FILM
Het valt niet altijd mee om in de hoge stapel horror-rommel een pareltje te vinden, maar als er de naam Hammer op staat dan kan je er toch van op aan dat dit geen vehikel is dat alleen maar om borsten en bloed draait. Het Britse Hammer Films kennen we natuurlijk van de flamboyante, vaak prachtig gefotografeerde, horrorklassiekers met iconen als Christopher Lee, Vincent Price of Peter Cushing. Toen Hammer er in 1979 met de Hitchcock-remake The Lady Vanishes het bijltje bij neerlegde, had niemand verwacht dat de studio in 2007 opnieuw aan de slag zou gaan. Het is niet zoals vroeger dat men opnieuw griezelfilms aan de lopende band wilde maken, wel werd er selectief met de keuze omgesprongen. Van de tot nu toe acht verschenen titels deed The Woman In Black het het beste, één van de vele films waarin Daniel Radcliffe hopeloos probeert om zijn Harry Potter-imago te doen verdwijnen. En nu is er deze film. Een bijna zo goed als straight on-video to demand release, maar sowieso één van de betere horrortitels van dit moment.




In wezen is het simpel, maar niet iedere filmmaker heeft het concept goed begrepen. Een horrorfilm heeft alleen maar effect als het de kijker een creepy gevoel heeft, hetgene je verwacht als je op de kermis een spookkasteel binnenstapt. Het Oostenrijkse filmduo Veronika Franz en Severin Fiala dat internationale bekendheid verwierf met hun debuut Goodnight Mommy weten wel waar ze mee bezig. Na The Field Guide To Evil van zo’n tweetal jaar geleden is het de derde keer raak met de psychologische horrorfilm The Lodge.

Deze horrorfilm teert ook niet op kapotgeslagen schedels of lijven die doorboord worden met een cirkelzaag. Neen, het scheppen van een sfeertje waar je niet goed van wordt. De film begint met een compleet onherkenbare Alicia Silverstone die de rol speelt van Laura Hall en zich een kogel door de kop schiet wanneer haar man (Richard Armitage) haar laat weten dat hij van plan is om te trouwen met de veel jongere Grace Marshall die hij ontmoette tijdens het onderzoek naar een extremistische christelijke sekte waarover hij een boek schrijft. Grace (Riley Keough), die opgegroeid is in de sekte, was de enige overlevende nadat haar vader de hele commune aanzette om massale zelfmoord te plegen. De jonge kinderen Aidan (Jaeden Martell) en Mia (Lia McHugh) worden bij hun vader geplaatst, maar dat is allesbehalve evident omdat ze Grace verantwoordelijk achten voor de dood van hun moeder. Vader Richard denkt dat het een goed idee is dat ze met Grace de kerstperiode in een afgelegen chalet vieren om zo elkaar beter te leren kennen. Aidan en Mia die ondertussen het verleden van Grace hebben ontdekt besluiten om het liefje van hun vader letterlijk en figuurlijk de duivel aan te doen.




Een film die grotendeels door kinderen wordt gedragen houdt altijd wel een risico in, maar de twee pestkoppen van dienst spelen perfect hun rol. Ook Riley Keough die reeds in heel wat griezelfilms te zien was (en een kleinkind van Elvis Presley is) bewijst dat ze de rol van een scream queen perfect aan kan. Een film ook die ruimer kan gaan dan het griezelpubliek, hoewel we toch willen waarschuwen dat de film op bepaalde momenten bijzonder sinister wordt. Niet alles is logisch in het script, zo kunnen we er niet bij dat de vader de twee kinderen alleen laat met Grace. Hij weet dat zijn nieuw liefje psychologisch bekeken een wrak is, en hij weet ook als geen ander dat de twee kids niets van Grace willen weten. Maar goed, wanneer gaan film en realiteit hand in hand? Wie zin heeft in anderhalf uur lekker griezelen en dat wil doen met een meer dan behoorlijke kwaliteitsfilm weet wat er in de lader mag gestopt worden.

BEELD EN GELUID 
The Lodge is via The Searchers zowel op dvd als blu-ray beschikbaar. De aanschaf op blu-ray is zonder twijfel een meerwaarde, want dit is een horrorfilm die met een behoorlijk budget is gemaakt en dat merk je. De film heeft een ingetogen visuele sfeer. Er zijn de prachtige sneeuwlandschappen, maar ook de binnenopnames in het huis zijn perfect met zeer veel details. Dat merk je bijv. ook in de huidtinten. Alles oogt zeer mooi, ook al is dit qua decorsetting een zeer sombere film. Van mankementen is er op geen enkel ogenblik sprake. De soberheid laat zich ook voelen op de geluidsband. Er is wel een timide score van Danny Bensi en Saunder Jurriaans (neen, kennen we ook niet), maar The Lodge is geen schreeuwerige horror. Af en toe hoor je wel wat gegil wat goed tot uiting komt op de geluidsband, maar er zijn ook veel stille momenten.




EXTRA'S
De fans van deze toch meer dan behoorlijke horrorfilm moeten het zonder bonusmateriaal zien te stellen.

CONCLUSIE
The Lodge is een prima nagelbijter over twee kinderen die hun kersverse pleegmoeder met alle mogelijke middelen naar de hel willen zien gaan. Een film die zich boven de rest van het horroraanbod weet te zetten door zijn creepy sfeer en meer dan vermakelijke vertoningen. Aanradertje!