FILM
Toen de Verenigde Staten op 13 december 2003 de wereld verbaasde door in Irak Saddam Hoessein gevangen te nemen, kreeg deze militaire operatie de codenaam Red Dawn. Regisseur en schrijver John Milius beschouwde dit als een grote eer, ook al wilde hij met zijn film vooral de zinloosheid van oorlog laten zien. Maar wie weet ging de onderliggende boodschap door het geweld verloren, want in 1984 haalde de film door zijn honderdvierendertig gewelddaden het Guinness Book of Records wat toen een absoluut record was. Of dat een goede film oplevert is een andere zaak...




John Milius, die bekend staat als een wapenfreak, is een enorm gerespecteerde scenarioschrijver en filmregisseur. Als scenarist van Apocalypse Now is hij de bedenker van de iconische quote "I love the smell of napalm in the morning. It smells like victory." die Robert Duvall uitsprak toen hij de kuststreek van Vietnam platbombardeerde, en was hij ook de scenarist van de eerste twee Dirty Harry-films. Als regisseur werd hij beroemd voor Dillinger, Conan The Barbarian met Schwarzenegger en deze Red Dawn die in 2012 een onnodige remake kreeg waar Chris Hemsworth inzat.




Wat meteen opvalt aan Red Dawn is de sterrencast, tenminste zo lijkt dat nu toch. Red Dawn was het debuut van Charlie Sheen, terwijl Jennifer Grey pas drie jaar later zou doorbreken in Dirty Dancing aan de zijde van Patrick Swayze, die ook hier de hoofdrol vertolkt en in datzelfde jaar in het weinig succesvolle Grandview U.S.A. zat. Ook Lea Thompson zou pas een jaar later de grote vedette worden met Back To The Future. Kortom, Red Dawn zat vol opkomende Hollywood-sterren.

Vijf jonkies die het opnemen tegen zwaar bewapende Russen die samen met hun Cubaanse bondgenoten Amerika binnenvallen; het script dat Milius schreef met Kevin Reynolds lijkt wel een beetje op het journaal van vandaag. Nadat de NATO is ontbonden, zit de Verenigde Staten strategisch geïsoleerd, terwijl de Sovjet-Unie en haar bondgenoten controle krijgen over Midden-Amerika. Doordat de Oekraïense tarweoogst mislukt, breekt er in Europa hongersnood uit. Of korter gezegd: de Derde Wereldoorlog kan beginnen. Het moet worden gezegd dat dit tamelijk knullig in beeld gebracht wordt, zo stumperig dat de film bij momenten eerder op een flauwe komedie lijkt dan een gebalde actiefilm.




De Russische invasie begint in het dorpje Calumet in Colorado. De les in de middelbare school wordt abrupt onderbroken als de leerlingen een paar Sovjetparachutisten in het nabijgelegen veld zien landen. De heldhaftige Jed Eckert (Patrick Swayze) pikt samen met zijn broer Matt (Charlie Sheen) een paar van hun vrienden op en vluchten naar de nabije bossen, nadat ze een sportwinkel hebben leeggeplunderd om er de nodige wapens mee te pakken. Na een aantal weken moeten ze terugkeren omdat hun voedsel op is, en eens terug in de stad ontdekken ze dat hun ouders worden vastgehouden in een kamp. De vijf besluiten om als de Wolverines de Sovjets te saboteren.

Gerespecteerd of niet, toch is het scenario van Red Dawn veel te ongeloofwaardig en te amateuristisch om twee uur de aandacht gaande te houden. Er wordt flink heen en weer geschoten, maar steeds vraag je je af of er nu niks meer van het Amerikaanse leger is overgeschoten (de enige Amerikaanse soldaat die je in het verhaal ziet is een neergehaalde piloot die vertolkt wordt door de altijd zeer fijne Powers Boothe), en nog meer vraag je je af hoe in godsnaam vijf tieners zonder enige militaire opleiding zo maar een Sovjetleger de baas kunnen. Maar goed, het waren de eighties en toen kon alles. Red Dawn voelt enorm aan als een mannelijke machofilm zonder inhoud. De twee vrouwelijke sterren (Lea Thompson en Jennifer Grey) hebben niets te doen en blijven zonder dialogen achter. Lea Thompson, die naar verluidt een fijne tijd aan deze film overhield, kreeg een rol als de love interest van Powers Boothe, maar de producenten stonden erop dat dit eruit geknipt werd omdat een romance tussen een tienermeisje en een getormenteerde oude vent net een brug te ver was. Ook Grey heeft, behalve als knap lokaas de Russen in de val te lokken, niets te doen.




BEELD EN GELUID
Red Dawn verscheen bij ons op dvd op MGM en mits wat geluk vind je die wel in je plaatselijke kringloopwinkel voor een eurootje. Geef er vooral niet meer aan uit, want de kwaliteit is allesbehalve. Er is onvoldoende detaillering waardoor de personages eerder schimmen lijken en bovendien heeft de print last van storende zwarte bollen. Bovendien kiest Milius voor een saaie rode kleurenfilter die het visuele aspect er niet bepaald aantrekkelijker op maakt. De geluidsband is een weinig interessante Dolby Surround 2.0 zonder lagen, waarbij we vooral oor hadden naar de bombastische score van Basil Poledouris.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze film.

CONCLUSIE
Hoewel Red Dawn met de Russische invasie in Oekraïne best een actuele film is qua onderwerp, is deze actieprent hopeloos gedateerd. Het enige wat overblijft van dit rommeltje is een knappe sterrencast die vol beloftes zit die het jaar daarop bijna één voor één zouden doorbreken.