FILM
Professor Dumbledore (Michael Gambon) vraagt Harry (Daniel Radcliffe) om mee een poging te doen om een oudleraar van Hogwarts, Horace Slughorn (Jim Broadbent), te overtuigen om opnieuw les te komen geven. Slughorn houdt nogal van netwerken, en hij is trots op de reeks foto's die op zijn kast prijkt van ex-leerlingen die allemaal hoge pieten zijn geworden in de tovenaarswereld. Dumbledore hoopt dat hij Slughorns ijdelheid kan strelen met het idee dat hij Harry Potter aan zijn "collectie" mag toevoegen. De oude magiër heeft natuurlijk een andere agenda: in tempore non suspecto was één van Slughorns getalenteerdste leerlingen Tom Riddle (Frank Dillane), die later de identiteit van Voldemort zou aannemen. Dumbledore meent dat ergens in de herinneringen van Slughorn de sleutel zou kunnen zitten tot Voldemorts diepste geheimen. Slughorn gaat op Hogwarts het vak Toverdranken geven, waaraan Harry door het vijf jaar onderwijs door notoire zuurpruim Severus Snape (Alan Rickman) absoluut geen liefde voor het vak heeft overgehouden.




Maar dit jaar staat hem onverwacht succes in zijn meest gehate vak te wachten: omdat hij geen tijd heeft gehad om een tekstboek te gaan kopen, haalt Harry uit een kast in Slughorns klas een oud, beduimeld exemplaar van Advanced Potion Making, dat door een vorige eigenaar, een student die zich de Halfbloedprins noemt, volgekalkt is met persoonlijke aantekeningen. De tips en opmerkingen van de getalenteerde anonieme tipgever zorgen ervoor dat Harry in geen tijd de beste student van de klas wordt, waarnaast Hermoine (Emma Watson) zich uit wanhoop bijna de haren uit het hoofd rukt. Maar d'r zit uiteraard een bijzonder gevaarlijk kantje aan het boek.




Maar Harry en de zijnen hebben nog andere katten te geselen. De studenten van het zesde jaar van Hogwarts zijn volop in de puberteit, en vertonen meer en meer interesse in het andere geslacht. Harry's kameraad Ron (Rupert Grint) wordt op elke stap die hij zet gevolgd door de dolle koe Lavender Brown (Jessie Cave), die een blinde adoratie voor de nieuwe Quidditch-doelman koestert en niets liever doet dan de hele dag haar WonWon af te likken. Hermoine, die altijd stilletjes had gehoopt dat Ron zijn meer beschaafde kant zou tonen en wat minder bruut tegen haar zou zijn, ziet haar liefde van haar leven wegslippen. Harry zelf heeft dan weer meer dan een behoorlijke boon voor Ginny Weasly (Bonnie Wright), Rons zus, maar hij heeft - niet geheel onterecht - schrik dat als hij haar in zijn persoonlijke kring toelaat, hij van haar een potentieel doelwit maakt voor Voldemorts wraak. Eén en ander loopt behoorlijk uit de hand wanneer een op Harry verliefde bakvis, Romilda Vane (Anna Shaffer), probeert om Harry een liefdesdrankje toe te dienen, dat per ongeluk bij Ron terecht komt. Is het het flesje Liquid Luck dat Harry beschermt en hem nog eens twee aanslagen op Dumbledore doet verijdelen, of is er meer aan de hand?




Alleszins zit het al vanaf het begin van het schooljaar alweer bovenarms op tussen Harry en zijn eeuwige vijand Draco Malfoy (Tom Felton), die nog eens de extra vernedering moet ondergaan dat zijn vader Lucius op het einde van de vorige episode gearresteerd is omdat hij een Death Eather, een aanhanger van Voldemort, is. Maar zal de zoon de voetsporen van zijn vader volgen? Het conflict met Draco loopt zo hoog op dat Harry op gegeven ogenblik de sectumsempera, een bijna dodelijke spreuk gebruikt die hij in het boek van de Halfbloedprins heeft gelezen. Zijn vrienden menen dat de verleiding van de Duistere Kant voor Harry nog nooit zo groot is geweest, en samen met Ginny zoekt Harry naar een manier om het boek definitief buiten zijn bereik te brengen. En dan ontdekken ze dat Draco Malfoy inderdaad iets verdachts aan het uitvoeren is met een oude betoverde kast die in een zolderkamer op Hogwarts staat. Maar Harry is te druk bezig met de geheime gedachten van Slughorn te ontrafelen, en eens hij op het geheim van Voldemort stuit, moet hij halsoverkop samen met Dumbledore op een gevaarlijke reis ondernemen.




Alohomora! D'r zit na zes films wonderwel nog altijd geen sleet op de Harry Potter-formule, en regisseur David Yates zoekt constant naar vernieuwing. Geen zoetsappig begin in Little Whinging dit keer. In de plaats daarvan opent de film met een aanslag door de Death Eaters op een voetgangersbrug in Londen, een voorbode van de nakende oorlog tussen de magiërs en de mensen. Alhoewel bepaalde passages uit de samenvatting zouden kunnen doen vermoeden dat het sociale leven in Hogwarts definitief zijn afgegleden naar het niveau van de Daily Prophet (voor de niet-Potteringewijden: het equivalent van Story en Dag Allemaal), en ondanks het feit dat Harry's nemesis Voldemort (Ralph Fiennes) in dit zesde deel compleet niet meespeelt - we zien alleen in flashbacks zijn jeugd, toen hij nog Tom Marvolo Riddle heette - is The Half Blood Prince een meer dan voldragen fantasyavontuur dat doorheen de jaren mijlenver afstand heeft genomen van de naïeve jeugdfilmstijl uit Harry Potter And The Philosopher's Stone. Regisseur David Yates is na Chris Columbus de tweede regisseur die twee opeenvolgende Potterfilms op zijn naam heeft staan, en de man zou hierna ook bijtekenen om ook het laatste boek, Harry Potter And The Deathly Hallows, dat over twee films werd verspreid, te verfilmen, waardoor de teller bij hem uiteindelijk op vier zal blijven steken, behoudens een voortijdige Adeva Kedavra. Yates moet daarbij natuurlijk de strenge blikken van schrijfster J.K. Rowling en scenarist Steve Kloves, die na deel 5 terug is van weggeweest, naast zich dulden. De reeks boeken is intussen integraal verschenen, en qua plotwendingen zal er voor de Potter-aficionado's dan ook weinig nieuws te rapen zijn in de film. Buiten een paar oppervlakkige verschillen, zoals Nymphadora Tonks (Natalia Tena) die in één scène vervangen wordt door Luna Lovegood (Evanna Lynch), volgt de film trouw het boek, met de nodige hiaten uiteraard om de snelheid te bevorderen. D'r zit nochtans één welbepaalde scène in de film die compleet niet in het boek terug te vinden is, namelijk die waarin Bellatrix Lestrange (Helena Bonham Carter) samen met een bende Death Eaters een raid uitvoert op The Burrow, het huis van de familie Weasley. Wat ongetwijfeld voor een probleem zal zorgen bij het begin van deel 7, voor wie enigszins vertrouwd is met de boeken, want na Bellatrix' doortocht ziet The Burrow er niet dadelijk meer uit als een locatie om een feest te geven.




Maar The Half-Blood Prince moest en zou natuurlijk vooral een film worden waarin de relatie tussen Harry Potter en zijn mentor Albus Dumbledore centraal zou moeten staan, ook al omdat hun persoonlijke vriendschapsband een dramatische wending krijgt. Na het overlijden van Richard Harris - zowat de enige essentiële castwissel in de Potterserie - blijkt uit deze film toch nog maar eens dat de keuze voor Michael Gambon een goede en weloverwogen keuze was. Gambon geeft Dumbledore het tragische trekje mee van de man die er, zij het onwillend en onwetend, voor gezorgd heeft dat Voldemort zijn machtspositie heeft verworven, en die er nu alles zou voor doen om zijn vergissing weer recht te zetten, zelfs als dat grootse offers vraagt. Hoeveel goede acteurs Groot-Brittanië overigens telt wordt film na film nog maar eens bewezen, na onder meer John Hurt, John Cleese, Alan Rickman, Robbie Coltrane, Kenneth Branagh, David Thewlis, Jason Isaacs, Gary Oldman, Emma Thompson, Brendan Gleeson, Ralph Fiennes, Imelda Staunton en Helena Bonham Carter ditmaal door Jim Broadbent aan de cast toe te voegen als nieuwe vaste rol in het Potterversum. De kelk is overigens nog steeds niet geleegd, want voor het volgende deel staan onder meer Rhys Ifans als Xenophilus Lovegood en Bill Nighy als Rufus Scrimgeour op de billing. Daarnaast is het onmogelijk om naast het feit te kijken dat de kindacteurs van weleer erg volwassen zijn geworden en inderdaad over het nodige talent beschikken om hun rollen meer dan naar behoren te vertolken - en dan te bedenken dat de originele opzet was om na drie films de hoofdrollen te hercasten. Wie in deze film onverwacht blijk geeft van klasse en talent is Tom Felton, die uitgegroeid is van een mondaine pestkop in de eerste film tot een duidelijk door verschillende dilemma's geplaagde jongvolwassene, die zich enerzijds schaamt voor het gedrag van zijn vader maar anderzijds niet voor hem wil onderdoen, en zich daarom inlaat met donkere zaakjes waar hij feitelijk een maatje te klein voor blijkt.




Harry Potter And The Half-Blood Prince is zeker en vast een sombere film waarin thema's als de dood en verlossing de overtoon voeren. Als het over romantiek gaat, is het steevast de onmogelijke, onbereikbare liefde die gedoemd is om te falen - alleen Ron en Hermoine komen er in de film nogal redelijk goed vanaf - en als er al eens mag gelachen worden, zoals met de winkel in fopartikelen waarvoor Rons tweelingsbroers Fred en George (James en Oliver Phelps) hun schoolcarrière vaarwel hebben gezegd, blijft het lachen vaak beperkt tot een paar cynische steken onder water. Ondanks het feit dat de film in fundamentalistisch-christelijke milieus geen genade vindt omwille van de thema's als hekserij en toverkunsten, is de overtoon van de films opvallend braaf, en worden traditionele waarden zoals de samenhorigheid van familie (zoals bijvoorbeeld de Weasleys), respect voor de oudere generatie en de bijna hoofse kuisheid zonder uitzondering centraal gesteld, zonder dat de film daardoor te knullig wordt.




BEELD EN GELUID
Harry Potter And The Half-Blood Prince is oorspronkelijk geschoten in 2K, wat voor een 4K-transfer de nodige beperkingen oplevert, want het is en blijft een upscale. Toch is dit een zeer mooie transfer met veel detail en tierlantijntjes in onder meer de annotaties die de Half-Blood Prince in zijn toverdrankenboek heeft gemaakt, het gezellige cottage van de Weasleys en de verdwijnkast van Malfoy. De kleuren zijn echter donker en grimmig, en het is pas nu dat je goed beseft dat de films gaandeweg zijn afgegleden van vrolijke jeugdfilms tot iets wat tegen horror aanschurkt. De kleuren zijn gedesatureerd, maar het contrast blijft overeind, want een bijzonder, haast inktachtig palet geeft. De vrij lange scène waarin Harry en Dumbledore op zoek gaan naar een belangrijk artefact op de bodem van een vergiftigde drinkfontein, ziet er haast zwart-wit uit. Ook blijven de speciale effecten goed overeind, zoals het reizen van Dumbledore door teleportatie. De geluidstrack is opgedwaardeerd naar DTS:X, en de DTS-HD MA 5.1-track was al eigenlijk van referentiekwaliteit, maar hier wordt het allemaal nog eens uitvergroot, met spektakel tijdens de Quidditch-match, een geweldige atmosfeer bij de laatste beproeving van Harry en Dumbledore, maar ook subtiliteit, zoals een vlieg die letterlijk door de kamer vliegt vooraleer ze door een jock van Quidditch tot moes wordt geslagen. Al vanaf in de openingsscène, waarin drie Death Eaters een brug in Londen laten instorten, wordt de toon gezet, en het houdt eigenlijk niet meer op.




EXTRA'S
Opnieuw krijgt u van de Ultimate Edition allene nog maar de eerste disk, en de tweede disk met al het bonusmateriaal op, is verdwenen. De Maximum Movie Mode is een gewone, traditionele Picture in Picture-track, netjes opgesteld en gevarieerd, met special effects-shots, animatics, stukjes interview, conceptuele tekeningen en al wat je in een dergelijke bijdrage verwacht. Ditmaal wordt het geheel niet aan elkaar gepraat door Daniel Radcliffe zoals bij vorige gelegenheden en zoals de hoes van de disk suggereert, maar allen een kniesoor valt daarover. Ook kan je via Focus Points (37:46) een reeks achter de schermen-filmpjes over vanalles en nog wat oproepen tijdens de film. Er is nog een BD Live-optie, maar dan is het afgelopen.

CONCLUSIE
Harry Potter And The Half-Blood Prince zet de trend van de vorige UHD-releases voort: uitstekende technische fiche maar de extra's zijn weggetoverd.