FILM
Wanneer de cover van een dvd spannende, claustrofobische actie belooft, kan de film maar beter aan die superlatieven beantwoorden. 13 m² doet dat niet. Integendeel: de prent maakt niet één van de beloftes op de cover waar. Regisseur-schrijver-acteur Barthélémy Grossmann brouwt namelijk een flauw afkooksel van het misdaadgenre. De enige momenten van het verhaal waarin hij actie kan laten zien, legt hij bovendien niet op film vast. Spanning verwart Barthélémy met hoogoplaaiende ruzies, intensiteit met scheldtirades. De grootste zonde van allemaal is echter dat een film die het waagt zich 13 m² te noemen er niet in slaagt een claustrofobische sfeer op te roepen.

De plot zijn we al honderden keren eerder tegengekomen. Een kleine crimineel is het beu om drugskoerier te spelen en voor een relatief lage geldsom zijn vrijheid op het spel te zetten. Samen met twee vrienden plant hij een overval op een geldtransport waar twee miljoen euro te rapen valt. De buit grist het drietal mee maar niet zonder de overval te doen ontaarden in een warrig bloedbad. Een van de slachtoffers is daarenboven de broer van bendeleider José’s vriendin. Om aan de aandacht van de politie te ontsnappen, duiken de drie overvallers meteen onder in een verkrot pand in een Parijse banlieu. Nu ze gedwongen zijn tientallen uren op elkaars lip te zitten, komen onderhuidse spanningen aan de oppervlakte die een goede afloop van hun avontuur op de helling zetten.



Het is voor de kijker meteen duidelijk dat 13 m² maar een klein budget had om mee te werken. Niet alleen werd de film gedraaid met digitale camera’s, de cineast doet ook zijn best om zo weinig mogelijk locaties en een minimale cast te gebruiken. Meest treffend is dat wat dé sleutelscène van de prent had moeten zijn – de overval op het geldtransport – nooit getoond wordt. We moeten het stellen met een lange camerabeweging door een met graffiti bekladde buitengang, vergezeld van geluiden van de verkeerd afgelopen roof. Hierdoor krijgt 13 m² een arty kantje dat niet bepaald bekoort. Het is immers evident dat Grossmann zo tracht te verhullen dat hij helemaal niets nieuws te vertellen heeft maar gewoon een allegaartje van genreclichés op elkaar heeft gegooid in zijn regiedebuut.

Het scenario rammelt bovendien aan alle kanten. Zo houdt de centrale premisse van de film – onderduiken na de roof om niet op te vallen – absoluut geen steek. De geloofwaardigheid wordt verder op de proef gesteld wanneer het trio overvaller het niet nauw neemt met dat zelf opgelegde isolement en te pas en te onpas hun schuiladres verlaat om een hapje te eten, clandestien contact te zoeken met een vriendin of in een publieke gelegenheid luid te ruziën over het verdelen van een buit. Hoewel hij zelf een acteur is (en de hoofdrol op zich neemt) heeft voormalige komiek Barthélémy schijnbaar weinig kaas gegeten van acteursregie. Niemand in zijn cast haalt namelijk het niveau dat nodig is om de aantrekkelijkheid van een clichéfilm met beperkt budget op te krikken. De sfeer van de Parijse buitenwijken evoqueert de cineast evenmin: de prent had net zo goed in een kille studio gedraaid kunnen zijn.

Jammer is het wel dat 13 m² nooit kan begeesteren. De plot mag dan wel niet uitblinken in originaliteit, met de premisse hadden een goede regisseur, scenarist en cast wel degelijk een spannende, claustrofobische prent kunnen kneden. 13 m² zette de Franse box office niet in vuur en vlam toen hij vorige zomer uitkwam en op dvd zal de film vast ook geen potten breken. Dat mag terecht genoemd worden omdat de prent op alle fronten te amateuristisch is om sympathie te genereren. Het verhoogt bovendien de hoop dat generische misdaadthrillers die al een decennium een ergerlijke strop om de nek van de Franse cinema hangen eindelijk op de terugweg zijn.



BEELD EN GELUID
In de daglichtscènes die het eerste deel van 13 m² domineren, lijkt er op het eerste zicht niets mis te zijn met de dvd-transfer. Pas wanneer donkere scènes vaker en vaker opduiken, is het beeld ondermaats. In het duister gaan namelijk alle contrasten verloren en is ergerlijke blokvorming een constante gesel voor de kijker. Ook de kleurenweergave en de scherpte zijn niet wat je mag verwachten van een release uit 2007. De soundtrack is beter. De DD 5.1-track klinkt helder en (ondanks de nonchalante Franse dialogen) verstaanbaar. Veel dynamiek valt echter niet te bespeuren.

EXTRA’S
De enige extra’s zijn Trailers voor 13 m² en enkele andere Lumière-dvd’s.

CONCLUSIE
13 m² knijpt een degelijke premisse dood door kwistig misdaadclichés rond te strooien, alle spanning weg te zuigen en geen oog te hebben voor het claustrofobische aspect van de film. Een gebrek aan visie loopt als een rode draad door de prestaties van cast en crew. De audiotrack klinkt oké maar de beeldkwaliteit is ondermaats. De enige extra is een trailersectie.