SERIE
Ook in de tweede helft van het tweede seizoen moet de omgeving van Hyacinth Bucket (Patricia Routledge), die erop staat als Bouquet aangesproken te worden, het ontgelden. Buurvrouw Elizabeth (Josephine Tewson) krijgt de daver op het lijf wanneer ze wordt uitgenodigd voor een kop koffie, haar broer Emmet (David Griffith) walgt bij het idee dat Hyacinth alweer haar muzikale onkunde voor haar moet bewijzen, en zelfs de postbode en deur-aan-deurverkopers zijn niet veilig voor haar. Haar man Richard (Clife Swift) moet alweer lijdzaam de grillen van zijn vrouw ondergaan; zijn psyche krijgt bovendien een flinke knauw wanneer zijn werkgever suggereert dat hij eens moet nadenken over vervroegd pensioen. Hyacinths zus Rose (Mary Millar) zit weer achter de mannen aan, met Emmet en de dominee als voornaamste doelwitten. De derde zus uit het gezelschap, Daisy (Judy Cornwell) heeft daarentegen enkel maar oog voor haar flegmatieke man Onslow (Geoffrey Hughes).

Net zoals het eerste en de eerste helft van het tweede seizoen teert Keeping Up Appearances op een handjevol running gags, die toch elke aflevering weer in een andere gedaante de revue passeren: Elizabeth die Hyacinths Royal Doulton-servies naar de knoppen helpt, de abusievelijk op Hyacinths exclusieve telefoon arriverende bestellingen van de meeneemchinees, Emmet die in een kramp schiet telkens hij denkt aan een zingende Hyacinth, en de homoseksuele geaardheid van Hyacinths geldverkwistende zoon Sheridan, die stilaan voor iedereen duidelijk begint te worden, behalve voor the lady of the house zelf. Zeker in dit tweede seizoen zit de reeks op kruissnelheid, en bevat deze reeks enkele van de beste afleveringen, zoals het onovertroffen Three-Piece Suite. Niet alle verhaallijnen worden echter even vlekkeloos afgewikkeld; zo eindigt de slotaflevering, Picnic For Daddy, in één totale chaos. De timing van de grappen zit meestal wel exact juist, en dat, gecombineerd met de flamboyante vertolking van Patricia Routledge, wiens gezicht vaak boekdelen spreekt, was blijkbaar een formule die nog steeds aanslaat. En alhoewel de cast zich vaak bezondigt aan overacting, met Mary Millar als Rose als meest in het oog springende voorbeeld, is dit tegelijkertijd de charme van de reeks. Uiteraard blijven wij echter een oneindige sympathie koesteren voor Geoffrey Hughes die in zijn rol als de professionele marginaal Onslow alleen maar kan schitteren.

AFLEVERINGEN

6. Onslow's Birthday
Normaal kan Onslow met zijn verjaardag naar de hel lopen wat Hyacinth betreft, maar nu ze gehoord heeft dat het nieuwe, rijke vriendje van Rose, een Griek die Marinopoulos heet, mee naar het feestje komt, en Hyacinth gelooft dat hij een rijke oliemagnaat is, kan het cadeau voor Onslow niet duur genoeg zijn. Ze koopt - uitgerekend voor hem - een paar dure manchetknopen, en om zeker te zijn dat iedereen ziet hoe mijnheer Marinopoulos haar en Richard komt afhalen in zijn limousine, organiseert ze vooraf bij haar thuis een cocktailaperitief. Wat betekent dat zij commandeert en Elizabeth mag uitvoeren...

7. Singing For Emmet
Emmet probeert geruisloos het huis uit te sluipen: hij heeft de dominee beloofd om een muzikale namiddag te bezorgen, en hij vreest - terecht - dat als Hyacinth daar iets van hoort, ze mee zal komen om te zingen. Rose is intussen de mannen beu, en zwaar onder de pillen zittend besluit ze om in te treden in het klooster, en ze wil uiteraard de dominee opzoeken voor advies. En Richard is compleet van zijn melk nadat zijn baas gepolst heeft of hij misschien geïnteresseerd zou zijn in vervroegd pensioen. Stel je voor: alle dagen met Hyacinth...

8. The Toy Store
Daddy is er weer eens vandoor, en ditmaal heeft hij de speelgoedafdeling van het grootwarenhuis "geplunderd". Normaal zou de man al het speelgoed kunnen teruggeven, maar hij heeft het zelf allemaal een beetje "verbouwd" met een schroevendraaier, zodat hij het warenhuis enkele honderden ponden schuldig is. Rose en Daisy bekvechten om wie díe blijde boodschap alweer naar Hyacinth moet gaan brengen. En Hyacinth doet nog zo haar best om Emmet en Elizabeth uit de buurt van haar marginale (schoon)familie te houden. Tevergeefs, uiteraard.

9. Three-Piece Suite
Vol verwachting kijkt Hyacinth uit naar de levering van haar nieuw bankstel, een exacte kopie uit dat van Sandringham House. Het is haar echter meer te doen om haar overburen, de Barker-Finches, op de kast te jagen wanneer de vrachtwagen met het logo van hofleverancier bij haar voor de deur staat. In haar overmoed heeft ze zelfs besloten om haar oude bankstel cadeau te doen aan haar zus Daisy (niet die met de Mercedes)! Alleen loopt de organisatie niet zoals gepland...

10. Picnic For Daddy
Midden in de nacht krijgt Hyacinth de bevlieging om zo snel mogelijk nog eens met haar seniele vader uit te gaan picknicken. 's Anderendaags 's morgens is het eerste werk Daisy mobiliseren om Daddy mentaal en fysiek voor te bereiden op de grote uitstap. Toevallig krijgt Hyacinth mee dat Rose verkering heeft met een zekere mijnheer Butterfield, en laat dat toevallig ook de naam zijn van een garage van luxe-wagens in de buurt. Wanneer Hyacinth echter bij haar zussen arriveert, gaat Daddy er op zijn eentje met Richards wagen vandoor!

BEELD EN GELUID
Voor een reeks van meer dan 10 jaar oud heeft deze reeks een redelijk goede beeldkwaliteit, zij het dan uiteraard slechts op 4:3-formaat. De kleuren zien er niet altijd even fris uit, zo is er duidelijk een verschil te merken tussen de buiten- en de binnenopnames, maar de scherpte en het gebrek aan ruis maken veel goed. Af en toe zitten er wel een paar lichte compressie-artefacts die de boel verstoren. De 2.0-monotrack is overal helder, en klinkt nergens vervormd (tenzij wanneer de dominee de klokken luidt en tot zijn verbijstering verneemt dat Hyacinth onderweg is, naturlijk)! We zijn overigens erg verheugd dat de discs zowel de originele Engelse als een vertaald Nederlands ondertitelingsspoor bevat. Gezien de moeilijkheidsgraad van de vertaling gegeven al de Engelse woordspelingen, mogen de mensen van Warner nogal redelijk tevreden zijn over het resultaat. Wat ons wel blijft ergeren, is dat de layer change midden in de middelste aflevering zit, in plaats van ergens tussen twee episodes in.

EXTRA'S
De hoes zegt: "'Funny Women', een profiel van Patricia Routledge, geknipte fragmenten, biografieën van de cast."
Werner zegt: niks gevonden.

CONCLUSIE
We kunnen ongeveer dezelfde conclusie trekken als bij de eerste twee delen uit de reeks: een must voor liefhebbers van Britcoms, en met het oog op een release van seizoenen 3 en 4 later dit jaar, een mooie aanwinst tout court. Televisie die nooit verveelt...