FILM
Andy Bichlbaum en Mike Bonanno zijn de twee "gezichten" van "The Yes Men", een kleine groep activisten. Na het opzetten van de kritische website www.gatt.org krijgen ze diverse uitnodigingen van over de hele wereld om er als gastsprekers namens de WTO (World Trade Organisation) op te treden. Zelfs een heel klein beetje intelligentie en research zouden moeten volstaan om te zien dat gatt.org niet de officiële site van de WTO is (de echte site is te vinden op www.wto.org). Blijkbaar is het voor nogal wat instanties toch nog te moeilijk om het onderscheid te maken en "The Yes Men" besluiten dan ook al snel om het spelletje mee te spelen, met de nodige hallucinante situaties tot gevolg.

Deze documentaire is opgebouwd rond drie actie van "The Yes Men": Tijdens de eerste actie zijn we Mike en Andy in 2001 aan het werk op de "Textiles of the future"-conferentie in Tampere, Finland. Tijdens de tweede actie zien we hoe het tweetal erin slaagt studenten van de State University of New York te shockeren met hun ongewone aanpak van het voedseltekort in de derde wereld. Tenslotte zien we hoe Mike en Andy Australische journalisten en businesslui wijsmaken dat de WTO besloten heeft zichzelf te ontbinden.

The Yes Men is een ietwat onevenwichtige documentaire die toch wel hilarische en wenkbrauwfronsende momenten afwisselt met minder interessante (lees: ietwat langdradige) stukken over de voorbereiding van hun acties. Dat deze documentaire gedraaid werd door drie verschillende regisseurs zijnde Chris Smith, Sarah Price en Dan Ollman (allen waren ze nauw betrokken bij de indie hit American Movie: The Making Of Northwestern) verklaart wellicht deels het gebrek aan coherentie. Natuurlijk vinden we het fantastisch om te zien hoe bekrompen beleidsmakers en omhooggevallen yuppies allerhande door het tweetal in de zeik worden genomen maar toch kunnen wij ons niet van de indruk ontdoen dat er zoveel meer uit de documentaire of het "Yes Men"-initiatief te halen viel. Graag hadden wij naast de komische elementen meer feiten of goed onderbouwde analyses gezien, zeker nu we het zoals eerder gezegd voor een groot deel van de tijd moeten stellen met weinig interessante stukken over de voorbereiding van de acties. Het blijft hallucinant en hilarisch om vast te stellen dat Andy Bichlbaum en Mike Bonanno erin slaagden (en eigenlijk nog steeds in slagen) om zovele internationale instanties om de tuin te leiden. Zo slaagden "The Yes Men" er eind 2004 in om BBC World, één van de toonbeelden van journalistieke sérieux, in het ootje te nemen. Andy Bichlbaum wist zich tijdens één van de uitzendingen voor te doen als woordvoerder Jude Finisterra van Dow Chemicals (huidige eigenaar van Union Carbide, de firma die verantwoordelijk was voor de ramp in de Indiase stad Bopal zo een twintig jaar geleden). Nadat Bichlbaum er had verklaard dat Dow uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor de ramp op zich nam en bereid was om 13 miljard dollar schadevergoeding uit te betalen moest de BBC met het schaamrood op de wangen de dag nadien een echte Dow woordvoerder aan het woord laten die alle verantwoordelijkheid gezwind ontkende. The Yes Men kunnen zeker op onze sympathie rekenen, jammer dat hun documentaire geen echte topper is.



BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit is over het algemeen goed te noemen. Doordat er gebruikt werd gemaakt van archiefbeelden en opgenomen werd over verschillende jaren wisselt de kwaliteit, zonder ooit slecht te zijn. Grain of andere printbeschadigingen komen niet veel voor. Een Dolby Digital 5.1 track heeft weinig zin bij een documentaire als The Yes Men, zeker als men de diverse kanalen nauwelijks aanspreekt.

EXTRA'S
Naast de trailer voor deze documentaire krijgen we trailers voor Young Gods, Fahrenheit 9/11 en Maria Full Of Grace.

CONCLUSIE
The Yes Men is een documentaire die een huurbeurt verdient. Wie meer info wil over dit nobel initiatief kan terecht op www.gatt.org of www.theyesmen.org.