FILM
Tony Stark geniet met volle teugen van zijn roem wanneer hij voor het grote publiek heeft verkondigd dat hij en niemand anders de gewapende ridder Iron Man is, die de wereld van de ondergang heeft gered. Niet zonder een streepje pretentie spreekt hij op de wereldtentoonstelling die in Flushing Meadows wordt gehouden, waarop Stark Industries zijn toekomstplannen mag uiteenzetten. Helaas is er echter stront aan de knikker: de palladiumbatterij die Tony Stark in leven houdt zuigt langzaam maar zeker zijn levensenergie weg, en wanneer Iron Man op zijn eigen verjaardagsfeestje moet opdraven, vertoont hij een zodanig zelfdestructieve neigingen dat alleen zijn trouwe vriend Rhodes (Don Cheadle) hem nog een beetje bij de les kan houden. Tony is overigens druk bezig met het voorzitterschap van zijn multinational over te dragen aan zijn trouwe secretaresse Pepper Potts (Gwyneth Paltrow). Tony weigert om voor een senaatscommissie de geheimen van zijn Iron Man-gevechtsharnas openbaar te maken, iets waar de Amerikaanse regering nogal op aandringt omdat ze met de schrik zitten dat schurkenstaten als Iran of Noord-Korea een soortgelijk pak zouden kunnen ontwerpen. De clandestien gefilmde pogingen tonen alvast dat de tegenstanders van Amerika op technologisch gebied nog nergens staan.




Het reële gevaar komt echter van binnen. Industrieel Justin Hammer (Sam Rockwell), de grootste concurrent van Stark Industries, werkt al lang aan een battle droid waarbij Iron Man in het niet zou verbleken, maar ze missen de essentiële know-how. Die dient zich echter aan wanneer op de autoraces van Monte Carlo plots een figuur verschijnt met dezelfde technologie als het Iron Man-harnas. Zijn naam is Whiplash, zijn echte naam is Ivan Danko (Mickey Rourke), en hij heeft nog een familiaal eitje te pellen met de Starks, maar neemt voorlopig genoegen met een poging om Starks racewagen in tweeën te hakken. Danko wordt gearresteerd, maar de politieke wereld is in shock, want voor de live-camera's is getoond dat een zatte Rus even capabel is om de technologie van Stark na te maken. Danko pleegt zogezegd zelfmoord in zijn cel; in werkelijkheid laat Hammer hem onderduiken om hem in alle rust en kalmte aan de verbeterde versie van zijn automatische soldaten, de droids, te laten werken. Stark is intussen behoorlijk bekommerd omdat het gebruik van zijn batterij hem een bloedvergiftiging door palladium oplevert, wanneer hij een aanbod krijgt van Nick Fury (Samuel L. Jackson), de directeur van S.H.I.E.L.D., een internationale burgerwacht van superhelden die Iron Man graag zou rekruteren. Eén van hun agentes, Natalie Rushman (Scarlett Johanssen), met als alter ego The Black Widow, heeft zich al in Stark Technologies geïnfiltreerd tot op de hoogste echelons. Uitgerekend op de wereldtentoonstelling slaat Danko toe, en laat zijn robots dood en vernieling zaaien. Terwijl de Black Widow en Starks chauffeur trachten het hoofdkwartier van Hammer Industries onder de voet te lopen, zijn het Stark en Rhodes in een gestolen Iron Man-harnas die moeten trachten de wereld te verlossen van het uiterst geperfectioneerde leger van Whiplash.




Iron Man 2 is een stuk beter dan zijn voorganger. Niet alleen is de introductie niet meer nodig en kunnen we met de protagonisten aan de dagorde beginnen, er worden enkele interessante elementen in de vergelijking gegooid, niet in het minst Starks overtuiging dat hij stervende is en dat hij nog maar zo lang zal leven totdat de palladiumbatterijen opraken of zijn vergiftigingsniveau de 100 % bereikt, welk van de twee er ook eerst staat te gebeuren. Starks besef van sterfelijkheid en zijn onvermogen om zichzelf te distantiëren van het harnas ("The suit and I are one") en de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid geeft aan de hele film iets dwingends, wat zeker het verteltempo ten goede komt, maar evenzeer de complexe, narcistische persoonlijkheid van Stark zelf in een compleet nieuw daglicht stelt. Enigszins verwonderlijk na het eerste deel is Iron Man na Batman één van de ernstigste superheldenepossen van de jaren 00.Daarnaast beschikt Iron Man in het tweede deel over een evenwaardige tegenstander: Ivan Danko, zoon van een collega van zijn vader, die over dezelfde technologie beschikt maar er nog een paar scherpe puntjes heeft aangevijld. Mickey Rourke, wiens carrière in de goot was geëindigd, is na Sin City en The Wrestler plots weer een hot item in de boxoffice. Er kan worden opgeworpen dat zijn personage een belachelijke stereotypering van een Russische gangster uit de slechtere James Bondfilms is, maar hij zaait met zodanige pretlichtjes in zijn ogen dood en vernieling dat zijn Danko iets larger than life over zich krijgt; het is ook niet iedereen gegeven om over het racecircuit van Monaco te mogen lopen tegen de stroom van de auto's in, en dan zonder verpinken met een electrische zweep een bolide in twee te mogen hakken. Danko's koningmaker wordt vertolkt door Sam Rockwell (The Hitchhiker's Guide To The Galaxy), een eerder klassieke schurk die een doos van Pandora opent om zijn eigen persoonlijke kleingeestige ambities tegenover Stark waar te maken. Naast Downey jr. en Rourke, die alletwee terug hun carrière min of meer op orde hebben, bevat de cast enkele opmerkelijke bijrollen, niet in het minst die van Gwyneth Paltrow als Pepper Potts, omdat je een actrice van haar kaliber eerder associeert met klassieker, minder lichtvoetig acteerwerk. Er zit seksuele spanning in de lucht wanneer ze eerder schuchtere pogingen onderneemt om haar platonische bewondering voor Stark naar een hoger niveau te tillen, maar daar telkens jammerlijk in faalt; het gegeven is zowaar de antithese van de achtbaan waarop Peter Parker uit Spiderman met zijn Mary-Jane rijdt. Ook Scarlett Johansson weet in de scènes waarin ze in een zwarte catsuit mag komen opdraven te overtuigen dat ze goed heeft opgelet tijdens de lessen gevechtssporten, maar haar personage wordt schromelijk te weinig uitgespeeld.




Bottom line is dat, zeker voor een sequel van een eerste deel dat toch ook niet zó speciaal was, Iron Man 2 de verwachtingen waarmaakt, en je als kijker met een welvoldaan gevoel achterlaat: de humor, actie en dramatiek zijn uitgebalanceerd, en laten je amper ruimte om tussendoor naar adem te happen. Favreau verstaat blijkbaar net als Bryan Singer en Christopher Nolan de kunst om een stripverhaal te verfilmen op een niveau dat zowel de fanboys van het eerste uur pleziert, en tegelijkertijd toegankelijk genoeg is om de occasionele leek voldoende bij de les te houden. De pointe van de hele S.H.I.E.L.D.-verhaallijn is me misschien een beetje ontgaan, als niet al te frequente lezer van Amerikaanse comics, maar het is niet dat je daardoor iets essentieel mist, en er wordt zeker in het bonusmateriaal genoeg randinformatie verschaft om de film in een groter geheel te kunnen kaderen. Ook werpt de film ondanks het redelijk ongeloofwaardige uitgangspunt - wat helpt in godsnaam een exoskelet als je uit een vliegtuig springt? - vragen op in hoeverre het wenselijk is om zaken als nationale veiligheid uit te besteden aan privéfirma's, wat gezien de werkelijke politieke actualiteit zeker geen triviale vraag is. Er wordt niet te overdadig gegrossierd in speciale effecten, en in het geheel blijft Favreau zeker bij de les. Iron Man 2 combineert een gladde, gelikte verpakking met de kunde om een gestructureerd en coherent verhaal te vertellen.




BEELD EN GELUID
Tegenover de Blu-ray krijgen we vooral een beeld dat een fantastisch hoog contrast heeft, waarbij de nachtelijke scènes voor één keer eens niet verdwijnen in een grijze drab. Jammer genoeg is men iets té ijverig geweest met de ruis te ondeerdukken, zodat het geheel af en toe glad lijkt en het filmische aspect wat verloren gaat. Bij momenten lijkt het alsof je naar één groot videospel aan het kijken bent, en dat kan toch ook niet de bedoeling zijn. De kleuren zijn daarentegen helemaal op punt gesteld en vrij gedetailleerd, zodat onder meer ook de schade op Iron Man's harnas goed zichtbar wordt. De Dolby Atmos 7.1.4-track is goed maar opnieuw te stil, waardoor het aan dynamiek ontbreekt wanneer het er echt toe doet, zoals bij Whiplash's eerste verschijning op het circuit van Monaco. De surrounds en ook de subwoofer doen hun werk, maar een flinke ruk naar rechts met de volumeknop dringt zich op.




EXTRA'S
De tweede disk van de Blu-ray is verdwenen, wat betekent dat er maar een mager beestje overblijft. Op de Blu-ray krijgen we een enthousiast audiocommentaar van regisseur Jon Favreau, die de franchise als fanboy een warm hart toedraagt, en honderduit vertelt over alternatieve takes, de bijdragen van de acteurs, de opbouw van de film, de opnames in Monaco, en nog veel meer. In de S.H.I.E.L.D. Data Vault vinden we een spinnenweb aan profielen, filmpjes en achtergrondinformatie over personages en technologie uit het Marvel-universum dat naast Iron Man en het daarin beschreven S.H.I.E.L.D.-universum ook elementen uit The Incredible Hulk en de toen op stapel staande Avengers-ensemblefilm omvat. We kunnen deze informatie op twee manieren bekijken: in Footage Scan Mode tijdens het afspelen van de film, of in The Vault Mode, waarin het geheel in overzichtelijke (nu ja...) menu's wordt gegoten. Toch is de S.H.I.E.L.D. Data Vault voornamelijk een featurette die de kenners van het stripuniversum zal plezieren, en minder zal betekenen voor een occasionele kijker. Er is echter op de eerste disk ook nog een Picture in Picture-track Previsualization and Animatics aanwezig, een secundair videoscherp waarin we onder meer storyboards en testshots te zien krijgen.

En dan is het gedaan.

CONCLUSIE
Iron Man 2 heeft een presentatie op 4K die de gewone Blu-ray voorbij steekt, maar niet geheel zonder tekortkomingen is. Vooral op gebied van extra's moet deze uitgave het ontgelden.