FILM
Bij ons is Irwin "Fletch" Fletcher iets minder bekend, maar in Amerika is het personage dat gecreëerd werd door Gregory Mcdonald populair cultureel erfgoed. Er verschenen zo’n 11 detectiveromans rond het personage van Fletcher. Gedroomd snoepgoed voor Hollywood dus en er werden plannen gesmeed om Burt Reynolds en Jeff Bridges in de huid van de private eye te laten kruipen, en zelfs Mick Jagger was in de running. Ook Richard Dreyfuss stond hoog op de wanted list, maar het werd uiteindelijk Chevy Chase die toen in de States immens populair was al één van de sleutelfiguren van het eerste seizoen van Saturday Night Live en komedietoppers als National Lampoon’s Vacation en het kolderieke Caddyshack. De komiek die bij de huidige generatie meer bekend staat als Pierce Hawthorne uit de NBC-komediereeks Community is te nemen of te laten. Een beetje zoals diens maatje Steve Martin, ontzettend droog, maar altijd raak, of zo u het wil: de Will Ferrell van zijn tijd. Fletch leverde Chase geen windeieren op, want de film die gemaakt werd met het belachelijke budget van 8 miljoen dollar werd in de VS een superhit die alleen maar de spierballen van Rambo achter zich kreeg. Vier jaar later verscheen de sequel Fletch Lives, maar die werd zo negatief onthaald dat de geplande prequel nooit het levenslicht zag. Eventjes is er sprake geweest dat Kevin Smith een remake zou maken, maar de cultregisseur van Clerks raakte het maar niet eens met Harvey Weinstein die toen de baas was van de Miramax-studio’s en de opdracht doorschoof naar tv-producer Bill Lawrence, maar een resultaat bleef uit.

De regie werd in handen van Michael Ritchie gestopt, een Hollywood-multitasker die naast The Golden Child met Eddie Murphy het vooral van sportfilms moest hebben, zoals Downhill Racer met Robert Redford, de Bad News Bears-franchise, Wild Cats met Goldie Hawn en ook als schrijver van de comedy-classic Cool Runnings met John Candy. Maar waarom hebben we het over een regisseur überhaupt? Natuurlijk ging alle aandacht naar Chevy Chase, want deze film was compleet voor hem gemaakt. Een one-man-show, ook al zijn er leuke rollen voor Tim Matheson (Eric "Otter uit National Lampoon's Animal House), karakterkop Joe Don Baker die bij ons bekend raakte met zijn rol in de Scorsese-remake van Cape Fear en Geena Davis die nadat ze debuteerde in Tootsie hier voor de tweede keer op het witte doek mocht.

Irwin Fletcher is een gladjanus eerste klas die met zijn grote bakkes overal mee weg kan. Dat moet ook, want zijn job is het schrijven bij een krant van L.A. onder het pseudoniem Jane Foe waar hij steeds undercover moet voor gaan. Zijn nieuwste uitdaging ligt op het strand waar hij de drugtraffiek observeert en daarom infiltreert in het drugmilieu. Samen met dealer Fat Sam (George Wendt) en de junkie Gummy (Larry Flash Jenkins) probeert hij te achterhalen wie de grote jongens in het drugsmilieu zijn.  Zijn onderzoek wordt onderuit gehaald wanneer de miljonair Alan Stanwyk (Tim Matheson) hem het voorstel doet om hem voor $50,000 te vermoorden. Stanwyk lijdt aan terminale botkanker en door een moord kunnen zijn nabestaanden een flinke stuiver van de verzekering opstrijken. Fletch aanvaardt de klus, maar gelooft er geen snars van. Hij gaat op zoek naar Alans vrouw Gail (Dana Wheeler-Nicholson) en is ervan overtuigd dat hij hiermee genoeg stof heeft voor een nieuw topartikel. 

Voor het verhaal dien je het sowieso niet te doen, want net als de meeste 80’s-komedies houdt het geen steek, toch is dit een klassieker die om een rewatch schreeuwt want de film zit vol dubbele bodems en het salvo rake grappen is simpelweg niet bij te houden. De film weet heel zijn speeltijd lang de hilariteit vol te houden, niet in het minst door de gekke vermommingen of de aliassen die Fletch uit zijn mouw schudt. Een gouden tip is overigens om deze film met Engelse ondertiteling te bekijken, want het grappige zit hem vaak in de woordspellingen en die gaan door de vertaling één voor één verloren. Er zullen wel genoeg mensen zijn die vinden dat een 8 op 10 een veel te hoge score is, maar wie zot is van Hollywoodiaanse 80’s-classics mag deze kelk niet aan zich voorbij laten gaan!

BEELD EN GELUID
Deze transfer is, gelet op zijn 80’s-feel, uiterst geslaagd. De kleuren zijn levendig, zowel in de binnen- als buitenscenes. Hoewel er heel wat actiescenes in de film zitten, moeten we het op standaard houden als we het over het geluid hebben. Wel is er een zeer leuke soundtrack met 80’s-hitjes van Dan Hartman en The Fixx, en een tune aan de hand van Harold Faltermeyer die een jaar eerder wereldberoemd werd met het thema uit Beverly Hills Cop en blijkbaar dat truukje met plezier nog eens wilde overdoen.

EXTRA'S
Zoals dat bij de meeste oude Universal-titels uit de oude doos het geval was, vind je ook op deze single disc geen extra materiaal. In England verscheen er via Fabulous Films Limited een blu-ray die weliswaar tamelijk goedkoop is (zo’n zeven Pond), maar ook helaas zonder extra’s.

CONCLUSIE
In onze contreien is Fletch amper bekend, maar wie graag in het gezelschap van Chevy Chase vertoeft (naar verluidt in het echte leven een etter van een vent) mag gerust dit schijfje in de lader gooien, want deze komedie is minstens even goed (en vooral even grappig) als zijn tijdsgenoot Beverly Hills Cop.