FILM
Het leven op de olievelden van Californië is hard, zowel op economisch als op emotioneel vlak. Ethel Whitehead (Joan Crawford) wil meer voor haar zoon dan zij en haar man hem kunnen geven. Na een tragisch ongeval, realiseert ze zich dat er haar huwelijk niets meer rest dan wederzijdse wrok. Ze verlaat haar man en is vastberaden om een beter leven te gaan leiden op haar eentje. Als huisvrouw zonder enige opleiding heeft ze weinig carrièremogelijkheden. Ze gebruikt haar uiterlijk en sex appeal om een job als model in de wacht te slepen. Zo ontmoet ze de welgemanierde accountant Martin Blackford (Kent Smith). Ze weet zijn wiskundige talent aan te wenden om een lucratieve connectie met een gokbaas en uiteindelijk met de misdadige George Castleman (David Brian) tot stand te brengen. Martin is in de waan dat Ethel en hij een team vormen, maar Ethel aarzelt niet om hem in te ruilen voor Castleman. Die vormt haar om tot een vrouw van de society. Vanaf dat moment staat ze bekend als Lorna Hansen Forbes en lacht het leven haar toe. Ze is nog maar net gewend aan het leven als de mol van een rijke gangster als Castleman waar voor zijn geld wil. Hij stuurt haar op pad om de geheimen van één van zijn onderdanen te ontfutselen. Het gaat om de rebelse Nick Pentra (Steve Cochran), wiens bezigheden in Las Vegas niet voldoende winst opleveren. Nick heeft een harde bolster, maar valt al snel voor de charmes van de elegante Mrs. Forbes. Het duurt niet lang tot Castleman zijn vrouw ervan begint te verdenken dat ze haar opdracht iets te persoonlijk opvat. Hij stuurt een verbitterde Martin achterna om een oogje in het zeil te houden. Wanneer professionele en persoonlijke trouw in aanvaring komen, beseft Lorna dat ze zich wel eens aan de verliezerkant van een dodelijk conflict zou kunnen bevinden.



Het verhaal van een vrouw die meer wil dan ze heeft, vinden we ook terug in de vroegere films van Joan Crawford. Daarbij denken we bijvoorbeeld aan Mannequin (1937) waarin ze de rol op zich neemt van de heldin die opklimt uit de armoede en de brutaliteit naar een leven vol glamour, populariteit en macht. In Mannequin gaat ze vrij onschuldig van start en naarmate de film vordert, begint haar sluwheid zich te ontwikkelen. Toch behoudt ze nog een aantal morele waarden die ze zich niet kan permitteren in The Damned Don't Cry. Daarom is het verrassend om vast te stellen dat haar gedrag niet afgestraft wordt aan het einde van deze film. Maar de tijden zijn ondertussen iets of wat verandert en na Wereldoorlog II lijkt de wereld niet meteen nood te hebben aan onschuld. Dit is het soort rol waarvoor Joan Crawford geweldig werd geapprecieerd door het publiek uit de periode. Ze krijgt immers de kans haar kracht, haar vastberadenheid en haar ambitie de vrije loop te laten. De reden daarvoor is misschien te zoeken in Crawfords eigen achtergrond, die de verhaallijn in zulke films min of meer weerspiegelt. Wat de reden ook mag zijn, het is een verhaal dat veel mensen aanspreekt. We krijgen te maken met een Cinderella met ballen en vindingrijkheid; een vrouw die weigert de dingen te ondergaan.



De persoonlijkheid van Crawford is de drijvende kracht van de film. De verhaallijn baseert zich op het waargebeurd verhaal van Bugsy Siegel en Virginia Hill. Het mag dan wel een eenvoudige plot zijn; de film zou niet slagen zonder een sterke leading lady. Maar ook de mannelijke rollen dragen hun steentje bij. David Brian straalt een dreiging uit in de rol van Castleman. Ook Steve Cochran zorgt voor een overtuigende brutaliteit in zijn personage Nick. Kent Smith vormt een geslaagde zachtaardigere tegenpool voor Ethel/Lorna. De huisstijl van Warner is trouwens duidelijk aanwezig in deze productie met vlotte, soms wat botte dialogen en een grauwe sfeer. In het eerste deel van de film verschijnt Crawford zelfs zonder make-up. Dat is slechts één voorbeeld van de nadruk op het realisme dat de impact van de film verhoogt.

BEELD EN GELUID
De beeldtransfer biedt een degelijke kwaliteit die zich op zowat hetzelfde niveau als de andere recente klassieke releases van Warner bevindt. Het zwartniveau is prima en ook het schaduwdetail is vrij indrukwekkend. Het merendeel van de film ziet er scherp uit met af en toe wat zachtere passages. Zoals gewoonlijk met de oudere films zijn ook hier beschadigingen aanwezig, maar over het algemeen is de print netjes opgekuist. Op vlak van geluid valt er weinig noemenswaardig te bespeuren. Het monogeluidsspoor gedraagt zich meer dan aanvaardbaar en is nagenoeg volledig vrij van storingen. Natuurlijk is de dynamiek wat beperkt, maar het geluid doet gewoon wat het moet doen.

EXTRA'S
Commentary by Vincent Sherman
Uitstekend commentaar van de regisseur van de film. Sherman heeft immers heel wat boeiende informatie te bieden en slaagt er tijdens zijn analyse in zich te concentreren op scènespecifieke elementen. Hier en daar is er een dood moment, maar we beschouwen het toch als een behoorlijke luxe om te kunnen genieten van commentaar van de regisseur van een film die ondertussen 55 jaar oud is.

The Crawford Formula: Real and Reel (13 min. 44)
Documentaire over cast en crew van de film. De deelnemers bestaan onder andere uit Glenn Erickson, Boze Hadleigh, Dr. Drew Casper en James Ursini. Savant stipt op een uitstekende manier een aantal karakteristieken en hoogtepunten aan. Ook regisseur Vincent Sherman maakt zijn opwachting en ziet er behoorlijk goed uit voor zijn 99-jarige leeftijd. Natuurlijk kan men niet voorbijgaan aan een aantal observaties en commentaren over leading lady Joan Crawford en het belang van haar aanwezigheid tijdens het gouden tijdperk van Hollywood.

Theatrical Trailer (2 min. 8)
Een bioscooptrailer rondt het bonusmateriaal af.

CONCLUSIE
The Damned Don't Cry werpt een intrigerende blik op het leven van een vrouw die verlangt naar een beter leven en alle mannen die haar pad kruisen, gebruikt om haar doel te bereiken. Vincent Sherman zorgt voor solide regiewerk en de hoofdrolspeelster voor een uitstekende prestatie. Joan Crawford wordt misschien niet beschouwd als één van de toonaangevende femmes fatales in de filmwereld, maar kwijt zich toch aardig van haar taak. Warner blijft goed boeren met de technische kant van zijn uitgaven. Het bonusmateriaal blijft beperkt, maar maakt veel goed op inhoudelijk vlak.