SERIE
The Pleasure Principle. Voor heel wat mensen de titel van één van de meest toonaangevende synthpopplaten uit de muziekgeschiedenis (we hebben het uiteraard over Gary Numan), maar ook de naam van een tiendelige misdaadserie die sinds kort verkrijgbaar is via Lumière. Oorspronkelijk de wereld ingestuurd als Zasada Przyjemnosci. Geen crimi uit het hoge Noorden dus, maar een Oost-Europese productie waarin zowel Oekraïne en Polen als Tsjechië hun aandeel in hadden, en waar Apple TV ook nog een flinke smak geld tegenaan gooide.




In een woke-tijdperk moet je wel opletten met het verspreiden van stereotiepen (niet dat we daar ooit aan zullen toegeven), maar het begin van de serie begint lekker brutaal zoals ze het alleen maar in Oost-Europa kunnen bedenken. Op drie verschillende locaties, en in drie verschillende Oost-Europese landen ontdekt de politie een vrouwenlichaam dat zwaar verminkt is en waarvan na de dood een arm is geamputeerd. Een stranduitstapje in Odessa wordt grondig verpest als een groep zonneklopers op een oud ronddobberend bootje botsen waarin het lijk ligt van een vrouw wiens arm is afgehakt wordt. Een paar uur later wordt het stadscentrum van Warschau opgeschrikt wanneer een jong koppeltje belaagd wordt door een halve gek met een Halloween-masker die hun met zijn auto wil verpletteren. Als de politie arriveert ontdekken ook zij een vrouwenlijk waar een arm van afgezaagd is. En ook Praag ontsnapt niet aan de terreur want tijdens een toneelvoorstelling ontdekt de hoofdrolspeelster een arm in hun zak. De drie politiediensten tasten volledig in het duister, maar één ding staat volgens de pathologen vast: hier zit een vast patroon in.




Drie verschillende plaatsen in Oost-Europa, maar elk land heeft zo zijn eigen aanpak. In Odessa lijkt het wel alsof de rechercheurs telkens achter de feiten aanlopen en dat de maffia hun steeds voor is. In Praag botsen we op inspecteur Victor Seifert. De man heeft het ondertussen gehad met zijn politiecarrière. Hij is op, hoest de hele dag en het enige waar hij naar verlangt is naar zijn pensioen. Seifert heeft een toneelregisseur in het vizier die jonge vrouwen ronselt en hun allerlei beloftes doet zodat ze met hem naar bed gaan, maar behalve dat één van de slachtoffers één van zijn maitresses is, heeft Seifert niet het minste bewijs. Compleet tegen zin wordt hij naar Warschau gestuurd om er samen te werken met de vrouwelijke agente Maria Skolowska. Niet alleen is ze veel jonger dan de Tsjech, maar heeft ze zo haar eigen manier van werken en neemt ze het niet al te nauw met de betekenis van het woord zelfverdediging. Bij aankomst wordt Seifert meteen ingelicht dat hij moet opletten voor de Poolse, want tegen haar loopt een intern onderzoek. Een snuggere kijker zou kunnen opmerken waarom zo’n ophefmakende zaak dan aan haar wordt toegewezen, maar in politieseries neemt men nu eenmaal graag een loopje met de realiteit. De rebelse Maria houdt ene Witold Patryk Bronisz in het oog, een gewiekste zakenman die al meerdere keren beschuldigd werd door zijn medewerksters brutaal te verkrachten.




The Pleasure Principle is een zeer ouderwetse serie en kon qua looks of tempo evengoed in de jaren '90 gemaakt zijn, en dus uitsluitend serievoer zijn voor mensen die kicken op detectivereeksen van de oude stempel. Het is wel niet zo dat dit een hapklare serie is die je tussen de soep en de patatten kan bekijken. Integendeel. Hoewel de makers er hun tijd voor nemen is het hele plot enorm ingewikkeld om te volgen en kan één onoplettendheid desastreus zijn om verder te kunnen volgen. Bovendien word je niet alleen van de ene taal naar de andere gesleurd, ook zijn er zo veel personages (met uiteraard voor ons moeilijk te onthouden namen) in het moordmysterie betrokken dat het voor bepaalde kijkers wel eens te veel van het goede zou kunnen zijn en dat ze ergens middenin afhaken.

BEELD EN GELUID
Zoals de meeste Lumière-reeksen is ook The Pleasure Principle alleen maar beschikbaar op dvd. Tien afleveringen van elk zo'n 55 minuten die netjes verdeeld worden over 2 disks. Zoals steeds bij Lumière gaat het ook hier om een verzorgde transfer, maar visueel gezien hebben de makers zich niet laten verleiden door de flashy kleurtjes van Netflix of HBO. Het ziet er allemaal klassiek uit, en met de look van een jaren '90-televisieserie. Qua geluid mag je je aan standaardkwaliteit verwachten, en vooral een potpourri van Oost-Europese talen.




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze uitgave.

CONCLUSIE
The Pleasure Principle is één van de nieuwste Lumière-telgen met deze keer een moordmysterie dat zich in Oost-Europa afspeelt. In een tijdspanne van tien afleveringen van elk net geen uur wordt de kijker meegesleurd in een ingewikkeld labyrint, ook al is de aanpak van de makers ronduit ouderwets. Dat laatste hoef je daarom niet als negatief te zien...