FILM
De jonge en introverte Cáit (Catherine Clinch) woont in een Iers gezin met (veel te) veel kinderen. Wanneer zich in de zomer van 1981 nog maar eens een nieuw broertje aankondigt, loopt het meisje alleen maar in de weg. Moeder Maíre (Kate Nic Chonaonaigh) en vader (Michael Patric) besluiten dan maar om haar voor de zomer naar Maíres nicht Eibhlín Cinnsealach (Carrie Crowley) en haar kort van stof zijnde echtgenoot Seán (Andrew Bennett) te sturen. Het kind staat er op de stoep zonder enige vorm van bagage, maar ze wordt wel door Eibhlin ontvangen met een gevoel dat ze van thuis nooit heeft meegekregen: genegenheid. Cáit wordt in bad gezet, krijgt nieuwe kleren aan, en mag mee klusjes draaien op d'n boer'nbût'n. Het levert idyllische plaatjes op van kalfjes die de papfles krijgen en diens meer.




Alhoewel Eibhlín er op staat Cáit duidelijk te maken dat er geen geheimen zijn in de familie, zit er toch een lijk in de kast dat vooral de zwijgzame Seán treft: het koppel heeft ooit een zoon gehad, maar die is verongelukt op de boerderij, en de man is dan ook als de dood dat er het meisje iets zou overkomen. Alhoewel het koppel zijn best doet om dat voor Cáit verborgen te houden, heb je nu éénmaal van die buren die hun grote klep niet kunnen houden wanneer dat nodig is. Het brengt het onwaarschijnlijke drietal alleen nog maar dichter bij elkaar. Maar dan komt de dag dat het nieuwe broertje geboren wordt en Cáit moet terugkeren naar haar dysfunctionele familie...




An Cailín Ciúin oftewel The Quiet Girl was voor zover ik me kan herinneren de eerste grotendeels in Gaelic gesproken film die genomineerd werd voor een Oscar voor niet-Engelstalige film, alhoewel een film die zich in Ierland afspeelt nooit 100 % vrij van Engelse taal is. In eigen land kaapte de film zowat elke denkbare filmprijs weg, maar verloor haast voorspelbaar van Im Westen Nichts Neues van Edgar Berger. De film is een ingetogen drama waarin weinig dialogen worden gebruikt, dat compleet vertoken blijft van welke vorm van actie dan ook, maar het is een trefzeker drama dat op majestueuze manier de pijn van de familie Cinnsealach weet bloot te leggen. Als Transformers meer uw ding is, dan zal u aan deze film geen ruk vinden, maar dan mist u wel een pareltje van acteerkunst, niet in het minst door de jonge debutante Catherine Clinch, die de eponieme rol vervult.




De gebeurtenissen ontvouwen zich dan ook vanuit haar standpunt, en het is op zijn minst merkwaardig dat de gevoelens van het meisje en haar reactie op de gebeurtenissen de film zo goed weten te dragen, terwijl ze amper dialoog heeft (vandaar de titel, maar dat had u wellicht al vermoed). Ierland is een land van verhalenvertellers, en deze boekverfilming van Foster van Claire Keegan is een zeer delicate parel waar gewoon álles aan klopt qua cinematografie. Er wordt ook geen gebruik gemaakt van dwaze metaforen die de film onbegrijpelijk maken; het verhaal is compleet rechtlijnig, zij het dat de eerste tien minuutjes even nodig zijn om de film goed te laten inwerken. Enige minpuntje is dat er een paar anachronistische foutjes in de film zitten, zoals het gebruik van een muzieknummer uit 1985 terwijl de film zich in 1981 afspeelt, en nog zo'n paar details die u wellicht alleen zullen opvallen als u een Ier bent en in die periode op het Ierse platteland heeft gewoond.




BEELD EN GELUID
Spijtig genoeg is de Beneluxmarkt te klein om dit pareltje op Blu-ray uit te brengen, dus u zal het met een dvd moeten stellen. Het beeldformaat is enigszins ongebruikelijk 1.37:1, wat maakt dat u zich niet alleen in de film, maar ook qua televisietoestel weer in de jaren '80 waant. Het beeld is af en toe een beetje donker en in die scènes ook wenig gedetailleerd. De redelijk korte speelduur van de film maakt dat er geen compressieproblemen van betekenis zijn. De soundtrack is uitgevoerd in Dolby Digital 5.1, en u krijgt vooral een impressie van het leven op het platteland, met meestal gevleugelde fauna die door de surrounds weerklinken.

EXTRA'S
De enige extra is een trailer (1:42). Er staan ook enkele cross-promotionele trailers op de schijf die moeilijk te skippen zijn.

CONCLUSIE
An Cailín Ciúin heeft spijtig genoeg geen groot bereik in de cinema gehad, want het is een fijne, breekbare film over eenvoudige dingen in het leven - zoals een rottige jeugd. Cinéart mag zich op de borst kloppen dat ze in tijden van streaming deze prent nog een kans op fysieke media geven.