De twee mariniers Buddusky (Jack Nicholson) en Mulhall (Otis Young) krijgen de moeilijke taak om de 18-jarige Seaman Larry Meadows (Randy Quaid) van Virginia naar de gevangenis van Portsmouth te brengen. De jonge Meadows werd door de krijgsraad veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf voor het stelen van (jawel) 40 dollar. Geld dat bedoeld was voor een liefdadigheidsfonds dat beheerd werd door de vrouw van een hoge officier. Buddusky en Mulhall krijgen een week om deze taak te volbrengen. Slagen ze daar niet in dan worden ze uit de marine gezet en verliezen ze alle legale voordelen. Tijdens de tocht beginnen Billy en Mule de veroordeelde aardig te vinden en besluiten ze om hem nog eens een goede tijd te bezorgen vooraleer hij de gevangenispoort binnenwandelt.

Geef toe, een betere premisse kon niet en dat begreep ook producent Gerry Ayres die nadat hij de gelijknamige roman van Darryl Ponicsan las er meteen de rechten van opkocht. Het boek had echter te veel issues die niet naar de gebruikelijke Hollywoodnormen waren en Robert Towne die in diezelfde periode ook het scenario van Polanski’s Chinatown (volgens velen het beste filmscript ooit) zou schrijven, kreeg de opdracht om het boek in een pasklaar scenario te gieten voor Jack Nicholson en Rupert Crosse. Ayres wist Columbia Pictures wel te overtuigen om met hem in zee te gaan, maar hij werd onmiddellijk op het matje geroepen door de studiobonzen die zich stoorden aan het grove taalgebruik van Townes script. Die weigerde om toe te geven, maar Nicholson die met Five Easy Pieces een Oscarkanon had afgeleverd, had genoeg macht om de studio’s te sussen.

Ayres stuurde het script naar Robert Altman en Hal Ashby. Ashby zat in een zo goed als onmogelijke situatie. Zijn vorige film Harold And Maude was een flop (de cultstatus en het succes van deze grappige film zouden pas later komen) en hij had ook beloofd aan MGM om Three Cornered Circle te draaien, maar hij trok zich terug uit zijn deal met MGM en hij zou zich over The Last Detail buigen. Pittig detail: bij het lezen van het script vond Ashby er niet veel aan, maar hij liet zich overtuigen door Nicholson en dat tot groot ongenoegen van Columbia dat met argusogen het zaakje bekeek en de film slechts een budget van 2,3 miljoen dollar gaf. Ongegrond zo bleek later, want in Noord-Amerika alleen al bracht de controversiële film 5 miljoen dollar op en werd hij genomineerd voor drie Academy Awards waaronder Beste Acteur waarmee Nicholson definitief een Hollywood-icoon was geworden. Voor de rol van Meadows waren zowel Robert Englund, John Travolta als Randy Quaid in de running. Ashby koos verstandig voor Quaid die hiermee doorbrak en eveneens een Oscarnominatie voor Beste Mannelijke Bijrol kreeg.

Ashby stond bekend als een moeilijk ventje en toen het filmproject 18 maanden stil lag, dreigde Columbia ermee om de film met Burt Reynolds en een nieuwe scenarioschrijver te gaan maken, maar Ayres wist de studiobazen om te praten. Ondertussen maakte Nicholson met Bob Rafelson (met wie hij eerder Five Easy Pieces deed, en later ook de missers Blood & Wine en Man Trouble) The King Of Marvin Gardens.

De problemen bleven zich maar opstapelen. Ashby wilde de film draaien op een Amerikaanse marinebasis, maar kreeg geen toestemming van de Amerikaanse marine. De Canadese marine was wel bereid mee te werken, maar tijdens het verkennen van de locaties in Canada werd hij opgepakt wegens het bezit van marihuana. Columbia wilde zich opnieuw terugtrekken, maar Nicholson bleef hem steunen wat wellicht de reden is waarom The Last Detail kon gemaakt worden. En de saga rond deze film was nog niet gedaan, want net op het moment dat de filmopnames van start konden gaan, liet hoofdrolspeler Rupert Crosse weten dat hij terminale kanker had. De acteur besloot om de film niet te doen (hij overleed nog voor de film in première ging) en holderdebolder werd Otis Young als vervanger gekozen, een acteur die daarvoor voornamelijk in televisieseries speelde. Dat zou hij nadien ook doen, en hoewel niet slecht, kon hij zich nooit tussen Nicholson en Quaid wringen die in The Last Detail één van de mooiste dingen uit hun carrière lieten zien.

Eind goed, al goed zou je denken. Maar neen, ook na de opnames was het onheil nog lang niet weg. Toen Ashby zag wat de editor met zijn film had gedaan schrok die zo van de resultaten dat hij hem onmiddellijk ontsloeg. Ayres zorgde ervoor dat Robert C. Jones zich om de editing zou bekommeren, maar hoewel Ashby onder de indruk was van diens kunde, bleef Ashby maar lanterfanten en dit tot groot ongenoegen van Columbia. Ashby trok er zich niets van aan en vloog naar Londen om er met Peter Sellers over zijn droomproject Being There te gaan praten, een film die hij in 1979 zou maken. Na veel gezaag besloot men om in augustus 1973 The Last Detail af te ronden en de rest is zoals men vaak zo mooi zegt: geschiedenis!