FILM
Zootropolis is een stad waar na eeuwen evolutie roofdieren en prooien hebben geleerd om vreedzaam te coëxisteren. Ondanks het feit dat ze haar gestalte tegen heeft, is konijntje Judy Hopps (Ginnifer Goodwin) al van kindsaf van plan om bij de politie te gaan en van de wereld een betere plaats te maken. Met héél veel moeite - haar kleine gestalte speelt haar keer op keer parten - studeert ze als primus af aan de politieschool, en verhuist ze naar het eerste district van Zootropolis...

 

... om daar van haar baas, Chief Bogo (Idris Elba), de zééééér belangrijke taak toebedeeld te krijgen om parkeertickets uit te schrijven! Ondanks het feit dat haar job haar tegensteekt, zeker als ze daarbij ook nog getreiterd wordt door scam artist Nick Wilde (Jason Bateman), een vos, reiken haar ambities hoger dan haar oren. Wanneer het wanhopige ottervrouwtje Mrs. Otterton (Octavia Spencer) komt informeren naar haar verdwenen man, één van veertien verdwenen roofdieren, en dat in een zaak waar de politie maar geen vooruitgang in schijnt te boeken, schuift Judy zichzelf naar voor als redder in nood en zet ze haar poot tussen de deur vooraleer haar baas nee kan zeggen. Tegen dan is het al wel duidelijk dat het feit dat Judy als token bunny in het politiekorps zit, feitelijk enkel en alleen is omdat de politieke correctheid een zekere vorm van positieve discriminatie van bovenaf oplegt. Chief Bogo heeft geen andere keuze dan Judy Hopps 48 uur aan de zaak te laten werken. Slaagt ze echter in die tijd niet, dan wil de baas dat ze haar badge zonder discussie inlevert en terugkeert naar de boerderij van haar ouders om worteltjes te kweken.

 

De opvolger van Big Hero 6 is nog maar eens het bewijs dat, sinds John Lasseter aan het hoofd van Disney staat, de eens zo slabakkende filmstudio haar tweede renaissance beleeft. Zootropolis is een film voor jong en oud, waarbij de ukkies allicht niet alle dubbele bodems en verwijzingen naar andere films en series als Breaking Bad zullen vatten, maar onder het laagje vernis van popcultuurreferenties schuilt een eerlijke, goed gemaakte film waarin niets zomaar per toeval gebeurt, en waarvan het scenario getuigt van vakmanschap. Ongeveer alle clichés van policiers worden op tafel gegooid, maar het verhaal wordt met een dergelijk gevoel voor evenwicht tussen pastiche en ernst gebracht, dat de film moeiteloos op alle vlakken weet te overtuigen. Zelfs de obligate gastrol voor het noodzakelijk te promoten Amerikaans popidool - in dit geval Shakira - komt per uitzondering eens helemaal niet geforceerd over. Centraal in de film staat de odd coupling tussen de alles-volgens-het-boekje-officier Judy Hopps (Ginnifer Goodwin), en de tegen zijn wil tot officieuze deputy benoemde sluwe vos Nick Wilde (Jason Bateman), en dat hiervoor gekozen wordt voor twee dieren die elkaars natuurlijke vijanden zijn, is allicht zeer bewust gedaan. De twee mogen een hele film lang de ups en downs van het perfect tegengestelde duo breed uitsmeren zoals het een goeie buddy flick betaamt, en ook voor de rest van de cast is de juiste man of beest op de juiste plaats gezet: J.K. Simmons als de gladde burgemeester wiens voornaamste zorg het behouden van zijn kiezerscorps is, Idris Elba als de norse hoofdcommissaris voor wie cynisme een tweede natuur is geworden, Maurice LaMarche als de maffiabaas Mr. Big, die alleen maar de wetten naleeft als dat overeenkomt met zijn persoonlijke wereldvisie, en Alan Tudyk als schimmige ritselaar voor wie alles waar hij munt uit kan slaan - van bootleg-dvd's tot hallucinogenen - eerder een opportuniteit dan een moreel struikelblok is.

 

In het laatste half uur krijgt het verhaal bovendien een zeer politiek geïnspireerde wending die de meer geoefende kijker allicht al wel had zien aankomen, waardoor de film eigenlijk opnieuw aanknoopt bij de traditie van de allegorische dierensprookjes, zij het vertaald naar een 21e eeuwse context. Dat regisseurs Byron Howard en Rich Moore met zo weinig moeite mee wegkomen en dergelijke verhaalstijlen een hedendaagse invulling hebben willen geven, bewijst alleen maar dat ze de kneepjes van hun vak goed onder de knie hebben, én bijzonder goed geplaatst zijn om de modernisering van het Huis van de Muis vorm te geven. Puristen zullen Zootropolis zeker in de laatste rechte lijn een beetje aan de belerende kant vinden, maar als de film de kijker een spiegel voorhoudt over het afgaan op uiterlijk en het nefaste gevolg van het koesteren van vooroordelen, dan zal het toch zijn dat het scenario méér dan een toevallige kern van waarheid bevat. Zootropolis blijft echter vooral een luchtige film waarin dierenstereotiepen als onuitputtelijke bron voor welgemikte grappen dienen - de personeelbezetting van de Dienst Inschrijvingen van Voertuigen exclusief laten invullen door luiaards is hier exemplarisch. De gedetailleerde uitwerking van de personages, de bijzonder fijn uitgewerkte wereld en de rijkgeschakeerde animatie zorgen voor de rest.
 

 

Interessant weetje is dat voor Europa de film eigenlijk volledig is aangepast; de Amerikaanse versie van deze film heet Zootopia, wat betekent dat ook alle ingesproken stemmen en opschriften moesten worden veranderd voor de Europese release. De reden voor deze aanpassing is dat er in Denemarken een dierentuin gepland staat met de naam Zootopia, en dat Disney misschien naamsverwarring wilde vermijden, maar het vooral niet leuk vond dat de dierentuin in kwestie financieel mee zou kunnen profiteren van de naamsbekendheid zonder daarvoor een cent aan Disney te moeten dokken. Normaal gezien proberen we hier op DVDInfo zo veel mogelijk de films in te geven in de database met hun originele naam, maar aangezien deze film voor heel Europa is aangepast, gaan we één keer van die regel afwijken en het bij Zootropolis houden. Er zijn overigens in goede Pixar-traditie nog details aangepast: zo is in de Australische versie het nieuwsanker bijvoorbeeld een koala, in de Japanse een wasbeerhond en in de Braziliaanse een jaguar.

BEELD EN GELUID
Voor deze computeranimatiefilm werd op gebied van beeld alles uit de kast gehaald; het rijk gedetailleerde bonte dierenrijk komt met deze bijzonder fijne transfer prima tot haar recht; alle dieren hebben hun eigen typische structuur, van de wol op de schaapjes over de pels van Nick tot de gevlekte huid van de olifanten en de van vliegen vergeven pels van de door Tommy Chong gevoicete yak. De animatie contrasteert mooi met de meer 'menselijke' elementen, zoals de politieuniformen, de voertuigen en het straatmeubilair. De DTS-HD MA 7.1-track is overtuigend en agressief, met wijde soundscapes en uitgekiend gebruik van muziek; als Judy Hopps bijvoorbeeld na haar eerste werkdag terugkeert naar haar bescheiden appartement, weerklinken op de klok allemaal deprimerende liedjes, die inderdaad kraken alsof ze uit een FM-radio van mindere kwaliteit komen. De dialogen blijven uitermate goed verstaanbaar. Af en toe mist de track echter net dat ietsje extra kracht, maar klagen doen we niet.

 

 

EXTRA'S
De tijd van rijkgevulde 2-diskversies van animatieklassiekers ligt bij Disney ver achter ons. De dvd-presentatie van Zootopia moet het zelfs zonder enige vorm van bonusmateriaal stellen; het materiaal op de Blu-ray is leuk, maar het handjevol featurettes kan maar amper de schijn hoog houden. Research: A True-Life Adventure (9:58) toont hoe de animatoren voorstudies maakten van bestaande diersoorten. In The Origin of an Animal Tale (9:15) pitchen de makers ideetjes uit het beginstadium van de ontwikkeling, de personages en de motieven van de film. Drie documentaires Zoology: The Roundtables bevatten een inleiding door actrice Ginnifer Goodwin, die een rondetafelgesprek tonen over de personages (Characters; 5:47), de detaillering van de wijken van Zootropolis (Environments; 5:44) en de animatietechnieken (Animation; 6:52). In Scoretopia (4:59) zien we Michael Giacchino aan het werk met zijn orkest. Z.P.D. Forensic Files (3:23) wijst ons waar er in de film referenties zitten naar andere Disneyfilms en -figuurtjes, zoals Mickey Mouse, Frozen, Big Hero 6 en de nog op stapel staande prinsessenfilm Moana; dit is opnieuw iets wat ze van Pixar hebben 'geleend', maar veel van voornoemde referenties zijn enorm vergezocht (een vlek in de vorm van Mickey Mouse in de pels van Clawhauser? Yeah right!). Shakira mag uiteraard nog eens opdraven voor de videoclip Shakira van Try everything (3:21), en de documentaire Deleted Characters (3:16) bevat een plejade aan figuurtjes die de finale cut niet gehaald hebben, waarvan sommige best wel potentieel hadden (zoals een schaap in wolvenvacht - ja, u leest dat juist!). Zeven verwijderde scènes (28:03), voorzien van een optionele inleiding van het regisseursduo, gaan uit van twee fundamenteel andere premissen: in de oorspronkelijke versie was Nick de protagonist, waardoor sommige van de scènes niet langer werkten, en was het centrale gegeven dat de wilde dieren onder controle worden gehouden door een shock collar, waardoor de machtsverhoudingen tussen de roofdieren en de prooien helemaal anders was. Nogal wat van die scènes bevinden zich in storyboardfase; andere scènes, zoals een alternatieve take van de avond volgend op de eerste werkdag van Judy, zijn dan weer wel zo goed als gefinaliseerd, en bevatten het in de finale versie geschrapte personage van Opa Hopps. Uiteraard bevat de schijf ook nog enkele cross-promotionele trailers voor o.a. computerspelletjes en Finding Dory.

CONCLUSIE
Zootropolis is een zeer goed gemaakte animatiefilm vol dubbele bodems, met leuke, bonte personages en een scenario dat dendert als een trein. De Blu-ray stelt op technisch vlak niet teleur, maar de bonussectie mocht wat meer bouquet hebben.