Op het einde van seizoen 2 waren Nathan, Curtis, Simon, Kelly en Aisha tot de conclusie gekomen dat ze door hun speciale krachten vaker in de problemen terechtkwamen dan hun lief was en dus hadden ze die aan Seth, ex-drugdealer, maar sinds het bizarre onweer een handelaar in speciale krachten, verkocht. Zonder die superkrachten bleek hun situatie evenwel nog uitzichtlozer, want minstens twee van hun reclasseringsambtenaren waren op geheimzinnige wijze verdwenen en dat trekt uiteraard de aandacht van de buitenwereld. Dus kloppen ze opnieuw bij Seth aan, maar die had hun superkrachten ondertussen verkocht en dus moesten ze zich tevredenstellen met overschotjes. In het begin van seizoen 3 blijkt dat Nathan met vrouw en zoon naar Amerika is vertrokken. Als helderziende wil hij er een nieuw leven opbouwen als oplichter van casino’s. Exit Nathan dus. Simon, die zich onzichtbaar kon maken, heeft die gave ingeruild en kan nu in het verleden en de toekomst reizen en dat is nodig, want zijn toekomstige ik heeft Aisha in seizoen 2 van een dodelijke messteek gered en dus is het een kwestie van tijd vooraleer hij naar het verleden moet emigreren. Kelly is niet gelukkig met haar nieuwe gave als rakettenbouwer, een talent dat ze niet meteen als een krachtig wapen ziet, en Alisha kan nu naar de wereld kijken door de ogen van andere individuen. Alleen Curtis heeft een superkracht gekocht waarvan hij nog niet weet wat ermee aan te vangen is.

Nieuwkomer Rudy behoort aanvankelijk tot een groepje van nieuwe jonge delinquenten dat onder de hoede van reclasseringsambtenaar Shaun z’n door de jeugdrechter opgelegde werkstraf  uit komt voeren. Rudy is niet alleen vuilgebekt, hij is ook geobsedeerd door z’n penis en als die dreigt te verschrompelen na een mislukte onenightstand, doet hij een beroep op Simon om de kroonjuwelen te redden. Vandaar naar een plekje in het vertrouwde clubje als plaatsvervanger van de naar Amerika uitgeweken Nathan is maar een kleine stap, en ook Rudy heeft een superkracht: hij kan zich splitsen in 2 Rudy’s! Dat blijkt echter niet altijd een voordeel te zijn, want Rudy 2 is een stuk zachtaardiger en veel minder geobsedeerd door seks en vrouwen, wat in aflevering 1 en 2 leidt tot een pak misverstanden met Rudy 1 en met de rest van de oranje workforce, maar vooral met een paar jonge vrouwen waarover de beide Rudy’s het niet eens kunnen worden, waardoor ze uiteindelijk moeten opbiechten dat ze geen broers of neefjes zijn, maar één en dezelfde persoon. 

Kelly heeft ondertussen een oogje op zakenman Seth, maar die is nog te veel met z’n overleden vriendin bezig, hoewel hij toch een afspraakje met haar maakt in het plaatselijke café waarop Kelly niet komt opdagen omdat ze tijdens een toiletpauze in het nabijgelegen ziekenhuis een bizarre ervaring heeft met een comapatiënte. Het kost Simon, Curtis en Aisha een hele aflevering (3) om uit te zoeken wat er aan de hand is, maar het is Aisha die door haar speciale gave uitzicht krijgt op wat er Kelly is overkomen.  En Curtis, die heeft tijdens een aanvaring met de politie z’n superkracht ontdekt: hij kan zich veranderen in een vrouw. Handig voor een mannelijke atleet die wegens drugsbezit levenslang is geschorst, want als meisje heeft hij daar geen last van en dus kan hij zich als Melissa opnieuw aan z’n topsport wijden. Maar als de coach van de ploeg tijdens een feestje een verdovend middel in Melissa’s drankje doet en haar ontvoert en vervolgens probeert te misbruiken, gaan de poppen aan het dansen.

De afleveringen 1 tot 3 hebben vaart en zijn voorzien van een flinke dosis humor, spanning, romantiek en sciencefiction, en het duo Rudy&Rudy zorgt doorlopend voor knotsgekke situaties, aangebrand taalgebruik en flink wat vuilbekkerij. Wie bang was dat Misfits na het vertrek van haantje Robert Sheehan ineen zou inzakken, moet al na één aflevering z’n mening bijstellen, want Joseph Gilgun en de Rudy’s zijn de beste nieuwe gimmick sinds het begin van de serie. Het is dan ook on-voor-stel-baar dat de makers in aflevering 4 voor een verhaallijn kiezen die totaal niets te maken heeft met wat 3 afleveringen lang voor vuurwerk heeft gezorgd, een ingreep die nooit eerder in Misfits is toegepast: een verhaal over een oude jood die ooit de nieuwe kracht van Simon bezat (om voor- en achteruit in de tijd te reizen) en die naar het Berlijn van de jaren 40 teruggekeert om er Hitler te vermoorden. Zijn poging mislukt en hij wordt weer naar vandaag gekatapulteerd, maar z’n Ipad is in Hitlers bureau uit z’n jaszak gevallen. Het lijkt een niemendalletje, doch de technologie van het mobieltje maakt het verschil waardoor nazi-Duitsland de Tweede Wereldoorlog wint. Dat heeft ook gevolgen voor de huidige tijd, want Duitsland heeft ondertussen niet alleen het hele Europese continent in z’n macht, maar ook Engeland is geëvolueerd tot een nazidictatuur. Het is een sf-verhaallijn naar een procedé dat de Amerikaanse sciencefictionschrijver Fredric Brown naar verluidt als eerste toepaste in z’n roman What Mad Universe uit 1948, nl. het veranderen van de toekomst door een ingreep van een tijdreiziger in het verleden.

Nadien komt het niet echt meer goed met Misfits, want de vier volgende afleveringen sluiten niet aan bij het begin van seizoen 3, noch is er sprake van een onderling verband, behalve in aflevering 8 waarin de noodzakelijke afwikkeling van Simons avontuur in seizoen 2 aan bod komt en de cliffhanger voor seizoen 4 wordt klaargestoomd. Dat is jammer, want de karakterontwikkeling die in seizoen 1 en 2 voor meerwaarde zorgde, speelt vanaf aflevering 4 van dit seizoen totaal geen rol meer, waardoor Misfits heel veel van z’n oorspronkelijke aantrekkelijkheid verliest. We kunnen alleen maar hopen dat de scenaristen zich in seizoen 4 herpakken, want op deze manier is Misfits binnen 8 afleveringen helemaal uitgezongen.

Die hele gang van zaken is vooral ook jammer als je beseft dat je tegelijk te maken hebt met een groepje jonge artiesten dat de sterren van de hemel speelt. We hadden het al eerder over Joseph Gingun en de beide Rudy’s, maar ookIwan Rheon (Simon), Lauren Socha (Kelly), Nathan Stewart-Jarrett (Curtis) en Anthonia Thomas (Alisha) houden je als kijker in normale omstandigheden aan je stoel gekluisterd met verhaallijnen waarin ze zich tegenover elkaar positioneren, maar even vaak als team tegenover de buitenwereld. Vanaf het moment dat dat aspect wegvalt zoals in dit seizoen, verliest Misfits niet alleen cohesie, maar lijken de in seizoen 1& 2 zorgvuldig ontwikkelde karakters plots ook een heel stuk minder interessant en geloofwaardig. Seizoen 3 eindigt dan ook als een regelrechte teleurstelling.