Zelden werd een genre zo uitgemolken als dat van de zombiefilm. Na tien seizoenen van The Walking Dead moet je dan ook van goeden huize zijn om iets bij te kunnen brengen aan het genre. Regisseur David Freyne doet dat met zijn debuut niet, ook al zocht hij een originele invalshoek op. Maar, en dat is toch ook niet onbelangrijk, is het één van de weinige zombiefilms die boven de pulp komt drijven en dat heeft vooral te maken met de zeer goede vertolkingen. 

We hadden het nooit gedacht, nog minder gehoopt, maar termen als “quarantaine” of “lockdown” zijn niet langer meer het vocabulaire van rampenfilms en daarom voelt het dezer dagen ook wel best vreemd aan om een film als The Cured te bekijken. Dit verhaal gaat weliswaar over zombies die het vlees uit de levenden rukken, maar toch doe je er beter aan om er rekening mee te houden dat in de toekomst alles kan. Je weet maar nooit, niet waar?

In deze film uit 2017 is het niet Covid die de wereld doet stilstaan, maar wel het Maze-virus. Eens je het virus te pakken hebt, verander je in een moorddadige zombie. Vraag ons niet waarom, maar het is vooral Ierland die bijzonder zwaar werd getroffen. Ongeveer 75% van de geïnfecteerden heeft men kunnen vangen en werden nadien genezen verklaard. Een groter probleem zijn die andere 25%, want er is niets dat hun nog kan redden. Zij worden in gevangenschap gehouden, ook al vindt Jan met de pet dat men maar beter iedereen die ooit het virus heeft gekregen van kant maakt. Over solidariteit gesproken!

Senan (Sam Keeley) en Conor (Tom Vaughan-Lawlor) zijn allebei genezen patiënten die samen opgesloten zaten. Sergeant Cantor (Stuart Graham) die een oogje in het zeil moet houden heeft er echter maar weinig vertrouwen in dat de genezen zombies opnieuw weer in de samenleving kunnen leven zonder brokken te maken. Voor hem zijn en blijven het wezens die je maar beter kan doden. Senan komt bij zijn schoonzus Abbie (Ellen Page) terecht die zelf een jong zoontje heeft. De man van Abie is nog steeds vermist en het lijkt er sterk op dat Senan daar iets mee te maken heeft.

Geef zombies een tweede kans dus. Maar al gauw merk je dat dit niet meer is dan een kapstok is, en vooral om het als detour te kunnen gebruiken. Want hoewel Freyne voor zijn eerste film een superster als Ellen Page in de cast heeft, was dit een productie die met de gespannen broeksriem werd gedraaid. Geen spectaculaire massascenes dus, maar gewoon een minimalistische zombiefilm die het van de juiste jump scares moest hebben en goede acteerprestaties, wat in zombiefilms niet zo vanzelfsprekend is. Erg geloofwaardig gebracht en iets dat visueel ver af staat van het bijna cartoonachtige karakter dat de Romero-klassiekers zo typeert, en zelfs eerder iets weg heeft van de Ken Loach-films. Wie uit is op gore zal The Cured een lauwe film vinden, want er komt weliswaar bloed bij te pas (wat wil je anders met zombies), toch blijft het allemaal binnen de fatsoenlijke perken. De sterke schakel van de film zijn sowieso de acteerprestaties. De ingetogen Sam Keeley en natuurlijk de altijd fantastische Ellen Page. Volgens IMDb heeft de Canadese na afloop van de opnames de hele set op pannenkoeken getrakteerd (het is eens iets anders) en het zou ook door haar toedoen zijn dat Keeley een vegetaristische leefwijze koos. The Cured is zeker geen grootse cinema, maar een meer dan overtuigend debuut dat bewijst dat zombiefilms nog niet ten dode zijn opgeschreven, ook al zal deze film niet meteen de favoriet zijn van de zombiegroupies.

BEELD EN GELUID

Als je een beetje geduld hebt dan kan je de Splendid-releases aan sterke prijzen op de kop tikken, zo vind je The Cured (zonder veel reclame te maken voor een bepaald warenhuisketen) rond de 4 euro en met een meer dan voortreffelijke transfer. The Cured komt uit de A24-studio’s en hoewel gedraaid met een klein budget, is alles uiterst verzorgd met scherpe details, ook in de duistere scenes. De film heeft van nature een grijsachtig, maar afwisselend kleurenpalet. De DTS-HD Master Audio 5.1-geluidsband is uiterst energiek die zijn best doet tijdens de schrikeffecten, en dat zijn er toch heel wat.

EXTRA'S