FILM
Amazonedochter Diana (Gal Gadot) groeit op in een beschemde omgeving op het eiland Themyscira, gelegen in de Egeïsche zee, waar geen mannen wonen en de vrouwen zich bekwamen in de krijgskunst. Haar eerste contact met de buitenwereld dient zich aan in de vorm van piloot Steve Trevor (Chris Pine), die in een van de Duitsers gestolen vliegtuig op een basis in het Ottomaanse rijk een notaboekje heeft gestolen waarin de sinistere chemica dr. Maru (Elena Anaya) haar nota's heeft verzameld over het creëren van een zo efficiënt mogelijk gifgas. De Eerste Wereldoorlog loopt op zijn laatste benen, en alhoewel de Kaiser op het punt staat om een wapenstilstand te tekenen, ziet één van zijn generaals, Ludendorff (Danny Huston), de overgave als een teken van zwakheid, en hij wil dankzij Maru's gifgas de vijand een allesbeslissende slag toebrengen. Steve weet de machthebbers van Themiscyra te overtuigen dat zij naar Londen mag doorreizen om de minister (David Thewlis) op de hoogte te brengen van de plannen van Ludendorff.

 

Diana wil tegen de wil van haar moeder Hippolyta (Connie Nielsen) meereizen met Steve omdat ze van oordeel is dat de Grote Oorlog het werk is van de aartsvijand van de amazones, de oorlogsgod Ares. Doordrongen van naïviteit en een onbedaarlijke lust om te gaan vechten aan het front, weet ze Steve te overtuigen om naar de Westhoek in België af te reizen, waar de troepen in een loopgravenoorlog zijn verwikkeld met de Duitsers, en waar op het terrein geen van beide partijen het afgelopen jaar ook maar één centimeter heeft gewonnen op de tegenpartij. De Westhoek is echter het favoriete speelterrein van Ludendorff, die de burgerbevolking bestookt met gifgas, en van plan is een gigantische bommenwerper met hetzelfde goedje naar Londen te sturen.

 

De komst van Wonder Woman in het DC-universum werd al uitvoerig aangekondigd in Batman V. Superman: Dawn Of Justice, waarin Gal Gadot een belangrijke nevenrol speelt. Met de komst van een Justice League-film later dit jaar, was het tijd voor een origin story waarin we honderd jaar terugkeren in de tijd - Wonder Woman wordt niet ouder, of wat had u verwacht van een dochter van een god? - en het hele verhaal wordt verteld vanuit een flashbackstructuur wanneer Bruce Wayne/Batman enkele memorabilia opstuurt naar Diana Prince, die herinneringen oproepen aan haar verleden. Er is sowieso in het superheldengenre een nood aan vrouwelijke helden, en DC doet onder meer met het lichtvoetige Supergirl ook moeite om het zwakke geslacht warm te maken voor dit genre, waar het Marvel nog niet eens schijnt te lukken om tenminste Black Widow een eigen film te bieden. Vreemd genoeg is dit, na vele incarnaties van Wonder Woman in allerlei media, gaande van de televisiereeks uit de jaren voor mijn geboorte tot stripverhalen, de eerste bioscoopfilm die volledig rondom het personage draait, als je Batman V. Superman even niet meerekent. Wonder Woman is dan ook een beetje een rare mengeling van een sandalenfilm, een oorlogsfilm en een belle époque-film, die de zeer kleine doorsnede van de drie voornoemde verzamelingen bestrijkt.

 

Wonder Woman is vooral een film over sterke vrouwen, die méér te bieden hebben dan enkel skimpy outfits. Regisseur Patty Jenkins - ook een vrouw - houdt daarbij de regieteugels strak genoeg in de hand om haar meeste mannelijke collega's het nakijken te geven. Financieel heeft de film alleszins opgebracht, want het vijfvoudige van het 150 miljoen dollar bestede productiebudget is reeds terugverdiend, nog vóór de home theatre-release. De vechtchoreografie is bij momenten adembenemend, er wordt voldoende moeite gespendeerd om de setting zo realistisch mogelijk te maken - de lokale bevolking in het dorp dat door Wonder Woman gered wordt, spreekt bijvoorbeeld Vlaams - en het scenario weet perfect een evenwicht te vinden tussen ernst en relativeringsvermogen. Niet alleen wordt Diana's naïeve kijk op de wereld die ze niet kent, netjes uitgespeeld, maar ook de mottige maten van Steve Trevor - een Arabier (Saïd Taghmaoui), een Schot (Ewen Bremner) en een Indiaan (Eugene Brave Rock), het lijkt wel op een reünie van de Village People - bieden comic relief om de film evenwichtig te houden tegenover de gruwel van de Eerste Wereldoorlog.

 

Soms voelt de humor van het trio een beetje geforceerd aan, alleszins minder bij de sfeer van de film passend dan Diana's onbevangenheid waarmee ze de wereld tegemoet treedt. Het verschil in sociale etiquette tussen mannen en vrouwen in de wereld waarin Steve respectievelijk Diana uit voortkomen, levert een mooi spanningsveld op, met soms voorspelbare misverstanden, maar altijd weer een originele uitkomst. Zo komt Diana uit een wereld met alleen maar vrouwen, en haar kennis over omgang met de andere sekse heeft ze volledig uit boeken. In Londen moet ze dan weer tot haar schande vaststellen dat ze als vrouw niet welkom is in het Parlement, waarop Steve doet alsof ze zijn blinde zus is, die per ongeluk de deur naar de damestoiletten heeft gemist. Alleszins komen deze kleine relationele misverstanden de seksuele spanning tussen de twee protagonisten erg ten goede. Ook worden de fans van het eerste uur voldoende op hun wenken bediend door nauw aan te sluiten bij het bronmateriaal, waarbij de campiness van de televisieserie met Lynda Carter gelukkig overboord werd gegooid. Toch leunt het verhaal dicht aan bij de oorspronkelijke strips, en worden diverse elementen daar uitgelicht en in het script verweven om de aficionado's te plezieren.

 

Vooral de verschijning van de Israëlische actrice Gal Gadot is een troef bij deze verfilming. Gadot, die zich eerder in Batman V. Superman al liet opmerken, heeft het personage van Diana Prince volledig in de hand, en kan zowel de harde als de kwetsbare kant van de superheldin met veel bravoure op het scherm toveren. Of de genuanceerde vertolking van Gadot voldoende zal zijn om de torenhoge ambities waar te maken, valt nog te bezien. De studio ambieert om met de film een gooi te doen naar een Oscarnominatie, wat voor een superheldenfilm du jamais vu zou zijn. Het donkere DC-universum leent zich in sommige aspecten beter tot een duistere setting dan de pretmachine van Marvel, maar het zal moeilijk zijn om een film als The Dark Knight, die ook niet genomineerd werd, naar de kroon te steken. Wonder Woman draagt echter ook onmiskenbaar de stempel van producent Zack Snyder, die zich blijkbaar heeft opgeworpen als de man die ervoor moet zorgen dat de diverse franchises in het DC-universum elkaar niet tegenspreken.

 

BEELD EN GELUID
De HD-presentatie van Wonder Woman kan zich beroepen op mooi gesatureerde kleuren - de scènes rond Themyscira zijn een juweeltje - en goede zwarttinten. In de gevechten in de loopgraven gaan hier en daar wat nuances verloren, alhoewel het cafeetje met opschriften als "bier" en "tabak" zo uit de Westvlaamse klei lijkt getrokken (wat overigens onzin is, want alle opnames zijn in het Verenigd Koninkrijk gemaakt). De opnames in Londen en zogezegd België zijn een stuk modderiger, en de kleuren maken een statement wat de ondertoon van de desbetreffende scènes betreft. Compressieproblemen of ruis zijn niet aanwezig, wel zijn de oorlogsscènes bewust met een dosis grain geschoten, om de authenticiteit van het oorlogsgeweld meer tastbaar te maken. De Dolby TrueHD 7.1-track, geflagd voor Atmos, is van referentiekwaliteit, en de scènes waarin de surrounds vrij baan krijgen, zijn alomtegenwoordig. Onder meer in de slag om de kerktoren en de aanval van een Duits bataljon op de kust van Themyscira worden de mogelijkheden van de achterkanalen optimaal benut. De dialogen zijn vrij van vervorming, en de muziektrack van Rupert Gregson-Williams klinkt voldoende bombastisch om een film in dit genre te ondersteuenen. Klein puntje van kritiek is dat een opdeling in slechts 12 hoofdstukken voor een film van meer dan 2 uur schromelijk te weinig is.

 

EXTRA'S
Het pakket bonusmateriaal dat we bij Wonder Woman krijgen, is méér dan deftig te noemen. De sectie begint met een epiloog "Etta's Mission" (2:41) waarin we zien dat de secretaresse van Steve, gespeeld door Lucy Davis, de oude ploeg weer bij elkaar tracht te brengen voor een nieuwe missie. Crafting the Wonder (16:26) is een algemene making of-documentaire waarin de productie in vogelvlucht wordt overvlogen. De 5 documentaires "A Director’s Vision" bevat nog vijf meer gedetailleerde vignettes met details over de productie: Themyscira: The Hidden Island (4:56), Beach Battle (4:56), A Photograph Through Time (5:07), Diana in the Modern World (4:39) en Wonder Woman at War (5:03), waarbij de titel al ongeveer het behandeld onderwerp omschrijft. Warriors of Wonder Woman (9:53) toont ons hoe de acteurs en figuranten die voor amazone spelen, duchtig afgetraind worden in een fitnesszaal. The Trinity (16:05) gaat nog wat dieper in op de verschillen in interne drijfveer tussen Batman, Superman en Wonder Woman, respectievelijk een gewone sterveling, een alien en een godin. The Wonder Behind the Camera (15:34) volgt regisseur Patty Jenkins op de voet, die haar visie met feministische inslag op de film mag geven. In het ietwat merkwaardige Finding the Wonder Woman Within (23:08), niet dadelijk gelieerd met de makers van de film, komen enkele sterke vrouwen (en mannen) hun visie op de empowerment van de vrouwelijke sekse bespreken, onder meer tijdens een poetry slam. Je kan de samenstellers van de bonussectie het alleszins niet verwijten dat ze alleen maar platgetreden paden betreden. Vijf uitgebreide scènes (9:04), één alternatieve scène (1:04) en een blooper reel (5:37) sluiten de bonussectie af.

 

CONCLUSIE
Wonder Woman is één van de op creatief vlak stevigst in elkaar zittende superheldenfilms van de laatste jaren, met een glansrol voor Gal Gadot en een sterk feministische inslag en dit alles tegen een niet zo voor de hand liggende setting van de Belgische loopgraven op het einde van de Eerste Wereldoorlog. Achter het uitbouwen van een DC-cinematic universe zit duidelijk een strak uitgekiend plan, dat dankzij Warner van een solide home theatre-release voorzien wordt.