FILM
Woody Allen is de Herman Brusselmans van de film. Met één film per jaar sinds 1977 schrijft en regisseert hij films dat het een lieve lust is, een wereld van verschil met pakweg een Tarantino, Mallick of Weir. Verder dan een hoog gemiddelde qua afgeleverd werk per jaar en een prompte bril met zwart montuur strekt de vergelijking tussen de neurotische filmmaker en de langharige schrijver echter niet. Toch blijft het bewonderenswaardig dat de 75-jarige Allen dit  hoge tempo blijft volhouden.

Sinds hij Hollywood achter zich liet voor het charmante Europa is de kwaliteit van zijn films ook de hoogte in gegaan. Ook deze You Will Meet A Tall Dark Stranger is best wel genietbaar, maar evenzeer nog een eindje weg van zijn beste werk. 



De openingsscène maakt meteen duidelijk dat we een reis door Londen maken: beelden die niet zouden misstaan in een toeristisch reclamefilmpje begeleid door jazzy tonen... We maken kennis met Alfie, een oudere man die zich terug jong waant en zijn vrouw Helena na 40 jaar laat zitten om het aan te leggen met een blonde bimbo. De rondborstige, langbenige dame is tevens prostituee en Alfie wil al snel met haar - na de bedstonde -  het huwelijksbootje in. De aangeslagen Helena vindt  na een mislukte zelfmoordpoging troost in de vorm van de loze beloftes van een waarzegster, waarin ze blindelings gelooft. Hun dochter Sally zit zelf in een doodbloedende relatie met Roy, een schrijver met een succesvol eerste boek en een tweede boek dat maar niet af raakt. Sally is gefrustreerd door haar relatie, door haar goedgelovige moeder, door haar verloofde vader en laat zich toe verliefd te worden op haar baas die echter al een verhouding heeft met een vriendin van Sally. Roy op zijn beurt is gefrustreerd door z'nwritersblock, zijn klagende vrouw en zijn betweterige schoonmoeder en krijgt gevoelens voor de exotische, wondermooie muzikante in het flatgebouw aan de overkant. Alle personages zijn op zoek naar het groenere gras aan de overkant en hechten zich vast aan dromen en illusies, maar al te vaak blijkt dat gras eerder dor en is het ontgoocheling troef. Uiteindelijk komt iedereen die donkere vreemdeling tegen, zij het als knappe minnaar/minnares, zij het als de man met de zeis die alle resterend gras komt wegmaaien... 



Allen verzamelde een sterrencast, voorzag die van zijn typische handgetypte dialogen en liet de camera draaien. De dialogen zijn niet van huizenhoog niveau, maar de acteurs halen er alles uit wat er uit te halen valt, met af en toe een hoogtepunt in een knappe lange longshotscène (de lange discussie waarin zowel Roy, Sally en Helena verwikkeld zijn maakt indruk).



De schaarse humor in de film is, net zoals de stranger,  van het donkere type, maar bij wijlen (ingetogen) hilarisch. Zo is er de pijnlijk grappige scène waarin Anthony Hopkins zijn aanstaande verloofde moet aanmanen te wachten tot zijn viagrapil in actie schiet eer hij haar kan 'plezieren'. De wijzers op zijn horloge gingen nooit zo traag.




BEELD EN GELUID
Woody Allen gebruikt graag jazzy deuntjes in zijn films en deze is geen uitzondering. Zonder op te vallen omlijst de soundtrack de film en zet de juiste Londense sfeer. De 5.1-surround is minimaal, maar voldoende voor dit soort film.



Ook in typische stijl bevat You Will Meet a Tall Dark Stranger veel longshotscènes, met 1 camera in medium close-up gedraaid. Op deze manier worden de personages in verhouding met hun omgeving goed weergegeven. De korrel en kleuren zijn niet overweldigend, maar storen niet. Freida Pinto (Slumdog Millionnaire, 2008) ziet er ook in low(er) definition weergaloos uit!



EXTRA'S
Enkel een trailer, oude Allen is niet het type regisseur voor commentaartracks..

CONCLUSIE
You Will Meet A Tall Dark Stranger begint met een quote van MacBeth die de prent goed samenvat:
'Life is a tale, told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing.'