Twintig jaar geleden (jawel, al zo lang) werd ons netvlies bestookt door Salma Hayek die als Santanico Pandemonium allerlei sensuele, gekke dingen in From Dusk Till Dawn deed. Vandaag is de Mexicaanse actrice bijna 50, maar ze ziet er nog altijd stralend uit. Helaas is het wel al een eeuwigheid geleden sinds we haar in een succesfilm aan het werk zagen en dus ligt ze al een hele poos onderaan de stapel van actrices met wie regisseurs willen samenwerken. Waarom haar dus niet vragen om mee te spelen in een domme actiefilm waarin ze zelfs de hoofdrol krijgt? Want tja, als mannen als Liam Neeson of Kevin Costner als hoogbejaarden nog de onverslagen actieheld mogen uithangen, waarom zou een vrouw dat dan niet mogen? Joe Lynch stelde het aan Hayek voor en die hapte toe. Gelukkig voor hem, want eigenlijk moest Everly al vier jaar geleden worden uitgebracht, maar op het laatste nippertje weigerde Kate Hudson om nog aan dit project mee te werken. Wellicht heeft de actrice uit The Skeleton Key het script herlezen, want dat slaat werkelijks nergens op.

Yakuza-baas Taiko (Hiroyuki Watanabe) ontdekt dat zijn voormalig liefje Everly (Salma Hayek) voor het FBI werkt. Dat is voor de maffialeider reden genoeg om Everly, die al vier jaar voor hem als hoer werkt, vogelvrij te verklaren. Zowat iedereen probeert Everly omver te knallen, maar geen paniek! Deze dame weet amper hoe ze een geweer moet vasthouden, maar ze weet zich toch steeds te redden. Zelfs een kogelwonde in de buik in het begin van de film kan haar niet stoppen, en alsof dat allemaal nog niet genoeg is, slaagt ze er ook nog in om haar moeder Edith (Laura Cepeda) en dochter Maisey (Aisha Ayamah) in veiligheid te brengen.
 

Er wordt zeer veel geschoten en er zijn ontzettend veel knipogen naar Tarantino, alleen werkt deze film (op Hayek na) voor geen meter. Dat is vooral aan de klungelachtige regie van Joe Lynch te wijten die vorig jaar ook al de idiote komedie Knights Of Badassdom op het publiek losliet. De film heeft wel een paar leuke momenten, maar het is niet omdat je Tarantino imiteert dat je ook Tarantino bent. De leukste scène is ongetwijfeld die waarin de Sadist (Togo Igawa) Hayeks snoetje met zwavelzuur probeert te bewerken, maar helaas redden tien degelijke minuten een film niet van de ondergang. Een actiefilm om snel te vergeten, ook al blijft de sexy kont van Hayek nog een tijdje in je geheugen rondzweven.

BEELD EN GELUID

CONCLUSIE