FILM
"Allow myself to introduce... myself." (Mike Myers als Austin Powers)

Als je de wilde verhalen op het internet moet geloven dan lag Austin Powers aan de basis van het feit dat de producenten van James Bond ervoor opteerden om met de komst van Daniel Craig hun franchise een heel andere wending te gaan geven. Hoewel het maar bij drie films bleef (ooit was er sprake van een vierde), waren de Austin Powers-films in de jaren '90 ontzettend populair. Een parodie zo u wil, maar zeker en vast eveneens een liefdesbrief aan het adres van 007 en andere Britse spionnen. Verwijzingen naar de originele James Bondfilms zijn er meer dan genoeg aanwezig. Zo is het personage Random Task duidelijk gebaseerd op dat van Odd Job in Goldfinger en is Dr. Evil een verwijzing naar Julius No, de slechterik uit Dr. No. En zo kunnen we wel even doorgaan (wat dacht u van Alotta Fagina in plaats van Pussy Galore?), maar toch konden ze er bij Bond mee lachen.




Austin Powers was het bedenksel van Mike Myers, een Canadese acteur die na een carrière bij Saturday NIght Live wereldwijd doorbrak met Wayne’s World en dat met gemak overdeed met Austin Powers. Het idee van Austin Powers ontstond trouwens bij Saturday Night Live. Samen met Matthew Sweet en Susanna Hoffs van The Bangles zaten ze in het gelegenheidsbandje Ming Tea dat allerlei covers speelde van bekende modbands uit de swinging sixties. In dat groepje zat reeds het personage van Austin Powers verwerkt (tenminste de kledij toch), en na de dood van zijn vader (die een onvervalste Brit en een grote fan van Peter Sellers was) dacht Myers dat er geen beter eerbetoon kon bestaan dan een film te maken waarbij Austin Powers een soort van James Bond werd.

Het verhaal begint in 1967. Austin Powers is een Britse spion, een ijdeltuit die verliefd is op zichzelf en ervan overtuigd is (en daar ook nog in slaagt) om met een vingerknip iedere vrouw in zijn bed te krijgen. Dat hij een seksist is en scheve lelijke tanden heeft doet er niet toe. Vrouwen houden nu eenmaal van spionnen met een license to kill. Austin Powers ontsnapt in een nachtclub aan een moordaanslag die gepleegd wordt door zijn aartsvijand Dr. Evil (een dubbelrol van Myers). Dr. Evil ontsnapt samen met zijn kat naar de ruimte en bevriest zichzelf. Dertig jaar later keert Dr. Evil terug naar de aarde en samen met zijn handlanger Nummer 2 (Robert Wagner) dreigt hij ermee om een gestolen kernkop op de wereld te droppen als de wereldleiders hem geen 100 miljard dollar willen uitbetalen. Het Britse Ministerie van Defensie ziet maar één uitweg en dat is Powers, die eveneens ingevroren is, te gaan ontdooien. De spion komt in de jaren '90 terecht en zijn nieuwe partner Vanessa Kensington (een bijzonder goede Elizabeth Hurley) maakt er hem meteen attent op dat de tijden veranderd zijn en dat een vrouw meer is dan een stoeipoes. Powers en Kensington doen zich voor als getrouwd stel en trekken naar Las Vegas om er de snode plannen van Dr. Evil te gaan dwarsbomen.




Waarschijnlijk omdat we deze film destijds net iets te veel in de dvd-rekken van 1 euro zagen liggen zijn we vergeten wat voor een geestige film deze Austin Powers wel is. Myers speelt wel een typetje, maar hij doet dat met zoveel bravoure (te vergelijken met wat Rowan Atkinson deed met Mr. Bean) dat je bijna vergeet dat er een acteur achter dit personage zit. Geen enkele grap is geforceerd en dat heeft veel te maken met het feit dat een groot deel van de film pure improvisaties waren. De kracht van deze film ligt hem dan ook in het feit dat de rollen met passionele overtuiging worden gespeeld. Zelfs Robert Wagner schittert op de één of andere wijze als de slechterik met het röntgen-ooglapje. Goede komedies herken je aan het feit of de grappen wel of niet de tand des tijds hebben doorstaan, en zelfs bij de zoveelste rewatch blijft Austin Powers: International Man Of Mystery een film waar je constant bij zit te bulderen van het lachen. Grootse cinema is dit niet, hooguit een perfect uitgewerkte gimmick, maar wel het soort films dat we vandaag veel te veel missen.

BEELD EN GELUID
We kregen via een attente lezer al een berichtje binnen dat een postorderbedrijf de verkeerde geluidsband in zijn specificaties heeft staan. Voor alle duidelijkheid gaat het hier dus wel degelijk om een explosieve DTS HD MA 5.1 die op alle vlakken goed werk levert. De beeldkwaliteit is top en bij momenten met een perfecte detailvoering, je kan zelfs de putjes in de kin van Elizabeth Hurley of het vuil in de tanden van Mike Myers zien. Niet dat we onszelf hiermee willen degraderen als viespeuken, maar het zegt toch veel over de kwaliteit van dit schijfje!




EXTRA'S
Eerst en vooral willen we onderstrepen hoe fantastisch we het als filmmagazine vinden dat een klein label als The Searchers de moeite doet om in België oudere titels op de markt te brengen als Blu-ray. Je moet er maar de moed voor hebben. Wel is het zo dat een groot deel van het Blu-raykopend publiek de buitenlandse releases (waar men dit soort disks wel uitbrengt) koopt voor de vele extra's. Die zijn hier niet op te vinden en dat zou wel eens een heikel punt kunnen worden voor de verzamelaars.

CONCLUSIE
Dankzij The Searchers is Austin Powers: International Man Of Mystery in België op Blu-ray beschikbaar. Als je het ons vraagt een perfecte parodie op de James Bond-capriolen die we wel eens durven te vergeten. Een film die zeker en vast het herontdekken waard is en met grappen en grollen die staan als een huis.