FILM
Na de zelfmoord van haar moeder, wordt de 17 jarige Nazneen door haar vader uitgehuwelijkt aan een 20-jaar oudere man in Londen. De band met haar jongere zusje wordt doorgesneden en hoewel de meisjes elkaar twee decennialang brieven schrijven, zullen ze elkaar nooit weerzien, want tegen die tijd heeft Nazneen een zoontje en twee dochtertjes op de wereld gezet en is de terugkeer naar Bangla Desh, het land van haar gelukkige jeugd, quasi onmogelijk, wegens de kinderen en hun Britse opvoeding, maar ook omdat het jonge meisje van weleer een volwassen vrouw is geworden die beseft dat Brick Lane, Londen, met al z’n voor- en nadelen, haar nieuwe thuis is.



Nazneens echtgenoot Chanu is geen wijs man, maar hij acht zichzelf wél intelligent/ Hij leest Proust, Hume, Chaucer en Shakespeare en hij probeert op alle mogelijke manieren te bewijzen dat hij een goede Engelsman is. Maar zijn huidskleur, z’n vreemde accent en z’n haast kinderachtig enthousiasme werken tégen hem: hij neemt ontslag op kantoor als ie merkt dat z’n collega zíjn promotie krijgt en hij leent geld van een woekeraar voor een computer, want dan is hij verbonden met de rest van de wereld en wordt een job vinden kinderspel. Uiteindelijk wordt hij buschauffeur en uiteraard vindt hij z’n collega’s een beetje dom, maar wél collegiaal en vriendelijk. Met z’n jonge vrouw heeft Chanu weinig contact. Er zijn de spaarzame intieme momenten, maar dan ligt Nazneen meestal met gesloten ogen op haar rug en denkt aan thuis, aan het moeras waar haar moeder verdronk en aan de plagerijen van haar zusje. Wat niet betekent dat Chanu een slechte echtgenoot is, maar wél traditioneel: altijd het hoogste en laatste woord en zelden interesse voor de bezigheden van zijn vrouwelijke huisgenoten.

Om het huishoudgeld bij te spijkeren neemt Nazneen naaiwerk aan als thuiswerkster. Zo leert ze Karim kennen, een vlotte tien jaar jongere landgenoot die voor de wekelijkse bevoorrading zorgt en die z’n interesse niet onder stoelen op banken stopt. Nazneen wordt verliefd, voor het eerst in haar leven: een fel oplaaiend gevoel dat ze nooit eerder heeft gekend en dat ze zich alleen herinnert uit de brieven van haar zusje. Nazneen en Karim beginnen een relatie. Hij spreekt over trouwen en zij, zij durft nauwelijks aan een ander leven denken. Uiteindelijk heeft ze twee tienerdochters en een wat fatterige, met zichzelf ingenomen echtgenoot die plannen maakt om definitief naar Bangla Desh terug te keren sinds de sfeer in hun wijk is veranderd na de aanslagen op de Twin Towers. Voor Nazneen wordt het een moeilijke keuze en een nog moeilijkere tijd: haar beide dochters willen blijven en protesteren voor het eerst luidop, maar hun vader Chanu is vastberaden en koopt vliegtickets en doet de huisraad van de hand.