FILM
Vlak voor ze tijdens de jacht wordt neergeschoten, kan een jonge moedervos haar kleintje nog veilig wegbergen in de buurt van de boerderij van de oude weduwe Tweed (Jeanette Nolan). De uil Big Mama (Pearl Bailey) roept de hulp van vogels Dinky (Richard Bakalyan) en Boomer (Paul Winchell) in om de aandacht van de weduwe op het vossenjong te trekken. Ze neemt hem in huis en noemt hem Tod (Keith Coogan). Haar buurman, de oude jager Amos Slade (Jack Albertson) heeft net een nieuwe jachthond Copper (Corey Feldman) gekocht om op termijn zijn oudere hond Chief (Pat Buttram) wat rust te kunnen gunnen. Tod en Copper ontmoeten elkaar toevallig in het bos, en worden beste vriendjes. Amos Slade kan er niet zo mee lachen dat er een jonge vos zijn kippenhok op stelten zet, en dreigt de vos neer te schieten. Weduwe Tweed is dan ook verplicht Tod binnen te houden, maar tijdens de wintermaanden neemt Amos zijn beide honden mee voor een lange tocht, tijdens welke hij Copper wil opleiden tot jachthond. En wanneer de lente aanbreekt, is er heel wat veranderd: Tod (Mickey Rooney) en Copper (Kurt Russell) zijn volwassen geworden, en alhoewel ze niet echt elkaars vijanden zijn, meent Copper dat Tod hem maar beter niet kan komen opzoeken. De situatie escaleert echter wanneer Chief tijdens een achtervolging op Tod van een brug valt en zijn poot breekt; Copper zweert dat hij Tod te pakken zal krijgen. Weduwe Tweed heeft geen andere keuze dan Tod niet langer rond het huis te houden, en ze laat hem, met gebroken hart, achter in het wildreservaat. Na een paar eerste miserabele dagen begint Tod aan het box te wennen, zeker wanneer de vrouwtjesvos Vixey (Sandy Duncan) zijn pad kruist. Amos, die wraak heeft gezworen voor wat de vos Chief heeft aangedaan, dringt samen met Copper het reservaat binnen, gewapend met een verg vosseklemmen en een behoorlijke hoeveelheid munitie...

Als we de begeleidende featurette van de oude dvd-release mogen geloven, was dit voor Disney een stijlbreuk: voor enkele van de animatoren van de oude garde was dit de laatste film waaraan ze (gedeeltelijk) meewerkten, en een nieuwe generatie moest overnemen. Nu moeten we die hoera-berichten van Disney altijd wel met een nodige korrel zout nemen, want op de DVD van X (vul zelf een titel in) zullen ze altijd wel beweren dat nu juist toevallig X om deze en gene reden de beste Disneyfilm is. Als je dat bij elke film zegt, dan zakt je geloofwaardigheid als pudding in elkaar natuurlijk. Goed, dit gezegd zijnde nu een meer onafhankelijk oordeel proberen te onderbouwen: The Fox And The Hound is een brave maar vrij stereotiepe Disneyfilm, niet echt een artistiek hoogtepunt - zo blijven de liedjes niet echt hangen - maar anderzijds ook weer niet zo slecht als hun beruchte reeks sequels. De traditie van bekende acteurs de stemmen te laten verzorgen was in die tijd nog niet zo ingeburgerd, maar toch heeft men hier voor de volwassen Tod en Copper Mickey Rooney en Kurt Russell gecontracteerd. De moraalles over de waarde van vriendschap ligt er iets te dik op, alhoewel toch ook haat en blinde wraak prominente thema's zijn, en de nevenplot over twee rare vogels die per sé één welbepaalde worm willen opeten is wat ons betreft een geval van overstereotypering, maar echte grote tekortkomingen heeft de film daarnaast niet. Ten opzichte van de meer recente Disney-tekenfilms zijn de decors wel opvallend statisch en tweedimensionaal - een animatiefilm zonder computertruukjes dus. Ik vind het alleszins na zoveel herkijkbeurten het nog steeds moeilijk om bij het bekijken van deze film géén traantje weg te pinken, en ik ben daar niet beschaamd over.

BEELD EN GELUID
Uiteindelijk valt de restauratie van deze film nog best mee. Even ter herinnering: de Blu-rayrelease kwam op de markt samen met een kale versie van Tarzan en een redelijk goed gestoffeerde versie van Pocahontas. Nu het medium Blu-ray door schijnt te breken komt er niet zo eens occasioneel één titel uit de Disneykluis, maar moeten we ze bijna wegslagen als vliegen. Een hogere releasefrequentie gaat hand in hand met een stijging van het aantal verkochte Blu-rayspelers, dus uiteindelijk is dit een win-win situatie. Nu terug naar deze release: ik heb het reviewen ervan bewust wat naar de toekomst verschoven omdat ik het ergste vreesde voor de beeld-en geluidskwaliteit, zeker nadat de abominabele dvd-versie eigenlijk had verprutst. Van The Fox And The Hound is er alleszins geen ultieme nieuwe print meer gemaakt, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat, zeker wat de beeldkwaliteit betreft, dit het beste is wat er van het origineel te maken valt. De kleuren zijn niet zo eens héék onstabiel, de scherpte valt best mee uitgezonderd een paar scènes van Dinky en Boomer op het einde van de film, en de grote hoeveelheden ruis waarmee de dvd-release geplaagd werd is nu beperkt tot de finale watervalscène, waar een ruwere aanpak gezien de inhoud van de film niet overdreven is. Het aanmaken van een DTS 5.1-geluidstrack speciaal voor deze release is wat overkill, aangezien het origineel zeker geen afgelikte meerkanaalservaring was. De track klinkt beluisterbaar, maar benut zeker niet het maximale potentieel van een DTS-track, en klinkt een beetje ouderwets. Waar niets mis mee is, want het maakt de beleving van de film alleen maar authentieker. Een gewone stereotrack was wellicht ook al voldoende geweest.

EXTRA'S
De overladen hoeveelheid titels die uit de vault weer opspringt moet ergens een negatief randje hebben. Dat is in dit geval de extra's, of in dit geval kunnen we beter spreken van de extra, enkelvoud. Dat is een nietzeggend stukje documentaire "Unlikely friends" (7:24). Wél vindt u een plejade aan dubbingen en ondertitelingssporen terug. Back to basics?

CONCLUSIE
The Fox And The Hound is nog steeds een aardige Disney-animatiefilm die echter nooit veel commerciële potten heeft gebroken. Ik heb er nog steeds een beetje een nostalgische band mee, en deze Blu-rayrelease is tenminste al de beste benadering van de cinema-ervaring die ik heb gezien.