FILM
Het keizerrijk Izmer wordt verscheurd door een machtsstrijd tussen de jonge idealistische kei-ze-rin Savina (Thora Birch) en de orde der magiërs. De keizerin wil het gewone volk dezelfde rechten geven als de geprivilegeerde tovenaars, en vooral hun leider Profion (Jeremy Irons) is belust om haar af te zetten. Hiertoe heeft hij een scepter nodig waarmee hij de gevreesde Rode Draken kan commanderen. De locatie van de scepter staat in een plan dat zich in de magiërsschool van Izmer bevindt, en Profion stuurt zijn rechterhand Damodar (Bruce Payne) om het plan te bemachtigen. Net op dat moment zijn de twee leeglopers Ridley (Justin Whalin) en Snails (Marlon Wayans) in de school aan het inbreken, en tegen hun zin moeten ze samen met de tovenares Marina Pretensa (Zoe McLellan) de benen nemen voor de elitetroepen van Damodar. Ridley wordt verliefd op haar, en belooft haar te helpen de scepter te bemachtigen. Samen met de toevallig in de zaak betrokken dwerg Elwood (Lee Arenberg) starten ze hun queeste naar de scepter, niet enkel achtervolgd door Damodar, maar ook nog eens door de vertrouwelinge van de keizer, de elvin Norda (Kristen Wilson). En de tijd dringt, want Profion heeft de magiërs aangezet tot een machtsgreep tegen Savina.

Dungeons and Dragons is de zoveelste (we zijn de tel kwijt) verfilming van een spel, dat we eerlijk gezegd nooit hebben begrepen. Niet dat het er wat toe doet, want afgezien van de vermelding van de makers Wizards Of The Coast op de aftiteling staat de film op zichzelf. Het gegeven is niet bijster origineel, en het scenario lijkt een samenraapsel van elementen uit Star Wars Episode I (eenzame jonge prinses in nood), The Fifth Element (exotische buitenaardsen) en, wanneer Damodar in beeld komt, The Mummy (een slecherik met een lelijke kale kop). Alles behalve vernieuwend dus, maar daarom niet slecht in beeld gebracht, alhoewel de film wat moeilijk op gang komt. Enkele scènes, zoals Ridley die een levensgevaarlijke doolhof door moet, hebben een hoge amusementswaarde, en er zitten een paar leuke gevechtssequenties in. De CGI-trukendoos wordt enkel maar op het begin en het einde van de film serieus opengetrokken maar de draken zien er vrij nep uit, Jeremy Irons overacteert maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door Bruce Payne. En vooral de eindscène houdt geen steek; er staat op de disc overigens een alternatief einde op, wat veel beter en minder bij de haren gesleurd zou zijn geweest. Liefhebbers van fantasyfilms zoals Krull en The Never Ending Story zullen dit anderzijds geweldig vinden, en onderhoudend is het allemaal wel, dankzij enkele geestige one-liners en het feit dat de film net niet te lang duurt. In een fantasyfilm wordt echter nogal eens met clichés gesmeten: elfen hebben puntoren, dwergen (die doorgaans niet echt "klein" te noemen zijn) een grote rosse baard, en ga zo maar door; feitelijk zijn ze allemaal schatplichtig aan John R.R. Tolkien. En natuurlijk hoort bij dit alles een bombastische filmscore, deze keer van de hand van ene Justin Caine Burnett. Waarvan akte.

BEELD EN GELUID
Het anamorfe 1.85:1-beeld ziet er van tijd tot tijd niet al te scherp uit, en de kleuren lijken oververzadigd. Er zijn geen compressiefouten of printbeschadigingen, maar er zit enorm veel film grain op het beeld, meer dan aanvaardbaar, wat toch wel jammer is. Ondanks het feit dat op deze disc een DTS-track met een bitrate van maar liefst 1509 Kb/sec staat, is het verschil met de 5.1-track marginaal, en worden de ruimtelijke effecten die een film als deze zeker biedt, slechts minimaal gebruikt. Langs de andere kant verzuipt, in tegenstelling tot die andere 1509 Kb/sec-film van Universal, U-571, de dialoog tenminste niet in de speciale geluidseffecten. Het is echter wel het bewijs dat een DTS-track niet noodzakelijk beter hoeft te zijn dan een 5.1-track; vergelijk maar eens met The Phantom Menace of met The Perfect Storm.

EXTRA'S
Universal bewijst wel weer dat een hoge bitrate voor beeld en geluid de aanwezigheid van een schare extra's niet hoeft uit te sluiten, en daar zelfs geen tweede disc voor nodig heeft. Wel spijtig is dat geen enkele van de extra's ondertiteld is, in welke taal dan ook. De lay-out van de menu's is mooi geanimeerd, en zeer overzichtelijk. Een inleidende documentaire, "Let The Game Begin", van ongeveer een kwartier, informeert de kijker over het hoe en waarom verfilmen van dit soort van spellen. Een tweede sectie bevat twee trailers, één voor de bioscoop en één voor televisie. De sectie "Interviews" bevat - U raadde het al - interviews van de acht hoofdacteurs en de regisseur, alsook een biografie van Jeremy Irons en Marlon Wayans. De sectie "The Movie" bevat de meest interessante stukjes, met daarin nog eens een onderverdeling in "Characters", een 20-tal minuten durende making of-documentaire, een tiental verwijderde scènes die zowel met als zonder commentaar van de regisseur kunnen bekeken worden, en een paar uitgebeende special effects-scènes, die door middel van de multi angle-optie kunnen worden nader bestudeerd. Daar bovenop zit er nog een demo-CD-Rom voor het spel "Baldur's Gate II: Shadow of Amn", hetgeen met de film feitelijk geen uitstaans heeft.

CONCLUSIE
De film zal het zeker goed doen bij liefhebbers van SF en fantasy, maar kan qua speciale effecten niet tippen aan Star Wars en qua verhaal niet aan Lord Of The Rings. Het boek, bedoelen we dan!