FILM
Ook België heeft zo zijn enfant terribles in de cinema. Een mooi overzicht daarvan kon je zien in Forgotten Scares van Steve De Roover, gewezen medewerker van dit filmmagazine overigens. In deze documentaire kwam uiteraard Rob Van Eyck meer dan eens aan bod. De man die naar eigen zeggen meer whisky dan water dronk en die (ook volgens hem) met The Afterman de meest succesvolle Vlaamse film ooit maakte. Het lijken wel van de pot gerukte woorden, maar toch is deze uit Zichem afkomstig filmmaker in bepaalde middens populairder dan Erik Van Looy en Jan Verheyen samen. Of het goede films zijn laten we aan je over...

Feit is dat Van Eyck een controversieel figuur is, en daar ontzettend trots op is. In 2007 nog in de politiek voor Lijst Dedecker, maar wij houden ons liever bezig met zijn films. Anarchistisch van nature en in 1972 stelde hij dan ook Cannes op stelten door zijn eerste film Ontbijt Voor Twee in brand te steken en dat omdat de film niet werd vertoond.  75.000 euro ging in vlammen op, maar in 1985 was hij terug op het Franse filmfestival met The Afterman. Van Eyck slaagde er toen in om zijn film aan het buitenland te verkopen, met name aan Japan en Amerika, ook al zag hij van die laatste deal niet meer dan een klein voorschot. Maar de film werd in de videotheken een hit en als je Van Eyck moet geloven dan zou zelfs Martin Scorsese fan zijn van de film. Het was in ieder geval genoeg om van Van Eyck een soort van begrip te maken en in 2010 verscheen er een sequel (er kwam zelfs een derde) en de regisseur werd er  voor in de boeien geslagen. Hij was tijdens de auditie op zoek naar een Bin Laden-lookalike en daar konden ze in Zichem niet mee lachen.

Waarover gaat The Afterman nu? Wel, wisten we het maar. Volgens het hoesje moet je het zien als een Mad Max-film met veel seks en geweld. Vooral dat seksgedeelte is waar, want de eerste minuten van de film zie je hoe het hoofdpersonage Zero (Jacques Verbist) een lijk waar de wormen uit kruipen neukt. Troost je, lieve lezer, aan weerzinwekkende beelden geen gebrek. Volgens het hoesje is er een kernbom op de aarde gevallen, ook al zien we tijdens de film niet meer dan een archieffilmpje uit de Tweede Wereldoorlog. Zonder enige uitleg. De man slaagt erin om de mooie Farah (Franka Ravet) van haar slavenbestaan te verlossen, en ze worden verliefd. Het begin van een nucleaire tearjerker zou je denken, maar vergeet niet dat Van Eyck achter de camera staat. De twee trekken er samen op uit en komen de meest waanzinnige schepsels tegen zoals homofiele monnikken of kannibalistische lesbiennes. Alles draait in deze film nu eenmaal rond seks, en liggen ze niet te rampetampen dan rukken ze de ogen van hun belager uit.

Natuurlijk is The Afterman geen goede film en lijkt het op de beste momenten niet meer dan wat aanvaardbare amateurcinema maar een cultfilm die je toch eens moet hebben gezien als je van erotische gore houdt, vinden we. Want ja, ook in Vlaanderen maken ze dit soort dingen. We houden het op een 5 op 10 als curiosum, ook al beseffen we dat zowat iedere filmfan deze titel met plezier met een 0 bekronen.

BEELD EN GELUID
De kwaliteit is, net als de film, te nemen of te laten. Het resultaat is bekijkbaar maar het is duidelijk dat dit een transfer is die afkomstig is van één of andere vhs-tape. We gaan ervan uit dat dit de best mogelijke manier is om deze film op dvd uit te brengen, want het mag duidelijk zijn: meer low budget dan dit kan het niet. En toch is het nooit storend. Je ziet wel de nodige streepjes en vlekken, of het grote gebrek aan scherpte maar dramatisch wordt het nooit. De geluidsband moet het hebben van een elektronische score en zeer veel gekreun en gehijg. 

EXTRA'S
Volgens het dvd-hoesje vind je heel wat informatie over Rob Van Eyck op deze release terug, maar in feite bedoelen ze niet meer dan een ultrakorte biografie en filmografie van de man die je op de flipzijde van het binnenhoesje kan lezen. Nou moe!

CONCLUSIE
Dat The Afterman Vlaamse cult is om u tegen te zeggen, betwisten we geenzins. Of het een goede film is daarentegen...