FILM
In 1943 probeert een geheime eenheid van de Amerikaanse marine de uitvinding van dr James Longstreet (Miles McNamara) operationeel te krijgen: een toestel waarmee een schip van de radar zou kunnen verdwijnen. Het experiment lukt, en iets te goed zelfs, want het schip verdwijnt niet alleen van de radar, maar ook in zijn geheel. Twee matrozen, David Herdeg (Michael Paré) en Jimmy Parker (Bobby Di Cicco), vertrouwen het voor geen hesp en springen van het schip af. Na een bizarre tocht door een spookstad die daar ook ergens tussen tijd en ruimte vliegt, landen de jongens uiteindelijk in de buurt van de Nevada-woestijn... in 1984, alwaar diezelfde doctor Longstreet (maar een andere acteur, Eric Christmas) het weer niet heeft kunnen laten en zijn experimentje opnieuw heeft opgevoerd. Het resultaat: een quantumtunnel tussen 1943 en 1984. De catch: het ding is alsmaar onstabieler, en zuigt hoe langer hoe meer op wat er in zijn omgeving komt. Jimmy en David hebben zich nog niet genoeg kunnen vergapen aan de wonderen van de 20ste eeuw, wanneer Jimmy plots merkt dat zijn arm het nog altijd aan de gang zijnde onweer aantrekt.




Ze dwingen een toevallige passante, Allison Hayes (Nancy Allen) om hen weg te halen en hen uiteindelijk naar Californië te voeren, zodat ze kunnen zien wat er van hun familie over is. Zo ver geraken ze echter niet: Jimmy krijgt onderweg een crisis, en in het hospitaal moeten ze machteloos toekijken hoe hij tenonder gaat aan een regen van elektromagnetische ontladingen. David onderneemt samen met Nancy, achtervolgd door de militaire overheid, een vluchtroute richting Santa Paula, de geboortestreek van David, en hebben onderweg de gelegenheid om elkaar eens echt goed te leren kennen. David verneemt daar dat Jimmy nog steeds leeft, maar de inmiddels oude man wil na herhaalde hersenspoelingen en gekkenhuis-therapie uiteraard niet praten over wat er gebeurd is in het algemeen en over Davids lot in het bijzonder. En ook is het militaire apparaat het duo op het spoor, en ze kunnen David en Alison, zij het met wat dwang, overtuigen om terug te keren naar Nevada, waar de dimensionale tunnel als een op hol geslagen stofzuiger dreigt een wereldramp te ontketenen; er zit voor David bijzonder weinig keuze in: hij, en alleen hij, kan het gat terug dichten. En hoe weten ze dat zo zeker? Wel, omdat hij het reeds gedaan heeft. In 1943! Maar wat Davids uiteindelijke lot zal zijn, daar durfde de oude Jim het zelfs niet over hebben...




Grootmeester John Carpenter heeft als producent zijn naam verbonden aan deze The Philadelphia Experiment, die meer dan één gelijkenis vertoont met zijn Starman uit datzelfde jaar. Net zoals in Memoirs Of An Invisible Man is deze anders in horror gespecialiseerde filmmaker op zijn best wanneer hij de paden van de sciencefiction bewandelt. De drie films hebben gemeen dat ze met een redelijk eenvoudig premisse en soms een minimum aan speciale effecten een bijzonder effectief scenario ontwikkelen, waarin altijd gewone mensen centraal staan die iets beyond belief meemaken (onzichtbaar worden, door de tijd reizen, ...) Het fijne aan Carpenters aanpak is dat hij daarbij goed heeft nagedacht welke ersatz-wetenschappelijke theorie hij daarvoor gebruikt. Het klinkt met andere woorden allemaal zeer ernstig en geloofwaardig, zoals het een goeie SF-film betaamt. Daartegenover staan zijn protagonisten, altijd het type dat door de bijzondere paranormale gebeurtenis in hun leven voor gek wordt verklaard en op de loop moet voor de overheid, de mannen met de witte pakken, of vaak nog die twee in één verenigd.




Ook regisseur Stewart Raffill wijkt nog geen centimetertje uit van het pad van zijn illustere leermeester, en voert zijn standaardpersonages ten tonele. Doordat we de film vanaf de eerste seconden vanuit hun standpunt (Paré en DiCicco) bekijken, meemaken hoe ze met een lokale schoonheid aanpappen (Nancy Allen) en vooral op de loop moeten gaan voor de Grote Boze Overheid, krijgen we als kijker al dadelijk een groot medeleven met hun lotgevallen. Het oudste trucje van het boek, maar het werkt. Waar je normaal zou afvragen hoe jezelf in een dergelijke situatie zou reageren, laat de film je als het ware mee de gedachtengang van de hoofdpersonages volgen, zodat je op het einde van de rit toch tot dezelfde conclusies komt.




En daardoor leven we mee wanneer David (Michael Paré) zich in nesten werkt op een manier die we al van mijlenver zien aankomen, nemen we de kleffe, zoetsappige romantische liaision tussen hem en Alison (Nancy Allen) er voor lief bij, en zijn we mild als we de speciale effecten de dato 1984 voor geen millimeter geloofwaardig achten. The Philadelphia Experiment is in zijn genre een absolute klassieker! Maareh... welk genre dan? Emo-sci-fi?

BEELD EN GELUID
RCV bracht eertijds een erbarmelijke dvd op de markt met een afgrijselijke geluidstrack. Gelukkig hebben we in Duitsland Koch Media, dat een mooie digibook op de markt heeft gebracht met daarin zowel de dvd als de Blu-ray. Deze laatste heeft een mooi filmisch beeld met wat natuurlijke grain, dat weliswaar zijn ouderdom niet kan verstoppen, maar toch het contrast en de daarmee gepaard gaande detaqillering tot zijn recht weet laten komen. De geluidstrack is uitgevoerd in ongecomprimeerde LPCM 2.0, wat betekent dat er de surrounds deze keer werkloos aan de muur blijven hangen. De geluidstrack is helder en laat hoge en lage tonen goed weerklinken, en voor een cultfilm van dergelijke ouderdom volstaat dat eigenlijk, alhoewel we een opgepoetste surroundstrack niet bij voorbaat zouden afwijzen. De muziek klinkt in tegenstelling tot op de dvd van RCV niet vervormd, en de dialogen zijn helder genoeg. Er is een Engelse en een Duitse ondertitelingstrack aanwezig. Op het digibook staat de leeftijdsaanduiding 12 maar op de schijf zelf 16.




EXTRA'S
Er zit nog een bonusdisk bij met slechts één extra, maar wat voor één! De documentaire A conspiracy classic (1:07:45) is een zeer goed gestoffeerde documentaire over de ontstaansgeschiedenis en het maken van de film. Het digibook bevat ook nog een (Duitstalig) boekje met een essay over de film.

CONCLUSIE
The Philadelphia Experiment heeft eindelijk de release gekregen die deze film verdient, waardoor de pruts-Beneluxrelease naar de prullenmand kan verwezen worden,