FILM
Nazisploitation blijft nog altijd het meest omstreden segment uit het genre van de vrouwengevangenissenfilms. Het was niet toevallig dat dit soort films uit Italië kwam en voortvloeide uit intelligente arthousetitels zoals bijvoorbeeld The Damned van Luchino Visconti of Salo. Het is duidelijk dat Cesare Canevari voor The Gestapo’s Last Orgy (ook bekend als Last Orgy Of The Third Reich) zijn mosterd haalde bij zowel de omstreden klassieker van Pier Paolo Pasolini als bij Salon Kitty van Tinto Brass, dat voor velen nog altijd de beste titel uit het nazisploitation-genre is.

Voor Canevari was cinema en sex het een en hetzelfde woord. Hoe meer bloot er in de films zat, des te beter voor hem, iets wat bijvoorbeeld zeer goed opviel in The Nude Princess, dat hij een jaar voor The Gestapo’s Last Orgy draaide. Deze nazisploitation-titel was jarenlang alleen maar te vinden was op oude versleten (en ondertussen fel gezochte) VHS-banden of aftandse dvd’s, maar deze Canevari-film is de eerste die in perfect gerestaureerde versie op 88 Films werd uitgebracht, en laat ons hopen dat het daar niet bij blijft.




In dit soort films werd niet iedere nazi naar het front gestuurd, maar werden sommige officieren, zoals hier Conrad (Adriano Micantoni), gepromoveerd tot sadistische opzichters van vrouwenkampen waar de Jodinnen dienden voor experimenten of om de lusten van de Duitse soldaten die terugkeerden van het front te bevredigen. Het verhaal begint meteen al met een fout van jewelste, want bij het citeren van een citaat van Friedrich Nietzsche heeft de regisseur niet al te goed gelet op de correcte schrijfwijze van de naam van de filosoof en is hij een "t" vergeten bij diens familienaam. Na dit stukje filosofie volgt traditionele sightseeing van het Duitse hooggebergte waarbij de camera veel aandacht schenkt aan de kabelliften, terwijl we op de autoradio het verslag horen van een proces tegen de nazibeulen. In de auto zitten Conrad en diens favoriete slavin Lise (Daniela Poggi), die jaren na de feiten elkaar opnieuw hebben ontmoet, en ze zijn op weg naar het gevangenkamp uit de Tweede Wereldoorlog. Of tenminste wat daar moet voor doorgaan, want het lijkt wel of Canevari lukraak de eerste beste leegstaande fabriek die hij tegenkwam heeft gebruikt. Na elkaar wat te hebben bepoteld, reizen we terug naar 1943 en valt het meteen op dat de twee ondanks de vele jaren geen tikkeltje veranderd zijn. Niet dat dit van tel is, want de doorsnee kijker ligt hier geen seconde van wakker en wil vooral getuige zijn van de vernedering die de vrouwen moeten doorstaan. Waar dienen anders dit soort films voor, niet waar?




Niemand is veilig in het kamp. De vrouwelijke bewaakster Dagmar voedert de gevangenen het liefst aan de hongerige dobermanns, en er is ook een professor in het spel die het tekort aan voedsel wil oplossen door de joden op het menu te zetten, wat tot een krankzinnig stukje kannibalisme leidt, ofschoon het mensenvlees er in The Gestapo’s Last Orgy gewoon als kippenvlees uitziet. Jonge vrouwen verdwijnen genadeloos in een tank van ongebluste kalk, of ze worden ondersteboven gehangen terwijl de knagende ratten hun haren opvreten. Aan marteltechnieken geen gebrek, en bij ons werd de film dan ook in de bioscoop gedropt onder de alleszeggende titel Meisjes Voor Beulen. The Gestapo’s Last Orgy mag dan wel het soort titel zijn waar niet iedereen op zit te wachten, vervelen doe je je hier nooit, en het is niet meer dan normaal dat dit één van de meest monumentale titels uit het genre is.

BEELD EN GELUID
The Gestapo’s Last Orgy is één van de eerste titels waarmee 88 Films de Amerikaanse Blu-raymarkt wil inpalmen. Geen nood want het schijfje is regiovrij, maar vrij duur en dan hebben we het toch gemakkelijk over 40 euro. Wel krijg je een cultfilm die tot nu toe alleen op VHS-banden of slechte dvd’s beschikbaar was, maar deze transfer heeft de film in een 2K-restauratie. Kwestie van de ranzigheden beter te kunnen zien. De film oogt goedkoop en heeft typische 70’s-kleuren waardoor alles wat overdreven overkomt. De geluidsband is een DTS-HD MA 2.0 die je zowel in het originele Italiaans of in het gedubde Engels kan afspelen. We hoeven je niet te vertellen dat de effecten geluiden zijn die je doorgaans op een pornotape hoort.




EXTRA'S
Naast een dubbelzijdige poster is er ook nog een interessant boekje van Barry Forshaw in deze release die het genre filmhistorisch belicht. Als extra's zijn er twee interviews. Eentje met Pierpaolo De Sanctis van het platenlabel Four Flies, dat heel wat Italiaanse soundtracks uitbracht, en een ander met regisseur Luigi Cozzi, die naast films maken ook bijvoorbeeld de visual effects van Phenomena van Dario Argento verzorgde. Voor de rest is er een trailer, en kan je de film bekijken met twee audiocommentaren. Eentje met Troy Haworth en Nathaniel Thompson, die alles afweten van de Italiaanse film, en een ander met filmcriticus Samm Deighan.

CONCLUSIE
The Gestapo’s Last Orgy, of bij ons in de cinema uitgebracht als Meisjes Voor Beulen, is één van de meest spraakmakende titels uit het fameuze Nazisploitation-genre en toont perfect waar de vorige filmgeneratie zich zonder schaamte voor in de bioscooprij stond aan te schuiven.