FILM
"Film lovers are sick people." (François Truffaut)

Vivement Dimanche! is een film die we jammer genoeg in de filmboeken aantreffen als de laatste film die François Truffaut geregisseerd heeft. De film kwam uit in de zomer van 1983 en werd een groot succes. In diezelfde zomer liep het echter al behoorlijk fout. Truffaut huurde in Normandië het huis van Michel Berger (de zwager van France Gall) om er aan de scenario’s van La Petite Voleuse en Belle Époque te gaan werken. Truffaut, die daar samen was met zijn levensgezellin Fanny Ardant (en die toen zwanger was van hun dochter Josephine), kreeg er een eerste aanval waarbij duidelijk werd dat Truffaut een hersentumor had. Het ging van kwaad naar erger en Truffaut stierf uiteindelijk op 21 oktober 1984 in het American Hospital van Parijs in Neuilly-sur-Seine. De grote Franse cineast en filmliefhebber werd amper 52.

Het leven van François Truffaut is altijd sterk beïnvloed geweest door de liefde voor de cinema. Hij begon als regieassistent van Roberto Rossellini, hoewel hij er meer het manusje-van-alles was en er weinig over films maken leerde. De Fransman ging er dan ook prat op dat je van regie meer kan opsteken door duizenden films te gaan bekijken en er recensies over te schrijven.

Als filmjournalist werd hij beroemd voor zijn betrokkenheid bij Les Cahiers Du Cinema. Truffaut schoopte meteen flink keet door in 1954 een artikel te publiceren dat in feite een aanklacht was tegen de Franse film van toen die hij al smalend 'le cinéma de papa' noemde. De Franse film was, op een paar uitzonderingen na, niet meer dan het verfilmen van boeken geworden en vaak met een scenario dat slaafs de literaire bron volgde. Het artikel veroorzaakte een schokgolf. Truffaut was nadien dan ook niet overal even graag gezien, zo werd hij in 1958 verbannen op het filmfestival van Cannes, maar het manifest werd wel het startschot van de Franse nouvelle vague. Zelf maakte hij in 1959 Les 400 Coups, en hoewel zijn naam voor eeuwig en altijd verbonden blijft met de nouvelle vague, voelen zij films (net als die van Jean-Pierre Melville) toch meer Amerikaans aan. Het grote idool van Truffaut was zonder meer Alfred Hitchcock, en Vivement Dimanche! is dan ook een eerbetoon aan de master of suspense geworden. Net zoals Peter Bogdanovich dat is, stond ook de Franse cineast bekend als een Hitchcock-kenner en van hem verscheen in 1966 het boek Hitchcock / Truffaut dat gebaseerd is op een gesprek tussen Hitchcock en Truffaut uit 1962, waarbij de twee regisseurs in één van de bureaus van Universal Studios een week lang over films hebben gepraat. Na de dood van Hitchcock heeft Truffaut het boek bijgewerkt met een nieuw voorwoord en een laatste hoofdstuk dat over de latere films van Hitchcock gaat.

In Vivement Dimanche! gebeuren er rare dingen met Julien Vercel (Jean-Louis Trintignant), een makelaar uit het zuiden van Frankrijk. Tijdens een eendenjacht wordt ene Massoulier doodgeschoten en eens hij terug is op kantoor wordt hij ondervraagd door de politie en blijkt hij de hoofdverdachte te zijn. Dat heeft alles te maken met het feit dat hij op het moment van de moord Massouliers auto zag en merkte dat de lichten van diens voertuig nog aan het branden waren. Om de batterij te sparen werden die door Vercel gedoofd, maar daardoor komen er ook vingerafdrukken op het portier te staan. Om het allemaal nog wat erger te maken blijkt dat Massoulier en Juliens vrouw Marie-Christine (Caroline Sihol) een geheime relatie hadden. Julien wil zijn onschuld bewijzen maar zijn secretaresse Barbara Becker (Fanny Ardant) die stiekem verliefd is op hem, vindt dat zij maar beter het zaakje klaart.

Hoewel de cast grotendeels uit een resem onbekenden bestaat, profiteert deze film van twee hoofdrolspelers die toch de grand cru van de Franse cinema vormen. Het is altijd een plezier om Jean-Louis Trintignant (de eerste keuze was Patrick Deawaere maar die pleegde zelfmoord) aan het werk te zien, ook al lijkt het alsof de man nooit veel moeite moet doen. Ingetogen, bijna een grijze muis, maar toch iemand die moeiteloos alle aandacht naar zich toetrekt. Alles perfect gecounterd door de bijna altijd fantastische Fanny Ardant als femme fatale van wie je nooit weet of je haar nu mag vertrouwen of niet. Het verhaal neemt soms wel wat rare bochten en soms gebeuren er dingen die net iets te toevallig zijn om geloofwaardig over te komen, maar al deze imperfecties vergeet je in een oogopslag omdat hier een cineast achter de camera staat wiens hart louter voor de cinema (en wellicht voor dat van Fanny Ardant) slaat. Voor wie niet vertrouwd is met het werk van Truffaut zijn er zeker betere titels die als instap kunnen dienen, maar ieder rechtgeaarde cinefiel heeft geen enkel excuus om niet het hele oeuvre van dit Frans genie te zien, ofschoon Vivement Dimanche! gerust als een buitenbeentje mag gezien worden.

BEELD EN GELUID
Een 9,5 op 10 voor beeldkwaliteit, en toch gaan wij een flink stukje zagen. Deze score is louter en alleen gebaseerd op de technische kwaliteiten en daar kan je niks verkeerd over zeggen. Een uiterst gedetailleerd beeld, ook al gaat het om een goedkoop gedraaide zwart-wit film. Het nadeel is wel dat dit soort films vaak heel wat meer charme vertonen zonder de HD-uitvoering. Een lekker groezelig beeld met hier en daar een streepje zou het allemaal meer authentiek maken en er meer als een film doen uitzien. Op deze disk mankeer je dan ook heel wat sfeer en heb je bij momenten de indruk dat je naar een toneelstuk aan het kijken bent in plaats van naar een film. De geluidsband is een Dolby Surround 2.0 met Franse dialogen (en Engelstalige ondertiteling) die vooral schittert door de fantastische score van maestro Georges Delerue.

EXTRA'S
Heel wat films van François Truffaut zijn door het Britse Artificial Eye apart uitgebracht op Blu-ray onder de alles verklarende titel The François Truffaut Collection. Helaas is het heel wat minder gesteld met de extra’s daarop. Naast een verplichte trailer is er ook nog een audiocommentaar van Jean-Louis Trintignant, maar voor de rest moet u het stellen met een inleiding van filmcriticus Serge Toubiana die je via wat fragmenten in een viertal minuten vertelt waarom Vivement Dimanche! een aparte titel is binnen het Truffaut-oeuvre.

CONCLUSIE
Vivement Dimanche! is een hommage van Truffaut aan de klassieke thriller, en dan Alfred Hitchcock in het bijzonder. Soms laat het verhaal iets te veel steken vallen maar wordt perfect gecompenseerd door zowel de schitterende vertolkingen als door de liefde van Truffaut voor het genre.