FILM
"You're Nick... . FUCKIIIIIIIIING Cage!" (Nicolas Cage tegen zichzelf in The Unbearable Weight Of Massive Talent)

Het toppunt van egocentrisme? Gewoon jezelf spelen in een film! Het concept is zeker niet nieuw, zo denken we bijvoorbeeld aan JCVD van Mabrouk El Mechri, waarin Jean-Claude Van Damme zichzelf mocht vertolken en één van de beste films uit zijn oeuvre opleverde. Tijd dus voor Nick fuuuuucking Cage om dat ook eens te doen.




Het oorspronkelijke idee kwam uit het brein van regisseur Tom Gormican (maker van de teenromcom That Awkward Moment), die ervan uitging dat Cage wel gek genoeg was om mee te stappen in dit knotsgekke voorstel, al was het maar omdat Nicolas Cage zowat elke rol aanvaardt die hem wordt aangeboden. Het duurde echter een tijdje vooraleer Cage de uitdaging aannam, maar het is net datgene wat je schrik aanjaagt dat je moet doen, dixit de acteur. En hier is hij dan: The Unbearable Weight Of Massive Talent.

Nicolas Cage speelt zichzelf, maar niet volledig. Zo is hij hier getrouwd met ene Olivia (Sharon Horgan, in het echte leven is dat Riko Shibata) of heeft hij in deze film een fictieve dochter Addy (Lily Mo Sheen, die met deze knappe vertolking wel eens definitief zou kunnen doorbreken). Cage zit in het slop. Zijn vrouw dreigt van hem te scheiden, hij drinkt bourbon alsof het Fanta is en zijn impresario kan geen rol meer voor hem versieren. Maar een mens moet een inkomen hebben, ook al ben je Nick fuuuuucking Cage, en hij gaat daarom in op het aanbod om tegen betaling aanwezig te zijn op een verjaardagsfeestje in Mallorca dat georganiseerd wordt door Javi Gutierrez (Pedro Pascal). De rijke man is een zeer grote fan van Nicolas Cage, die alle mogelijke attributen van de acteur verzamelt. Het klikt meteen tussen Javi en Cage, zo goed zelfs dat de twee besluiten om samen een film te gaan maken. Helaas wordt het plannetje gedwarsboomd door de CIA, want volgens de Amerikaanse Inlichtingendienst is Javi het brein achter de ontvoering van de dochter van de president. Cage heeft geen enkele keuze dan samen te werken met de CIA.




The Unbearable Weight Of Massive Talent is niet echt een goede film, maar wel een ongelooflijke plezante gimmick. Wel is het zo dat wie geen fan is van de acteur heel wat grappige knipoogjes niet zal snappen. Zo komt de legendarische uitdrukking "Not the bees" terug, of stapt Cage in een zwembad met een fles whisky om die hurkend op de bodem leeg te zuipen, net zoals in Leaving Las Vegas dus.

Nicolas Cage was duidelijk in zijn sas en introduceerde zelf het personage van Nicky, wat een jonge versie van zichzelf is. Het grappige egocentrisme ging zover dat door de covid het verboden was om te kussen met andere acteurs, en daarom bedacht de acteur het briljante idee om in een scène met zichzelf te gaan muilen. In The Unbearable Weight Of Massive Talent zie je als fan de Nicolas Cage die je wil zien. Goed acterend, maar over the top met als hoogtepunt de scène waarin hij LSD slikt. Zoals gezegd levert dit geen grootse cinema op, maar wel één van de leukste (en origineelste) titels van dit jaar.




BEELD EN GELUID
The Unbearable Weight Of Massive Talent kwam bij ons uit op Belga Films, en dit zowel op dvd als Blu-ray. De Blu-ray is in alle opzichten verzorgd. Er is heel wat bonusmateriaal aanwezig, maar ook technisch gaat het de goede kant op. De film werd wel niet gemaakt met een Hollywoodbudget, maar hij heeft je wel dit gevoel. Bijna iedere scène speelt zich op een andere locatie af, en dat zorgt voor een zeer gevarieerd kleurenpalet en met een detaillering die boven het gemiddelde gaat. Het geluid is een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4 die explosief werk levert in de tweede helft van de film wanneer het puur om de actie draait.

EXTRA'S
Zoals gezegd vind je op deze Blu-ray een leuk aanbod van extra's die vooral de fans van Cage zullen plezieren, want net als in de film loopt ook hier de evenaar door het gat van Nicolas Cage. Naast een trailer is er een audiocommentaar dat ingesproken wordt door regisseur Tom Gormican en schrijver Kevin Etten. Er zijn vijf minuten verwijderde scènes die van commentaar voorzien zijn van Tom Gormican. In The Mind gaat men zes minuten dieper in op de samenwerking tussen Tom Gormican en Cage. "The mind" was overigens het troetelnaampje dat Cage voor de regisseur verzon. Er is Glimmers of a Bygone Cage, waarin men het vooral heeft over hoe men via CGI een jonge Nicolas Cage wist te maken. In Everybody Needs a Javi gaat men dieper in op het aspect van een superfan. In Nick, Nicky, and Sergio heeft men het over hoe het was voor Cage om tegen zichzelf te spelen. Het zes minuten durende Second Act Action besteedt dan weer aandacht aan de actiescène in de tweede helft van de film, terwijl Cages 5 and Up een twee minuten durende featurette is waarin jonge acteurs een fictieve auditie doen als Nic Cage. De allerinteressantste bonus is SXSW Film Festival Q & A, waarin de hele cast (ook al worden zo goed alle vragen aan Cage gesteld) werd uitgenodigd voor South by Southwest, het jaarlijkse filmfestival dat in de lente wordt gehouden in Austin.




CONCLUSIE
The Unbearable Weight Of Massive Talent, waarin Nicolas Cage zichzelf speelt, is zonder meer één van de meest amusante films die je dit jaar jezelf cadeau kan doen. Wel moet je fan zijn van de man wil je alle grapjes perfect begrijpen.