FILM
Les Plus Belles Années D'Une Vie. De titel alleen al is één en al nostalgie, en dat is deze film van Claude Lelouch dan ook geworden. Lelouch is een Franse cineast (zeg maar grootmeester) die beroemd werd met onder meer Les Uns Et Les Autres, en natuurlijk ook Un Homme Et Une Femme waar deze film een vervolg op is. In feite het tweede vervolg al, want in 1986 verscheen al eens Un Homme Et Une Femme: Vingt Ans Déjà.




Un Homme Et Une Femme dateert van 1966 en die met de Gouden Palm in Cannes ging lopen en een jaar later ook nog eens de Oscar voor Beste Buitenlandse Film won. Een Frans liefdesverhaal zoals er zo veel zijn, maar wel één dat destijds toch insloeg als een bom, en mocht u onderhand deze film vergeten zijn, zult u ongetwijfeld wel de generiek van Francis Lai nog kunnen meefluiten. De ondertussen 83-jarige Lelouch weet van geen ophouden (onlangs verscheen van hem ook La Vertu Des Impondérables), en dit aardig niemendalletje dat in de eerste plaats als een ode aan de oorspronkelijke film en Parijs oogt.

Het gaat niet goed met de voormalige autoracer Jean-Louis Duroc (Jean-Louis Trintignant). Terwijl de andere bewoners van het bejaardentehuis waar hij verblijft moeiteloos nog vragen kunnen antwoorden, merkt de oude man dat hij alles vergeet. Hij weigert om mee te doen aan de feestjes en zondert zich af. Het enige wat hem nog wat gelukkig maakt zijn de nostalgische herinneringen aan Anne (Anouk Aimée) die hij 52 jaar eerder ontmoette. Het was een korte romance, want hij hield toen te veel van de autoraces en hij was een onverbiddelijke rokkenjager die zich niet aan één vrouw kon binden. Op een dag strompelt zijn zoon binnen in het winkeltje van Anne en verzoekt hij haar om opnieuw contact op te nemen met zijn vader.




Wat volgt zijn prachtige decors van Varengeville-sur-Mer in Normandië (het riante verzorgingscentrum is trouwens het huis van Lelouch zelf) en vooral wordt er over het leven (en het nakende afscheid ervan) gemijmerd. De dood is immers de prijs die je betaalt voor het leven volgens Jean-Louis Duroc, en een rol die voortreffelijk en innemend wordt gespeeld door Jean-Louis Trintignant die we recentelijk alleen maar in de Haneke-films Amour en Happy End zagen. Doorleefd en cynisch, en het lijkt wel alsof Jean-Louis Trintignant gewoon zichzelf zit te spelen. De man is immers al de 90 voorbij. Een groot verschil met zijn gewezen geliefde die nog vol energie en levenslust haar winkeltje runt en volop van het leven geniet.

Les Plus Belles Années D'Une Vie mikt duidelijk op herinneringen. Dat merk je aan de talloze flashbacks die genomen zijn uit de originele film of de vele verwijzingen naar het medium film. Zo vertelt de zoon van Jean-Louis Duroc die voor zijn plezier artikeltjes schrijft over films (waar hebben we dat eerder gehoord?) wat over Ladri Di Biciclette. In een paar minuten weemoed-cinema wordt je eraan herinnerd dat deze neo-realistische film van Vittorio de Sica een voorloper is van de nouvelle vague. Weinig cineasten van deze generatie zouden nu zoiets aandurven.




Niet dat Les Plus Belles Années D'Une Vie uiteindelijk zo’n geslaagde film is, want Lelouch maakt het allemaal veel te nodeloos ingewikkeld. Zo zijn de droomsequences een iewat storend element en kun je je ook vragen stellen bij de toch wel zeer lange flashbacks die uit Un Homme Et Une Femme zijn genomen. Maar toch, een film van Lelouch blijft nog altijd iets unieks... Genieten maar!

BEELD EN GELUID
De film was bij ons zo goed als onopgemerkt in de bioscoopkalender geglipt en dus is er alleen maar een dvd-release. Eigenlijk kan je de film technisch in twee stukken opdelen. De flashbacks (en dat zijn er veel) zijn zo goed als allemaal scenes uit de originele Un Homme Et Une Femme en die vertonen een zeer korrelig beeld. De scenes die zich in het heden afspelen zijn digitaal perfect en tonen naast de rimpels vooral mooie plaatjes van Normandië.Veel gebabbel op deze Franse Dolby Digital 5.1-band en natuurlijk komt ook hier dat wereldberoemde deuntje van Francis Lai om de haverklap om de hoek piepen.

EXTRA'S
Op deze disk vind je geen enkele extra.

CONCLUSIE
Les Plus Belles Anneés D'Une Vie is ondertussen al het tweede, iewat overbodige vervolg op Un Homme Et Une Femme. Charmant, maar Claude Lelouch verslikt zich af en toe door het heden, het verleden en de droom in elkaar te laten lopen. Amour van Michael Haneke, maar dan in een feelgoodversie.