FILM
De plotse dood van Abe (Terence Stamp), zijn grootvader, motiveert de jonge Jake Portman (Asa Butterfield) om samen met zijn vader (Chris O'Dowd) een reis naar Wales te ondernemen, om het weeshuis te zien waar de jonge Abe eertijds opgroeide. Abe had als een zonderling geleefd, en is als een zonderling gestorven: iemand heeft zijn ogen opgegeten - de politie gaat uit van een hongerig wild dier. Van het weeshuis staan echter geen twee stenen meer op elkaar: op 3 september 1943 werd het door de nazi's gebombardeerd. Jake vindt echter in een grot in de buurt een tunnel waardoor hij naar het verleden kan reizen, meer bepaald naar die bewuste dag. In het weeshuis treft hij naast een klein dozijn weeskinderen die allemaal de één of andere bovennatuurlijke gave hebben, de bazige Miss Peregrine (Eva Green) aan, die zichzelf omschrijft als een ymbryne. Naast het feit dat ze zichzelf in een vogel kan veranderen, heeft ze het tehuis 'vastgezet' in een soort tijdslus, waarin ze de klok elke dag opnieuw 24 uur kan terugdraaien, zodat de kinderen nooit ouder worden en kunnen genieten van een ongestoord leven, ver weg van alle nieuwsgierige blikken.




Het voortbestaan van dergelijke veilige havens voor bijzondere kinderen wordt echter bedreigd door zogenaamde hollowgasts, een groep bovennatuurlijk begaafde volwassenen onder leiding van de sinistere Barrow (Samuel L. Jackson), een wetenschapper die ymbrynes vangt om zijn machine die eeuwig leven biedt te perfectioneren. Een eerder experiment met de machine is verschrikkelijk mislukt, en het deel volgelingen van Barrow dat hierdoor misvormd is tot hollows, moet zich voeden met ogen van begaafde kinderen om weer een normaal uiterlijk te krijgen. Jake, die blijkbaar van zijn grootvader de gave heeft geërfd om de voor het gewone publiek onzichtbare hollows te zien, moet zien met zichzelf in het reine te komen of hij al dan niet bij de kinderen van Miss Peregrine moet blijven. De aanwezigheid van een mooi meisje, Emma (Ella Purnell) in Miss Peregrines gezelschap, is alvast een incentive om te blijven; maar langs de andere kant zou Jake ook tegen zijn zin diegene kunnen zijn die het einde van het vredig bestaan van de tijdslus zou kunnen bewerkstelligen.




Enkele Vlaamse boulevardbladen meldden een goed jaar geleden dat een 'grote regisseur' was neergestreken in het hermetisch afgesloten kasteel Torenhof in Brasschaat om opnames te maken voor een Hollywoodfilm. Dat kort daarop zowel Samuel L. Jackson als Judi Dench in Antwerpen gespot werden - die laatste werd zelfs 'betrapt' in een chocoladewinkeltje - bevestigde deze these, en het gegeven dat het Torenhof er uitziet als een Engels landhuis, deed bij enkele bezoekers een belletje rinkelen dat het om de verfilming van Miss Peregrines Home For Peculiar Children moest gaan.

Terwijl de inspiratie van Disney op een absoluut dieptepunt zit, en ze daar niets beter meer kunnen verzinnen dan shot na shot identieke verfilmingen van animatiefilms als Beauty And The Beast, heeft Tim Burton - you love him or you hate him - zich gewaagd aan een verfilming van deze young adult-bestseller van auteur Ransom Riggs. De auteur liet zich voor zijn boek inspireren door een reeks oude foto's van kinderen, die hij op een rommelmarkt had gekocht. Nog voor het boek werd gepubliceerd, had 20th Century Fox de filmrechten al opgekocht, en intussen heeft de auteur met Hollow City en Library Of Souls al een tweede en derde deel uit. Of die ook nog verfilmd zullen worden, zal grotendeels van het succes van dit eerste deel afhangen, en wat dat betreft zal de ingewanden van een kip lezen ons niet helpen bij onze voorspellingen. De plot is redelijk ingewikkeld en Burton moet een paar keer zijn toevlucht nemen tot rare bokkensprongen en een occasionele deus ex machina om niet verstrikt te geraken in zijn tijdsparadoxen. Miss Peregrines Home For Peculiar Children kan je best omschrijven als een gothische versie van X-Men, maar dan overgoten met een stevige Burton-saus, die maar wat graag uitpakt met uitgeprikte ogen en stop-motionskeletten die lijken op wat Ray Harryhausen voor Jason And The Argonauts uit zijn hoge hoed toverde.




En toch... Tim Burton is in mijn ogen een wisselvallige regisseur, die absolute gruwels als zijn versies van Charlie And The Chocolate Factory en Alice In Wonderland en maffe verkleedpartijen als zijn Batman-reboot afwisselt met leuke camp als Mars Attacks en een schromelijk ondergewaardeerde Planet Of The Apes-reboot. Miss Peregrines Home For Peculiar Children is ondanks het hoge freakshowgehalte een fantasievolle film die net genoeg gestructureerd blijft om mee te leven met de personages. Eva Green is briljant gecast als de dominante, pijprokende matriarch van het weeshuis, en Burton heeft tenminste aan de verleiding weerstaan om nog maar eens Johnny Depp te casten; Samuel L. Jackson is nét iets minder excentriek, en meer genietbaar. Er kan terdege beargumenteerd worden dat de karakteruitwerking hier en daar een beetje dunnetjes uitvalt - vooral de kinderen overstijgen niet allemaal het bordkartonnen niveau, maar Burton heeft ervoor gekozen om vooral zijn visuele stijl te laten primeren en de machtige decors voor zichzelf te laten spreken.




BEELD EN GELUID
Voor Miss Peregrine's Home For Peculiar Children koos Burton voor een 1.85:1-formaat, dat in high definition goed tot zijn recht komt, en de film is naar Burtons maatstaven opmerkelijk minder bont dan we van hem doorgaans gewoon zijn. De scènes in Wales zijn zelfs ronduit mistroostig, en op de schaal van Harry Potter wijst het pijltje eerder in de richting van Deathly Hallows dan Philosopher's Stone, waarbij het onderscheid tussen de twee tijdsvakken, 1943 en 2016, vooral gemaakt wordt door het weer en de bijhorende kleuren, met occasioneel enkele rauwgroen gekleurde onderwaterscènes waarin twee personages uit de film afdalen naar een scheepswrak. Een constante doorheen al die kleurpaletten is een fijn oog voor detail, met veel aandacht voor decors en kostuums. Enige puntje van kritiek is misschien het té opvallende gebruik van CGI in de scène waarin enkele skeletten deelnemen aan de strijd tegen de hollows. De DTS-HD MA 7.1-track is stevig en voldragen, en enkele meer spookachtige scènes krijgen door een uitgekiend gebruik van surrounds een griezelig kantje. Minpuntje hier is dat er nogal veel fluctuatie zit in het gebruikte volume.




EXTRA'S
In The Peculiar Story (12:51) bezoekt auteur Random Riggs de set in Brasschaat (de manier waarop hij dat probeert uit te spreken is alleen al de prijs van deze Blu-ray waard), waar hij zich als een kind in een snoepwinkeltje mag vergapen aan de realisatie van zijn bij elkaar gefantaseerde wereld. The Peculiars (1:04:54) biedt een overzicht van de kinderen uit het weeshuis, waarbij hun bovennatuurlijke eigenschappen beschreven worden, geïllustreerd met filmclips. Een zelfde, korter stukje, Hollows and Ex-Hollows (9:24), is gewijd aan de baddies uit de film, en in Map of Days (17:40) krijgen we wat randinformatie over het aspect van het tijdreizen in de film, en de wetten van de logica die in de wereld van Riggs moeten voldaan zijn. De videoclip van het nummer Wish That You Were Here van Florence & The Machine (2:18) bevat eigenlijk alleen maar filmbeelden, en geen footage van de band. Twee galerijen, één met foto's (1:13) en één met schetsen vam Tim Burton (1:08), en twee trailers (4:50) breien aan de bonussectie een einde.




CONCLUSIE
Het Vlaamse aspect aan deze film maakt dat ik kan zeggen dat ik mijn schijf ben gaan kopen in de grote mediawinkel (om hem niet bij naam te noemen) die zich fysiek op een steenworp van het Torenhof bevindt. Maar allicht interesseert u dat niet. Miss Peregrine's Home For Peculiar Children is eens een fantasyfilm die overvloedig kan uitpakken met originele ideeën, in tegenstelling tot zijn meeste genregenoten. Alleen al om die reden kan ik deze van harte aanbevelen.