FILM
John Carpenter mag dan wel met films als Halloween, The Fog, Escape From New York of The Thing één van de beste genre-cineasten zijn, toch heeft de man een paar missers op zijn cv staan die nauwelijks te bekijken vallen, en daar is de horrorfilm Vampires één van. Of beter gezegd een neo-noir western, want ook al gaat het om vampiers, vond Carpenter niet dat hij een horrorfilm had gemaakt. Hij koos er dan ook voor om ver weg te blijven van de typische gothic-vampires. Geen knoflook of kruisbeelden dus, alleen het feit dat ze tegen geen zonlicht kunnen werd behouden, en natuurlijk het feit dat ze iedereen in de nek willen bijten.




De leider van deze bende is Jan Valek (Thomas Ian Griffith), een priester die zeshonderd jaar geleden zich tegen de kerk keerde en voortaan op zoek moest gaan naar mensenbloed om zich te voeden. Hij wordt achterna gezeten door een groep vampierjagers die onder leiding staan van Jack Crow (James Woods) en Anthony Montoya (Daniel Baldwin). De film begint dan ook met een oersaaie klopjacht op een groep vampiers. Alweer valt op dat de cameratechnieken uit de jaren '90 niet meteen de beste vrienden van John Carpenter waren. Net zoals zijn andere films uit die tijd ziet het er allemaal veel te veel als een poging uit, en leken in de jaren '70 of '80 de goedkope decors nog uiterst charmant, dan zijn ze in zijn latere werk gewoonweg spuuglelijk.  De twee botsen op het hoertje Katrina (Sheryl Lee, en mensen met smaak weten dat dit Laura Palmer uit Twin Peaks is) die gebeten werd door Valek. Omdat de theorie zegt dat vampiers met elkaar een telepathische band hebben, wordt het blondje gebruikt als lokaas om Valek na 600 jaar eindelijk te kunnen spietsen.




Vampires werd twee jaar na Escape From L.A. geedraaid. De sequel op Escape From New York werd zo door de pers (en het publiek) gekraakt dat hij het helemaal niet meer zag zitten om nog te regisseren. Eventjes dacht Carpenter aan vervroegd pensioen, maar naar eigen zeggen raakte  hij geïntrigeerd door deze horror-western hybride, en was dit het soort film dat hij al sinds de jaren '70 wilde maken. De film deed het beter dan Escape From L.A. maar het werd toch niet het grote succes, en naast wat producerswerk zou Carpenter nog twee films draaien (Ghosts Of Mars en het toch wat onderschatte The Ward die bijlange niet zo slecht is als iedereen denkt). In het beste geval kun je Vampires omschrijven als een soort van Mad Max, maar dan zonder spanning. Je zit bovendien nog eens honderd minuten opgescheept met Daniel Baldwin die echt niet kan acteren, en de ergste van allemaal is James Woods die zo in overdrive gaat en iedereen de hele film de huid mag vol schelden dat het gaat irriteren, ook al kon Carpenter het naar verluidt prima met hem vinden, en mocht hij zelfs een scène de improvisatietoer opgaan.




BEELD EN GELUID
Wie de film in perfecte vorm wil kan hem vinden op Blu-ray bij het Britse Indicator, maar wij hebben een oude dvd in onze handen. De beeldkwaliteit is al even belabberd als de film zelf. Soms lijkt het wat op een VHS zonder detaillering waar alles een wazige omgeving krijgt. Komt daarbij dat de film er met zijn verschrikkelijke kleuren er compleet gedateerd uitziet, en je weet je aan wat te verwachten. Het geluid is iets beter, en zoals bij elke John Carpenter-film is de score daar het beste deel van. 

EXTRA'S
Het enige wat je hier vindt is een korte (nietszeggende) making of en wat korte interviews met de cast dat niet meer zijn dan voorgekauwde promopraat. 

CONCLUSIE
Vampires is één van de slechtste films die John Carpenter ooit gemaakt heeft. Je kan het ofwel steken op het oersaaie verhaal, de spuuglelijke decors of de irritante James Woods...