FILM
Ieder woord dat over Antebellum werd geschreven is er eigenlijk één te veel. Toegegeven dat dit niet bepaald de ideale introductie is voor een schrijfsel waarin we de kijker een idee willen geven over wat ze van deze film mogen verwachten, maar hoe minder je er over weet, des te beter (of ten minste des te verrassender) Antebellum is.




Het was vooral de naam van Sean McKittrick die het meest viel toen deze film in de bioscoop werd gedropt, omdat de producent van Get Out, Us en Nope inderdaad wat van zijn eigen centen in dit project stak. Wie zijn naam aanhaalt, denkt onmiddellijk aan horror en titels die de black lives matter-beweging een noodzakelijk steuntje in de rug willen geven. Het zijn twee termen die best wel passen bij Antebellum. Qua griezelgehalte bevat de film van Gerard Bush en Christopher Renz meer dan genoeg scènes die voor een stomp in de maag zorgen, hoewel vooral het anti-racistische aspect bovendrijft. Jammer genoeg wordt de boodschap er wederom veel te dik ingesmeerd door van alle blanken onbetrouwbare varkens te maken, waardoor je een polariserend effect krijgt dat uiteindelijk geen zoden aan de dijk zet om de racistische medemens tot de nodige inkeer te brengen.




Het verhaal speelt zich af op een katoenplantage die onder leiding staat van het Geconfedereerde leger. De zwarte slaven zijn er niet meer dan vervangbare machines waarvoor men niet het minste respect opbrengt. Vernederingen, verkrachtingen of martelingen zijn er schering en inslag, zonder dat de bruten ook maar een beetje beseffen dat ze met mensen te maken hebben. Meer details over het verhaal hoef je in feite niet te weten, zeker niet als je volop van deze matige mindfuck wil genieten.

Antebellum werd mede door de coronacrisis (er was simpelweg niet veel te zien in de bioscopen) en de actualiteit (het trieste incident met George Floyd) een bescheiden succes. Het uitgangspunt (dat we zoals gezegd niet gaan verklappen) is ongelooflijk interessant en had perfect uitgewerkt kunnen worden door pakweg M. Night Shyamalan. De regisseurs-scenaristen Gerard Bush en Christopher Renz, die naam maakten in de videoclipwereld, kunnen dit niet. Hoewel ze naarstig een “what the fuck”-moment nastreven, zit het veel te onvakkundig in elkaar, waardoor je alle wendingen ziet aankomen. Wat overblijft is een degelijke film die vooral in de eerste 40 minuten zeer goed werkt, maar zich nadien door zijn ongelukkige structuur vergaloppeert. Wel merken we wederom een uiterst prima Janelle Monáe op, die na haar rol in het Oscarwinnende Moonlight en Hidden Figures toch één van de actrices is die we in het oog dienen te houden. Bush en Renz proberen om op een speelse, maar tegelijkertijd onthutsende manier de bel aan de Trump-kat te binden, maar het is duidelijk dat het beest niet weet waar ze naartoe moet rennen eens het belletje begint te rinkelen.




BEELD EN GELUID
Deze Duitse Blu-ray verscheen op Leonine, een label dat vaak bekende titels aan een zacht prijsje aanbiedt, waardoor het een beetje de Dutch FilmWorks van Duitsland is. Standaardedities, aanvaardbare transfers en vooral geen ondertitels, behalve Duitse dan. De kleuren zijn veel te prominent, waardoor ze onnatuurlijk lijken (denk aan een televisietoestel dat verkeerd is ingesteld) en het beeld lelijk wordt, ook al is er technisch niets aan de hand. Voor de geluidsband kun je kiezen tussen een Duitse en een Engelse DTS-HD MA 5.1, die vooral werk levert tijdens de schrikmomenten en de laatste 15 minuten.




EXTRA’S
Wie behoefte heeft aan een degelijk inkijk op deze film via bonusmateriaal mag zeker niet klagen. The History in Front of Us: Deconstructing Antebellum duurt meer dan een uur en toont hoe het idee rond deze film begon tot het uiteindelijke resultaat. Het beeldmateriaal bestaat weliswaar grotendeels uit interviews, maar gelukkig gaat het om meer dan de zoveelste promopraat. In A Hint of Horror: The Clues of Antebellum, dat zes minuten duurt, hebben de regisseurs Gerard Bush en Christopher Renz het over de easter eggs die je in de film kan vinden. In Opening Antebellum heeft men het in een viertal minuutjes over de toch wel indrukwekkende openingsscène. Tenslotte is er naast een trailer ook nog plaats voor wat weggelaten scènes. Dus al bij al is dit een goedgevuld schijfje.

CONCLUSIE
De bedoeling van Antebellum is ontzettend nobel, maar helaas schort er iets aan de finale uitwerking, waardoor dit drama (of zo je wil horror) een beetje zijn kruit verschiet. Maar wie daar doorheen kan (of wil) kijken, zal zich beslist wel amuseren met deze film, die helaas door zijn veel te antiracistische boodschap vrij polariserend overkomt.