FILM
In de jaren '30 brengen de grote Studio's in Hollywood het publiek in vervoering met sprookjesachtige prinsessen. Marlene Dietrich is de grote troef van Paramount. De concurrentie probeert het publiek te verleiden met de uit Zweden afkomstige Greta Garbo. Beide sterren worden omringd door de beste equipes om het succes van hun films te garanderen. In 1935 schittert Garbo als Anna Karenina en overschaduwt ze Dietrich in The Devil Is A Woman in een regie van Josef von Sternberg. In 1936 slaat Paramount terug met Desire, geregisseerd door de uit Zweden afkomstige Frank Borzage, de man die als eerste een Oscar in de wacht wist te slepen voor Best Director. Ernest Lubitsch, in de jaren '20 van Duitsland naar Amerika gevlucht en sindsdien uitgegroeid tot een zwaargewicht in Hollywood, zorgt voor de persoonlijke supervisie van de productie.

Niets wordt aan het toeval overgelaten en Lubitsch en Borzage gaan met de productie naar buiten, dat wil zeggen, ze trekken met Marlene Dietrich en Gary Cooper naar buiten en filmen in openlucht, een procédé dat tot dan toe in Dietrich-films nauwelijks was toegepast. Borzage zet zijn ster achter het stuur van een fonkelnieuwe sneeuwwitte sportwagen met open dak en laat haar door de haarspeldbochten van de Franse en Spaanse Pyreneeën scheuren. De achtergrond is vooraf opgenomen en wekt de illusie dat Dietrich werkelijk rijdt. Het is een truc die tot eind jaren’40 veelvuldig wordt toegepast voor ingewikkelde opnamen waarvoor de nodige technische middelen op dat moment ontbreken. Maar het werkt: het hele begin van Desire wordt een sensationele rit waarbij gravin Madeline (Marlene Dietrich) de knappe jonge Amerikaanse toerist Tom Bradley (Gary Cooper) voortdurend de loef afsteekt met haar sportieve en gedurfde rijstijl. In dikke stofwolken raast ze zijn limousine voorbij, hem de ene keer drijfnat, de andere keer verblind, proestend, verbaasd en een beetje boos achter zich latend. Maar Bradley heeft 14 dagen vakantie gekregen van zijn baas in Detroit en wil die unieke tijd zo goed mogelijk besteden en liefst in het gezelschap van een betoverende vrouw. Gravin Madeline is de gedroomde figuur. Hun eerste ontmoeting verloopt vrij dramatisch, want Bradley ziet de gravin er met zíjn wagen vandoor gaan. In San Sebastian komt hij haar terug op het spoor en eist een schadevergoeding van haar oom Carlos Margoli (John Halliday), want om aan de politie te ontsnappen heeft Madeline zijn wagen in de afgrond laten rijden.

Madeline is evenwel geen gravin en haar oom geen prins. Het tweetal leeft op grote voet, samen met een bejaarde dame die ze tante Olga (Zeffie Tillbury) noemen. In Parijs heeft Madeline op een vernuftige wijze een parelketting van 2.2 miljoen Franse franken buit gemaakt en samen met haar kornuiten is ze op de vlucht voor de politie. Aan de Frans-Spaanse grens raakt ze in paniek tijdens de bagagecontrole en stopt de ketting in de zak van Bradley’s jasje. Eens in Spanje zal ze motorpech voorwenden om met hem verder te rijden om hem zo gauw mogelijk te dumpen en er met zijn bagage van door te gaan. Het parelsnoer zit echter nog in Bradley's jasje. Hun ontmoeting in San Sebastian is dus een gelegenheid om als nog de ketting te pakken te krijgen, maar de charmante en sexy Bradley wordt verliefd op Madeline en zij op hem. Dat gooit roet in het eten, vooral in dat van haar oom Carlos en tante Olga.

Frank Borzage stopt Marlene Dietrich in de rol van een geslepen en doorwinterde femme fatale, een dievegge, maar eentje van het super deluxe soort. Madeline is geen ordinaire helleveeg, ze is een dure en verfijnde dame in sprookjesachtige en oogverblindende jurken, weggeplukt uit de verhalen van Duizend en één Nacht. Was ze door Josef von Sternberg, de regisseur van haar eerste Hollywood-films, verheven tot een onbereikbaar icoon, Borzage doet er nog een schepje bovenop en stopt haar in nauwe toiletten van wit bont en zwarte veren waardoor haar figuurtje er wondermooi uitziet. De mantelpakjes zijn strak en gestileerd en gemaakt van dure stoffen die haar niet meer zo smalle heupen en dijen helemaal verhullen. Haar tegenspeler, Gary Cooper, is eveneens onder handen genomen. Zijn pakken zitten perfect om zijn lichaam gegoten en zijn ruige, bijna playboy-achtige uiterlijk is omgedoopt tot dat van een goeduitziende en aantrekkelijke gentleman die de harten van het vrouwelijke publiek harder doet slaan. De combinatie Dietrich-Cooper komt versterkt uit het proces en garandeert Frank Borzage en Ernst Lubitsch een grote hit aan de bioscoopkassa’s.

Het verhaal naar een comedy van Hans Szekely en R.A. Stemmle oogt aanvankelijk zeer origineel en aantrekkelijk en biedt Borzage heel veel nieuwe filmische mogelijkheden met uitstekende vondsten en plotwisselingen. Ook qua geloofwaardigheid en humor is er sprake van een goed gedoseerde verhaalontwikkeling. Later, wanneer Dietrich verliefd wordt op Bradley, komen er nogal wat flauwe en doorzichtige intriges aan te pas om de film in de richting van een happy end te stuwen. Tegen die tijd heeft het verhaal heel veel van zijn pluimen verloren en struikelt het op een drafje naar de eindtitels. Borzage smokkelt twee grappige heren van middelbare leeftijd, slachtoffers van Madeline’s eerdere vernuftige juwelenroof, opnieuw het verhaal in om voor een laatste grappige noot te zorgen. De eindscène is geforceerd en de manier waarop Madeline haar straf ontloopt gewoonweg ongeloofwaardig. Het is het soort slot dat de toeschouwer met een licht hoofd de zaal uitstuurt, maar tegelijk met een ongemakkelijk gevoel van goedkoop sentiment, Hollywood op z'n beste en op z'n smalst.

BEELD EN GELUID
Jammer genoeg heeft Universal voor de dvd-versie gebruik moeten maken van een kopie die 90 minuten lang ontsierd wordt door een witte verticale streep midden door het beeld. Er is gepoogd om via digitale restauratie de beschadiging zo goed en zo kwaad als mogelijk weg te werken, maar het is en blijft een storend element. Ook de witte cirkeltjes die de overgang naar een volgende filmbobijn aangeven voor de operatoren, zijn nog zichtbaar en verstoren het kijkplezier. Voor het overige is de film mooi van kleur met zachte overgangen tussen wit en zwart en voldoende contrast en detail. Het geluid is aanvaardbaar van kwaliteit. Het zogenaamde stereo-effect is nauwelijks waarneembaar, de stemmen klinken goed, maar ook deze oude film heeft te lijden van storend geruis wanneer de volumeknop té veel naar rechts gaat.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Desire is qua verhaal een middenvelder. Zoals gewoonlijk is Marlene Dietrich in bijna elke scène de figuur die de aandacht trekt en in het eerste uur is haar acteerprestatie bijzonder aantrekkelijk. De dialogen zijn scherp en pittig, haar verschijning flamboyant, de decors en de enscenering interessant. Gary Cooper is een waardige en volwaardige tegenspeler die voor het eerst een eigen karakter krijgt waarin duidelijk de kiemen liggen van zijn grote toekomstige succes. In de tweede helft van de film zakt het verhaal min of meer in elkaar door geforceerde wendingen in het scenario waardoor deze film het kleinere broertje blijft van eerdere Dietrich-films.