de Sherlock Holmes-verhalen is dikwijls ver te zoeken. Beeld en geluid halen een degelijk niveau, terwijl de extra's redelijk uitgebreid maar ook weinig inzichtelijk zijn.