SERIE
Uhtred (Alexander Dreymon), de zoon van  Uhtred (Matthew MacFayden) - in de familie zijn ze blijkbaar niet inventief als het aankomt op het verzinnen van voornamen - wordt als Saksisch kind ontvoerd als oorlogsbuit door de invallende Denen. Zijn pleegvader Ragnar (Peter Gantzler) voedt hem echter op gelijke voet op met zijn eigen zoon Ragnar (Tobias Santelmann) - ook in die familie is het zoeken van originele voornamen blijkbaar geen prioriteit - en zijn pleegzus annex vriendinnetje Brida (Emily Cox). Wanneer krijgsheer Kjartan (Alexandre Willaume) en zijn zoon Sven (Ole Christoffer Ertvaag) het leen van Ragnar plunderen en Sven Ragnars dochter Thyra (Julia Bache-Wiig) wil verkrachten, krijgt  Uhtred de schuld. Samen met Brida vlucht hij naar het zuiden en komt in Wessex terecht, het laatste koninkrijk dat overeind blijft tegen de inval van de Noormannen. Daar heeft de jonge ambitieuze koning Alfred (David Dawson) net de troon ingepikt van zijn stervende broer Edmund (Jason Flemyng) ten nadele van Edmunds zoon Aethelwold (Harry McEntire). Uhtred stelt zijn zwaard in dienste van de koning, in de hoop dat die hem het leen van Bebbanburg, eigendom van zijn natuurlijke vader, terug zal schenken, eens de Noormannen van het Engelse land verdreven zijn.

 

Wat echter Uhtreds claim bemoeilijkt, is dat de man compleet geen kaas gegeten heeft van de hofetiquette. Regelmatig komt hij in aanvaring met zijn vorst, en zit hij tussen twee culturen gesandwicht. De Denen vertrouwen hem niet omdat hij van geboorte een Saks is, en de Engelsen moeten niets van hem weten omdat hij opgevoed is door de Vikings. Bovendien weigert hij koppig om zijn knie te buigen voor de christelijke god, die in zijn ogen een zwakkeling is, ondanks het feit dat de christelijke priester Beocca (Ian Hart) zijn naaste raadgever en op de duur nog zijn enige vriend is. Om zijn claim als ealdorman te rechtvaardigen, wordt Uhtred door de koning uitgehuwelijkt aan vrouwe Mildrith (Amy Wren), een weduwe met een landgoed waar, zonder Uhtreds medeweten, een schuldenclaim van 2000 goudstukken ten voordele van de katholieke kerk op rust, plus een niet onaardige rentesneeuwbal.

 

Uhtred voelt zich bekocht, maar blijft trouw aan Alfred omdat hij bij de Denen niet bepaald met bloemen zal worden ontvangen. In een tweegevecht doodt hij één van zijn aartsvijanden, de bloeddorstige maniak Ubba (Rune Temte), maar als Odda (Brian Vernel), de zoon van Alfreds belangrijkste generaal Odda (Simon Kunz)  - yup, nog een familie waar de inspiratie bij het zoeken van een voornaam zoek was - met de pluimen gaat lopen, gaat Uhtred pas écht door het lint. Samen met zijn vriend Leofric (Adrian Bower) begint hij zélf de naburige rijken van Wessex te plunderen om zijn schulden af te kunnen betalen, en hij vervreemdt zodanig van zijn vrouw, dat hij niet bij de geboorte van zijn zoon aanwezig is. (Raad de voornaam eens? Juist: Uhtred!). Zijn strooptocht levert hem als 'buit' alvast een nieuwe vrouw op, de heks Iseult (Charlie Murphy) die, zo lang ze nog maagd is, de toekomst kan voorspellen. Hij kruist echter ook het pad van de gevaarlijke krijgsheer Skorpa (Jonas Malmsjö), die zijn tegenstanders liefst doodbijt.

 

Skorpa heeft een alliantie gesloten met de jongere Odda, en Aelfric heeft hetzelfde gedaan met krijgsheer Guthrum (Thomas W. Gabrielsson), met wie waarschijnlijk nog een béétje te onderhandelen valt, omdat hij als de dood is voor de christelijke god, onder wiens baander Alfred blijkbaar geen angst heeft om te sterven tot de dood. De alliantie van verraders bereidt zich voor om het laatste vrije koninkrijk van Engeland, Wessex, de genadeslag toe te dienen. Uhtred schaart zich uiteindelijk achter de banieren van Alfred, maar de prijs van de overwinning is zwaar.
 

 

Het zal u wellicht verbazen dat deze BBC-reeks, waarin er niet op een afgehakt hoofd meer of minder wordt gekeken, van dezelfde makers is als het doodbrave Downton Abbey. De serie is gebaseerd op de geromantiseerd-historische novellenreeks The Saxon Stories van  Bernard Cornwell, en dit eerste seizoen vat ruwweg de eerste twee van negen boeken samen, The Last Kingdom en The Pale Horseman in bijzonder gecondenseerde vorm. De reeks probeert duidelijk een graantje mee te pikken van het succes van Game Of Thrones, zij het dat ze ontdaan is van draken, zombies en overdreven sexposition, alhoewel er al eens links en rechts een nonnetje verkracht wordt door een Viking. De reeks is echter meer geschiedkundig dan fantasy, en kan nog misschien best vergeleken worden met The Tudors, zij het met 600 jaar verschil, en uiteraard nog meer met Vikings, alhoewel de protagonisten ditmaal aan de andere kant van het slagveld staan. De serie werd nogal positief ontvangen wegens de redelijk correcte historische evocatie van de tijd, alhoewel de tijdlijnen niet echt kloppen met de werkelijkheid. Alleszins zijn de personages Alfred de Grote en de Deense krijgheer Uhtred van East Anglia historisch correct.

 

Er wordt goed geacteerd in de reeks, alhoewel de mood swings van Alexander Dreymons personage nogal zijn ingegeven door de impulsiviteit van het moment. Allicht komt dit door het feit dat er op acht afleveringen twee boeken moeten worden doorgejaagd, en er niet veel tijd overblijft voor de veranderingen in Uhtreds karakter toe te lichten. De bekendste namen uit de cast, waaronder Jason Flemyng en Rutger Hauer, maken slechts een korte verschijning; Hauer wordt stilaan de Nederlandse tegenhanger van Jan Decleir, in die zin dat hij in een televisieserie altijd wordt opgevoerd om in de eerste aflevering al het loodje te leggen. Enkele personages hebben ten opzichte van de boeken een andere naam gekregen, bepaalde gebeurtenissen zijn chronologisch van plaats verwisseld (de vrede tussen Alfred en Uhtred en het conflict met Skorpa, bijvoorbeeld), maar de sfeer van de Anglo-Saksische oorlogen is grotendeels behouden. De BBC heeft reeds een tweede seizoen besteld, dat er in 2017 zal aankomen, als Uhtred intussen niet van zijn paard valt.

 

BEELD EN GELUID
The Last Kingdom is een grauwe en donkere serie, waarin de personages regelmatig in de modder rondploeteren, en pastelverf bij het optrekken van herenhoeves niet voorhanden was. Het beeld is scherp en toont mooi de textuur van de wapens en uniformen, en niet te vergeten de nodige portie verminkingen. De kleuren zijn donker en somber; zelfs het bloed, dat rijkelijk vloeit, is meer zwart dan rood. In sommige donkere scènes is niet veel detail aanwezig, en in de veldslagen willen er al eens een paar ghosting-artefacts optreden. De DTS-HD MA 5.1-geluidstrack is rijk en uitbundig, zowel in de creatie van de gewapende conflicten als in de hallen waar koning Alfred zich terugtrekt om te bidden voor een goede afloop.

EXTRA'S
De derde schijf bevat drie korte maar nogal promotioneel getinte featurettes. In Creating the world of The Last Kingdom (15:18) zien we vooral de opbouw van de sets en rekwisieten die het Engeland van de 10de eeuw moeten evoceren. The making of The Last Kingdom (11:32) biedt een platform aan regisseur en cameramensen, en eindigt met een uitgebreide lofzang aan het adres van Alexander Dreymon. The stunts of The Last Kingdom (12:40) bevat onder meer toelichting bij de vechtchoreografie van de veldslagscènes, we zien ook hoe de cast leert paardrijden, en de pyrotechnici tonen hoe er moet worden gefilmd op een set die in brand behoort te staan.

CONCLUSIE
The Last Kingdom is het Britse antwoord op Vikings, met wellicht iets meer historische context en literaire onderbouw, maar zeker niet met minder bloed en gore.