FILM
Onze man was destijds niet bepaald lief toen hij de remake van John McTiernan (de man van Die Hard en Predator maakte) van deze scifi-klassieker besprak. Nogal wiedes als je het origineel ziet, want deze film uit 1975 van Norman Jewison is er immers zo één die absoluut geen behoefte heeft aan een nieuw jasje, simpelweg omdat de pracht ervan niet te evenaren valt. De film geniet nu een enorme cultstatus, maar toen deze toch wat bizarre film uitkwam verdween hij vrij vlug onder de radar in de VS, maar werd een hit daarbuiten. Her en der hoor je dat hoofdrolspeler James Caan niet echt tevreden was met het resultaat en toch: men kon er geen betere vent voor kiezen.

We schrijven sciencefiction, maar je kan er evengoed het etiket van actiefilm gaan opplakken simpelweg omdat de film rond één thema draait: het agressieve rollerball. Een sporttak die is uitgevonden door een mediabedrijf en een vreemde mix is van hockey, motorcross, rolschaatsen en gevechtsporten. Naarmate rollerball alsmaar populairder wordt bij de kijkers, lappen de makers ieder moraal aan hun laars door alle regels overboord te gooien. Alles mag bij rollerball, zelfs genadeloos met een bromfiets over je concurrent rijden zodat die een paar minuten later in een bodybag verdwijnt. De film speelt zich af in de toekomst en verwijst uiteraard naar het oeroude brood en spelen. Je mag alles doen met de massa zolang je ze maar weet te entertainen. Alles loopt op wieltjes, de enige doorn in het oog is de populaire aanvoerder van het Houston-team Jonathan E. (James Caan). De aandeelhouders willen vermijden dat de ster te machtig wordt en op het hoogtepunt van zijn carrière wil men hem op pensioen sturen, maar de sportman weigert.

Rollerball is zo’n typische jaren 70-prent uit tijden toen ze in Amerika nog verdraaid goede cinema maakten. De man achter de camera was ook niet de minste. De Canadees zadelde ons wel op met Jesus Christ Superstar of Fiddler On The Roof, maar hij was ook de man van het rassendrama In The Heat Of The Night, de legendarische pokerfilm The Cincinnati Kid met Steve McQueen of F.I.S.T. met Stallone. Het script van William Harrison (die verder voor film alleen maar Mountains On The Moon van Bob Rafelson schreef) was gebaseerd op een kortverhaal uit Esquire dat amper een paar bladzijden lang was. De aanpak van Jewison was zeer gewaagd. Met zo’n verhaal kon je er gemakkelijk een Death Race 2000 van maken, maar de Canadees gaf het een zeer apart futuristisch tintje dat meer dan eens naar Kubrick verwijst. Je hebt niet alleen de ijskoude witte gebouwen, maar er is ook het gebruik van klassieke muziek (Bach en de vijde symfonie van Shostakovich) die de film een macaber kantje bezorgt. De statische gebouwen waren trouwens geen decors, maar pas geconstrueerde gebouwen van BMW in Munchen. Gloednieuwe, extravagante plaatsen gebruiken als sciencefiction, ook Fassbinder deed het twee jaar eerder met Welt Am Draht. Mooie plannen, maar gedwarsboomd door de critici die de film neersabelden en er gewoon geen snars van begrepen, want Rollerball zat zeker in het stramien van Soylent Green die twee jaar eerder wel een hit was. Jaren na datum heeft Rollerball alles in zich om dat fameuze woord uit te spreken: klassieker. En tja, wat die remake betreft...

BEELD EN GELUID
Af en toe mis je wat scherpte, maar Rollerball is een prachtig voorbeeld van hoe zorgzaam MGM (een onderdeel van Fox, en nu dus Disney) destijds omging met zijn dvd-uitgaven. De film maakt veelvuldig gebruik van futuristische decors die doen denken aan A Clockwork Orange en 2001: A Space Oddysey met zeer veel rood en wit, en die ogen briljant op deze (toch wel oude) dvd. Het geluid is standaard, aangevuld met een krankzinnige score van de onlangs overleden André Preevin, afgewisseld met orgelstukken van Bach.

EXTRA'S
Wie Rollerball op blu-ray wil, moet zich naar Engeland begeven, want daar heeft Arrow hem op een blauw schijfje vereeuwigd. In de Benelux moet je het met een dvd stellen, maar gelukkig is die uiterst verzorgd. Niet alleen wat beeld en geluid betreft, maar ook qua bonusmateriaal.Er zijn wat tv-spots en een featurette te zien, alsook een audiocommentaarband van regisseur Norman Jewison, en ook één van schrijver William Harrison. Maar het is vooral de 30 minuten durende docu Return To The Arena-The Making Of Rollerball die de aandacht trekt en waarin verhalen uit de doeken worden gedaan over bijv.  hoe ingewikkeld het filmen was of hoe de blockbuster vooral in Europa aansloeg.

CONCLUSIE
Mocht je nog nooit van deze titel gehoord hebben en je houdt van grootse Amerikaanse cinema van de 70’s zet dan deze classic in je watchlist!