FILM
Ladies They Talk About is zonder twijfel één van de beroemdste films uit het pre-Code Hollywood-tijdperk, die liep van 1929 (de komst van de geluidsfilm) tot 1934, toen de preutse Hays Code werd ingevoerd. Dat laatste stond voor een heleboel ridicule regeltjes waaraan Amerikaanse films moesten voldoen op het gebied van zedelijk gedrag. Het bizarre is dat dit tot 1968 (!) werd toegepast, maar tussen 1929 en 1934 mocht het dus wel. Niet dat het om zulke expliciete beelden ging, maar je kon al eens een stuk lingerie zien of de camera ging net iets dieper de decolleté in.




Dat laatste was perfect voor Barbara Stanwyck. Deze diva wist met groot succes de stap van Broadway naar Hollywood te zetten. Een carrière die ze te danken had aan Frank Capra die haar een rol bezorgde in zijn Ladies Of Leisure. Hierdoor kon ze snel het witte doek delen met sterren als Clark Gable in Night Nurse, maar Stanwyck hield wel van provoceren zoals in de controversiële pre-Code klassieker Baby Face of The Bitter Tea of General Yen van Capra. Stanwyck was naar verluidt een van de vele actrices die overwogen werden voor de rol van Scarlett O'Hara in Gone With The Wind, maar waarschijnlijk was er net iets te veel schandaal rond haar aura om haar de rol te geven.

In Ladies They Talk About loopt de brunette steeds maar met een sigaret en een kauwgom in de mond om zo de mannen rond haar vingers draaien. Stanwyck speelt de rol van Nan Taylor, die bandieten helpt bij een bankoverval, maar gepakt wordt en in de gevangenis van San Quentin belandt. Nan rekent er echter op dat ze vrij zal komen door predikant David Slade (Preston Foster, een man met een boterglmilach) het hoofd op hol te brengen. En tja, je kan raden wie aan het kortste eindje trekt.




Een film over vrouwen in een gevangenis was in 1933 zeker niet nieuw. In 1922 had je al Manslaughter van Cecil B. De Mille, waarin de jonge Lydia Thorne (Leatrice Joy) door haar roekeloze gedrag in de cel belandt. Maar in Ladies They Talk About van Howard Bretherton en William Keighley heeft Nan Taylor ook een feministisch karakter. Het einde verloopt wel volgens Hollywoodiaanse normen, maar het is vooral Ban die de lakens uitdeelt.

Niet dat in Ladies They Talk About er politiek correct mee weggeraakt, want de film bulkt van racisme. Zo is de zwarte gevangene Mustard helemaal niet de dolle Mina die Nan is, maar kruipt ze net niet de kast van schrik op als ze een witte papegaai ziet. En zo zitten er nog een paar van dit soort racistische dwazigheden in deze voor de rest zo goed als perfecte klassieker.




Natuurlijk ziet deze film die overigens gebaseerd is op het toneelstuk Women In Prison van Dorothy Mackaye - geschreven op basis van eigen gevangeniservaringen - er een tikkeltje oubollig uit, maar wel oubollig charmant en dan vooral dankzij de verrukkelijke Barbara Stanwyck. Het verhaal van de echte Linda (Lillian Roth) – Nans grote vijand in de gevangenis werd overigens verfilmd in I'll Cry Tomorrow met Susan Hayward in de hoofdrol.

BEELD EN GELUID
Sinds kort zijn de Warner-Archive titels nu ook in de UK verkrijgbaar. Deze is één van de eerste. Hoewel het om een film gaat die ondertussen 90 jaar oud is, is deze restauratie er één om te koesteren. Een glashelder contrast en een perfect evenwicht tussen licht en donker, en niet het minste kraakje of streepje. De film wordt gepresenteerd in een 1.37:1 aspect-ratio, is voorzien van Engelse subtitels en heeft een Engels DTS-HD MA Mono 1.0-geluidsband die wat hol, maar wel perfect verzorgd klinkt.




EXTRA'S
De enig extra's zijn een trailer en een ouder Warner-cartoon (I Like Mountain Music) die eigenlijk niks met de film te maken heeft.

CONCLUSIE
Ladies They Talk About is een ondeugende film uit de oude doos die na 90 jaar nog flink stand houdt en waar Barbara Stanwyck als femme fatale iedere seconde de show steelt.