FILM
Niet dat je er over zou mogen twijfelen, maar de essentie van Consenting Adults is dat je eigenlijk Kevin Spacey nooit mag vertrouwen, zelfs niet als hij je aanmoedigt om met zijn vrouw het bed in te kruipen. Het grootste mysterie van deze nonsens is de man achter de camera, Alan J. Pakula, een kerel die in de jaren '70 met titels als Klute, The Parallax View, All the President’s Men en Comes A Horseman Amerikaanse filmgeschiedenis neerpende om u tegen te zeggen, maar zich in de jaren '90 tevreden moest stellen (of was het van niet beter kunnen?) met een zwarte komedie over scheefpoeperij en de gevolgen daarvan. Vreemd genoeg waren thrillers over dit onderwerp toen vrij populair met Malice, Deceived, Shattered, Mortal Thoughts,Unlawful Entry, Presumed Innocent, Guilty As Sin, Sleeping With The Enemy en A Kiss Before Dying als meest frappante voorbeelden. Titels die nu compleet in de vergetelheid zijn geraakt, en dat geldt ook voor Consenting Adults. De reden hoef je niet zo zeer bij Spacey te zoeken, want die is uiterst geschikt om een gladde paling te vertolken, wel aan de middelmatigheid waarmee men tevreden was.




Opmerkelijk is wel hoeveel lef Disney in de jaren '90 nog had. De film verscheen immers onder hun sublabel Hollywood Pictures en vangt aan met een paar lieflijke familiekiekjes van reclamecomponist Richard Parker en diens vrouw Priscilla (Mary Elizabeth Mastrantonio, die iedereen kent als de zus van Tony Montana uit Scarface), maar het evolueert al snel naar ongegeneerd voyeurisme, ook al heb je meer dan één verrekijker nodig bij deze armtierige transfer. Het gluurderskarakter komt naar boven wanneer de nieuwe buren Eddy (Kevin Spacey) en Kay Otis (Rebecca Miller) zich aan de overkant komen nestelen. De twee koppels raken bevriend, maar al gauw wordt het duidelijk dat Eddy (bijna schreven we Kevin Spacey) een oplichter is.




De film was destijds een kleine hit, die het in Pakistan zelfs tot een remake schopte en daar meer succes had dan het origineel, toch lijkt het allemaal wat te krampachtig geschreven en is het alleen maar Kevin Spacey (wellicht om de bekende reden, maar ook omdat hij de beste acteur is van de vier) die overeind blijft. De rest van de cast verzandt in de saaie middelmatigheid, ook al was het best leuk om Mary Elizabeth Mastrantonio nog eens aan het werk zien, of Forest Whitaker op te merken in één van zijn eerste rollen. Eens Spacey zijn duivels loslaat, ontaardt de film in een flauwe, veel te voorspelbare thriller die in de jaren '90 wel nog zou werken, maar nu aanvoelt als een veredelde televisiefilm. Het is niet alleen de futloze regie die deze film de das omdoet, maar ook de cast heeft er maar weinig zin waardoor Consenting Adults jaren na datum niet meer is dan een slaapwekkende vertoning.




BEELD EN GELUID
Deze film wordt gepresenteerd op 1.85:1-formaat en hoewel er van detaillering in de verste verte geen sprake is, valt deze transfer voor zo’n oude film best wel mee. Alles lijkt wel kleurloos of zelfs door de bleke kleuren veel te gedateerd, toch kun je deze dvd (en dan hebben we het natuurlijk louter en alleen over de technische kant) meenemen, mocht je hem vinden voor een prikje en hem een plaats willen geven in je filmcollectie. De geluidsband is een Dolby Digital 5.1, maar je moet echt de volumeknop op het maximum zetten om hier wat energie uit te krijgen.

EXTRA’S
Er staan geen extra’s op deze disk, en dat is maar goed zo.

CONCLUSIE
Consenting Adults is een veel te gemakkelijk geschreven thriller die toont wat er gebeurt als Kevin Spacey opmerkt dat je naast de pot pist. Het ergste is dat deze flauwe thriller de naam draagt van Alan J. Pakula.