SERIE
Ach, Britse humor. Naast het afgezaagde soort televisiesoaps zoals 'Allo 'Allo, dat zes of zeven seizoenen lang teert op dezelfde twee grappen (Engelsen als nep-Duitsers die Engels met een Duits accent spreken en kaas in de oren proppen), van broodschrijvers als David Croft, is er nog een variant die als "hip" en "trendy" wordt omschreven, waarvan de humor "zo fout" zou zijn "dat het weer grappig wordt". Het eerste deel van dit laatste statement kan ik onderschrijven maar het tweede niet. D'r is wonderwel zoiets als een comedy-publiek dat valt voor het soort van boertige humor dat Rik Mayall, onder meer bekend van The Young Ones en Bottom valt. Persoonlijk vind ik het niveau van humor ongeveer even grappig als het doodknuppelen van een zeehondje met een knuppel vol scheermesjes, waarbij ik eerlijk daarbij de randbemerking moet maken dat als ik écht moet kiezen, het doodbloedende zeehondje het waarschijnlijk qua grappigheid zal winnen. Wellicht zal Mayall wel over kwaliteiten beschikken, maar zijn ongrappig smoelwerk noopt eerder tot het bellen van de zedenbrigade wegens indecent exposure dan tot lachen. Dit stukje pellicule hier als "zwarte humor" bestempelen is echter te veel eer, het is compleet géén humor. De gehanteerde stijl is eerder die van een goedkope reality-tvshow. Ik ben vier keer in slaap gevallen terwijl ik dit amechtige werkstuk heb trachten te bekijken, ben speciaal voor u telkens herbegonnen, maar gelachten heb ik niet.

In twee langgerekte sketches die als volledige televisieaflevering werden geproduceerd, zien we eerst in Briefest Encounter hoe Mayall als een zekere Greg gretig aan het anticiperen is op een avond vol hete seks, wanneer hij een vrouw heeft weten te versieren op een feestje waar hij zich heeft binnengewerkt met een smoes. De hond van de vrouw denkt er echter anders over, en Greg heeft er niet beter op gevonden dan het beestje uit de weg te ruimen. Jammer genoeg zitt alles daarna onder het bloed, en moet Greg enkele wansmakelijke excuses verzinnen om het bloed weg te kunnen vegen. De gimmick is dan blijkbaar dat de rest van deze humorsketch eruit ziet als een slasherfilm met een budget van drie euro vijfenzeventig. De sketch eindigt in een apoocalyptische chaos, maar het is hoegenaamd niet grappig te noemen. In Micky Love zien we Mayall dan weer in de titelrol van een presentator van een showprogramma, die net terug is uit een diep dal van drankmisbruik, die al dan niet terecht te horen heeft gekregen dat de programmadirectie van plan is om zijn show op het hakblok te leggen. Als tegenmaatregel verspreidt hij het gerucht dat een andere studio hem voor veel geld wil overkopen, en laat hij zich eens goed gaan met drank en een prostituée. Net wanneer het niet meer genanter kan worden, blijkt dat hij helemaal niet afgedankt wordt maar dat zijn collega's in het geheim een verrassingsfeestuitzending voor hem hebben voorbereid, maar tegen dan heeft Micky al zelf al zijn ruiten ingeslagen: op het moment dat hij in de liveshow zijn opwachting maakt is hij ladderzat en laat hij als apotheose zijn lul (letterlijk) in de camera zien.

BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze Just Entertainment-release overtreft die van een gemiddelde video-opname niet. Het beeld is instabiel, onscherp, de kleuren zien er afgebleekt uit en nog maar een begin maken van de opsomming van videofouten, zou deze bespreking onleesbaar lang maken. De geluidstrack is compleet onnodig opgepompt tot een zeer slechte Dolby Digital 5.1 unwrapped-track, waarbij de dialogen uit alle richtingen tegelijk komen. Het geluid klinkt dan ook nog eens vervormd en het zit vol storingen.

EXTRA'S
Blijkbaar mogen we bij deze release al blij zijn dat de disk in de juiste richting draait.

CONCLUSIE
Als dit de toekomst van de Britse comedy moet voorstellen, dan is het zowaar spijtig dat de Duitsers de oorlog verloren hebben. Als ik de technische en de inhoudelijke kwaliteiten moet optellen, moet dit zowat de slechtste dvd zijn die in tien jaar recensiewerk door mijn handen is gepasseerd. Zielig! Zoals Mayall overigens zelf in zijn eerste sketch suggereert, biedt chemische castratie mogelijk nog een uitkomst.