Ik beken, nog nooit in mijn leven heb ik ook maar één aflevering van Friends gezien. Gelukkig bestaat de serie wel, anders was de kans groot dat we nooit van Jennifer Aniston hadden gehoord. Het klinkt misschien vreemd, maar eigenlijk is Aniston één van de betere Hollywoodactrices, alleen heeft ze nooit de kans gekregen om dat te tonen.

Jammer genoeg verwachten de filmfans alleen van haar dat ze nog maar eens het rolletje van Rachel Green vertolkt (je weet wel de romantische komedies die je eigenlijk nooit laten lachen), want haar beste prestatie tot nu toe (Cake dus) bleef zo goed als onopgemerkt. Aniston beet zich vast in de rol van Claire Bennett, een vrouw die aan chronische pijn lijdt omdat een wegpiraat haar kind van de weg heeft gemaaid. Het gaat niet zo goed met Claire. De littekens zijn zowel letterlijk als figuurlijk op haar gezicht te zien. Haar man heeft haar verlaten, ze drinkt zich dagelijks te pletter, ze slikt allerlei pillen en voor haar is het leven één cynische hel geworden. De enige persoon met wie ze nog contact heeft is haar Mexicaanse huishoudster (Adriana Barraza), met wie ze geregeld over de grens trekt om illegale medicijnen in te slaan. Ze laat zich inschrijven in een praatgroep, maar door haar ongewenste opmerkingen wordt zij binnen de kortste keren persona non grata. Als één van haar lotgenoten, Nina (Anna Kendrick), van een brug springt, krijgt Claire een vreemde interesse voor haar zelfmoord. Claire wil weten waarom Nina uit het leven stapte. Uiteindelijk komt zij bij Nina's echtgenoot terecht met wie ze een affaire begint. Veel redenen om te juichen heeft de vrouw echter niet, door de medicijnen heeft ze last van hallucinaties: ze ziet Nina als een geest opduiken.  

Laten we er geen doekjes om winden, Cake maakt je niet vrolijk. Het gaat over zelfmoord, je ziet mensen die zich lazarus drinken of die zich volstoppen met medicijnen en op de koop toe gaat het om een vrouw die rouwt om een kind. En toch, hoe vreemd het ook lijkt, is dit drama toch grappig omdat regisseur Dabniel Barnz een zeer cynische vrouw van Claire heeft gemaakt. Ook al heb je het waarschijnlijk nog nergens (of te weinig) gelezen, is dit de beste vertolking van Jennifer Aniston ooit. De Holywooddiva was bereid om zonder make up deze rol te spelen, en jawel: zo zag je haar nog nooit! Het is meteen een bewijs dat zij wel degelijk kan acteren, alleen moest ze zich heel haar carrière lang tevreden stellen met andere rollen. Cake is natuurlijk de film van Aniston, maar ook de rest doet het uitmuntend. Anna Kendrick is zoals steeds een lust voor het oog, maar ook Adriana Barraza en natuurlijk William H. Macy schitteren in dit drama.

Cake lijkt wel op een indiefilm, maar is wel degelijk uit de Warner-stal afkomstig. Dat label staat bijna altijd garant voor releases van uitmuntende kwaliteit. Je hebt een vergrootglas nodig om het filmhuis ook maar één fout in de schoenen te kunnen schuiven, en ten slotte heeft dat ook niets met de liefde voor film te maken. De kleuren zijn uiterst verzorgd en alle details haarscherp. Het geluid bestaat uit een standaard Dolby Digital 5.1-track. Meer moet dat niet zijn, want wie verwacht nu een geluidsfestijn bij dit soort films?