Zo’n dikke vijftien jaar geleden maakte Wayne Kramer de kortfilm Crossing Over. Toen hij echter met films als The Cooler en Running Scared internationale furore maakte, besloot hij om deze van een grondige remake te voorzien. Een meer dan juiste beslissing want Crossing Over is zonder twijfel één van de vele verborgen pareltjes uit het rijke filmpatrimonium dat je na het bekijken zonder twijfel met een “wow”-etiket zal bekronen.
 

Het is niet simpel om het verhaal op papier na te vertellen omdat deze film volgens het zelfde stramien als 21 Grams, Traffic of Babel gedraaid is. Net zoals in die films zie je ook hier een resem gebeurtenissen die als mooie puzzelstukjes op het einde van de film één samenhangend geheel lijken te vormen. De rode draad doorheen de verhaaltjes is imigratie en hoe daarmee door de verschillende protagonisten omgegaan wordt. Crossing Over speelt zich af in Los Angeles waar men met de regelmaat van een klok te kampen heeft met vluchtelingen die vruchteloos op zoek zijn naar hun stukje Amerikaanse droom. Je ziet niet alleen de tragiek van de vele familiedrama’s bij de zoveelste uitwijzing of de uitputtende weg die afgelegd dient te worden voor de nodige documenten, maar ook hoe de ambtenaren van de immigratiediensten op diverse wijze met deze problematiek omspringen. Zo is Max Brogan (Harrison Ford) ondanks zijn vele dienstjaren nog steeds een doetje wiens hart bloedt wanneer hij de zoveelste vluchteling moet wegvoeren. Een totaal tegenovergesteld beeld zien we bij Cole Frankel (Ray Liotta) opduiken die het vrouwelijk schoon een groene kaart toekent als het met hem enkele keren het bed wil delen. Crossing Over is ook een zeer persoonlijke film geworden waarbij Kramer af en toe in het voetspoor duikt van Spike Lee en zo de film weet te spijzen met de nodige maatschappijkritiek. Het meest schrijnende voorbeeld is zonder meer de scène waarin de jonge Taslima (Summer Bishil die ook al schitterde in de aanraderTowelhead) gedeporteerd wordt. De jonge moslima durft het aan om voor de klas een spreekbeurt te geven waarin ze uitlegt dat ze de drijfveer van de terroristen van 09/11 best kan begrijpen. De reactie van haar klasgenoten is niet alleen zwaar racistisch, de volgende dag klopt de FBI aan en moet het meisje samen met haar moeder het land van de “vrije meningsuiting” verlaten, de nationale veiligheid is immers in gevaar.

Wayne Kramer bezit wel niet het  talent van een Alejandro González Iñárritu of Steven Sorderbergh, maar de ijzersterke cast weet de kleine minpuntjes mooi te verbergen. Harrison Ford speelt hier misschien wel de meest ingetogen rol uit zijn carrière, een ware tour de force die indruk maakt net als de vertolkingen van Ray Liotta en Ashley Judd. Ruim twee uur zit je aan je stoel gekluisterd en val je omwille van de typische vertelstructuur van de ene verassing in de andere, ook al heeft Kramer niet bepaald voor iedereen een happy end in petto. 

 

De kleuren zijn zeer natuurlijk, vertonen een prachtige contrast en de weinige donkere beelden in Crossing Over piekfijn. Let vooral op de luchtopnames die aantonen waartoe een Blu-Ray in staat kan zijn. Het geluid is eveneens dik in orde, maar dit is vooral een dialoogfilm en veel speciale effecten hoef je hier dan ook niet te verwachten.
 

Hier is niks aan te treffen wat extra’s betreft en dat is meer dan jammer. Crossing Over is namelijk het soort film waarover we heel wat te weten willen komen. Helaas is hier niks aanwezig, zelfs niet eens een hoofdmenu.
 

Crossing Over is een film met een boodschap die in het verlengde ligt van Babel en Traffic. Wie geen stenen hart heeft doet er beter aan om naast de zak chips ook een zakdoek bij de hand te houden. Een absolute aanrader, ook al blijven we verweesd achter als het op extra’s aankomt.