FILM
"The most dangerous snake in the whole world, that dangerous." (Sarah Miles als Dr. Marion Stowe)

Niet het gedrocht uit 2018, wel hebben we het over de Britse horrorfilm uit 1981 waar heel wat meer over te vertellen valt. Er is niet alleen het dispuut met Tobe Hooper, maar ook het vreemd geval dat Klaus Kinski heet. Sommige verhalen zijn compleet ongeloofwaardig, maar deze is echt gebeurd. Venom was immers de reden waarom Klaus Kinski niet mee speelde in Raiders Of The Lost Ark. Met Venom viel namelijk meer geld te verdienen dan met Spielbergs film, en Kinski heeft zijn keuze altijd verdedigd door te stellen dat het scenario van Raiders "moronically shitty" was. Kinski liet zich weer volop van zijn beste kant zien. Vaak kwam hij op de set niet opdagen, en ook lag hij met iedereen overhoop. Niet in het minst met Oliver Reed. In de film zien je de twee elkaar alsmaar toesnauwen, maar veel acteerwerk kwam daar niet aan te pas, want de twee acteurs konden elkaar niet luchten. Kinski liet het niet aan zijn hart komen, de man stond er dan ook voor bekend dat hij geen zier gaf over het feit in welke film hij zat. Gewoon zijn rolletje spelen, ophoepelen en incasseren.

Ook op regievlak liep het behoorlijk spaak. Op de eerste affiches zie je de naam van Tobe Hooper als regisseur en dat klopt als een bus, maar vrij vlug verliet de man van The Texas Chainsaw Massacre het project wegens creatieve meningsverschillen zoals dat heet, en ook cameraman Anthony B. Richmond trapte het hem om dezelfde reden na tien dagen af. Hooper werd vervangen door Piers Haggard, een man uit de televisiewereld. Haggard liet wel optekenen dat er geen enkel shot die door Tobe Hooper werd gemaakt nog in de definitieve film zit.

The mystery of The Birds, The danger of Psycho, The evil of The Omen, The terror of Jaws, Now, the ultimate in suspense. Met deze woorden werden de mensen naar de (voornamelijk Britse) cinema’s gelokt en hoewel ronduit overdreven is het ook deels waarheid, want eigenlijk is Venom een titel die tegen heel wat verschillende genres aanschuurt. Omdat er een uiterst giftige mamba in het geterroriseerde huis rondsluipt kun je spreken van  horror, maar het is evenveel een misdaadfilm of een thriller.

De plannen om dit script te gaan verfilmen lagen al een tijdje op tafel. Nog in 1977 dacht Paramount eraan om het boek van Alan Scholefield met Sean Connery te gaan verfilmen en men zat zelfs zo ver dat David Sherwin hiervoor een script had geschreven. Het ging allemaal niet door en het werd tenslotte een Britse film, ook al was het er één met een ongeziene sterrencast. Er was niet alleen Klaus Kinski die na zijn grote werken met Werner Herzog steeds meer genoegen nam met het vertolken van bad guys in B-films, maar er was naast Oliver Reed en de in Engeland populaire Susan George ook nog de laatste rol van Sterling Hayden. Achteraf zou regisseur Haggard vertellen dat de slang veruit de sympathiekste was van de hele cast, wat genoeg zegt over de sfeer.

Het verhaal is simpel, maar ontzettend effectief. De crimineel Jacques Müller (Klaus Kinski) wil samen met zijn vriendin Louise Andrews (Susan George) de jonge Philip Hopkins (Lance Holcomb) kidnappen. Het kind is de kleinzoon van Howard Anderson (Sterling Hayden) die een hele hotelketen heeft, en dus valt er veel geld te rapen. Alles wordt goed voorbereid en Louise gaat undercover werken als dienstmeid zodat er een soort van vertrouwen ontstaat. Ondertussen heeft Louise via haar charmes ook de chauffeur Dave Averconnelly (Oliver Reed) kunnen overhalen om te helpen bij de ontvoering. Maar alles loopt mis wanneer op de dag van de ontvoering het kind het huis verlaat om in een dierenwinkel een huisdierenslang te gaan ophalen, maar per ongeluk een doos met een zwarte mamba mee naar huis krijgt.

De film heeft veertig jaar na datum nog altijd een geweldige indruk, ook al kun je duidelijk zien dat de hele cast er louter voor het geld bijloopt en dat ondanks de vele dure sterren Kinski boven de rest uitstijgt. Het zijn woorden die je als filmfanaat maar bitter weinig kan schrijven.

BEELD EN GELUID
Venom verscheen destijds op het vaak verguisde Indies. Een label dat weliswaar goedkope releases aanbood, maar vooral uitblonk in rommel als we het over het beeld of het geluid hadden. Eerlijkheidshalve valt de kwaliteit van deze Britse thriller zeer goed mee. Dat heeft deels met de setting te maken. Je merkt wel veel filmgrain op en de kleuren zijn grauw, maar dat past perfect bij het beeld van Londen uit 1981. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1 ook al hoor je hier weinig of geen effecten, maar het heeft wel één van de eerste scores van de veel te vroeg overleden Michael Kamen.

EXTRA'S
Dit is het soort schijfje waar je als “speciale feature” nog de woorden "directe menutoegang" kon lezen. Dit maar om te zeggen dat je hier niks vindt aan bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Venom is een titel die je vaak terugvindt in naslagwerken die het hebben over de vele varianten van de B-films. Terecht, want dit is een zeer onderhoudende pulpfilm en (hoe vreemd het ook klinkt) met een Klaus Kinski die iedereen naar huis speelt.