FILM 
Door omstandigheden (lees maar gewoon corona) zijn het ook komkommertijden bij Universal. Worden we normaal gezien maandelijks overdonderd met grote titels uit deze studio, dan moeten we het nu zien te stellen met een titel als Synchronic. Een film die in onze contreien geen enkele bioscoopzaal zag en dus maar vrede moet nemen met een straight to dvd-release. Als deze film één hekel punt heeft (er zijn er wel meer, maar toch) dan is het de vraag in welk vakje je deze release moet onderbrengen. Niet dat hokjesdenken per se moet, maar het is duidelijk dat de makers niet altijd goed weten in welke richting ze willen varen en daarom kozen wij voor sciencefiction, al was het maar dat tijdreizen tot op vandaag nog altijd gelijk staat aan een utopie.




De twee ambulanciers Dennis Dannelly (Jamie Dornan) en Steve Denube (Anthony Mackie) komen van de ene bizarre situatie in de andere terecht. Lijven van junkies zijn door een zwaard in twee gekliefd, terwijl een ander lichaam op een verlaten attractiepark tussen de botsautootjes volledig verkoold ligt. De oorzaak van al deze miserie lijkt de designerdrugs Synchronic te zijn, een legale drug die je in elke winkel kan kopen maar catastrofale gevolgen heeft. De druggebruikers komen daardoor in het verleden terecht en dat is niet altijd een even geweldige ervaring. De ene keer botsen ze op een boosaardige Neanderthaler en dan weer is het een creatuur uit de Middeleeuwen. Dennis en Steve zijn wel twee onafscheidelijke vrienden die alles delen, maar ook voor hun slaat het noodlot toe. Steve heeft een gigantische hersentumor waardoor hij nog zes weken te leven heeft en Brianna, de dochter van Dennis (Ally Ioannides), is spoorloos verdwenen nadat ze de gevreesde drug heeft ingeslikt. Steve besluit om zonder dat Dennis daar iets van afweet om zelf Synchronic te gebruiken en zo Brianna terug naar het heden kan brengen.




Dit is het soort onnozel verhaal dat door pakweg de Wachowski’s tot een meer dan verdienstelijk resultaat zou kunnen gebracht worden, maar Justin Benson en Aaron Moorhead die met elkaar al samenwerkten in The Endless zijn mindere goden, en vooral zijn het regisseurs die het met een lager budget moeten doen. Niet dat dit visueel echt opvalt, want de special effects zijn meer dan geslaagd en het is alleen maar in de uitwerking van het verhaal dat men de pedalen wat verliest. Synchronic oogt dan ook als een film met zeer goede bedoelingen. Het eerste deel waarbij de twee ambulanciers naar alle uithoeken van New Orleans worden gezonden om de slachtoffers van de drug te reanimeren zijn dan ook van een vrij hoog entertainend niveau dat zeer lekker loopt. Alleen sputtert de trein vanaf het moment dat Steve met de drug gaat experimenteren waardoor de kijker in een carrousel van special effects en vreemde plotwendingen terecht komt en het allemaal wat op een oncontroleerbare trip begint te lijken. Hoe geforceerd het einde ook is, onthouden we vooral een zeer overtuigende Anthony Mackie die zonder dat hij dat zelf wil een tamelijk hoog Will Smith-gehalte in zich draagt. Het grote probleem is de ongeloofwaardigheid van het verhaal en dat je twee enthousiastelingen aan het roer hebt die net iets te veel hooi op hun vork nemen en daardoor zich ook meermaals verslikken, maar iets zegt ons dat Justin Benson en Aaron Moorhead ooit in staat zullen zijn om een meer dan behoorlijke blockbuster uit hun mouw te schudden. Ook al mist de bal met Synchronic de richting is hiermee de juiste aanzet gegeven.




BEELD EN GELUID
Hoewel deze Universal-titel één van de kleine broertjes uit de catalogus is, is alles uiterst verzorgd. Buiten het universum van de special effects kiezen Justin Benson en Aaron Moorhead voor een zeer geelachtig kleurenpalet waardoor de detailscherpte niet echt optimaal is, maar zonder enige mankementen is. Niet dat iemand dat bij een Universal-titel zou verwachten. De geluidsband is een feilloze DTS-HD MA 5.1 hoewel er niet zo veel effecten te bespeuren zijn.

EXTRA'S
De bonusfilmpjes zijn overduidelijk op het technische aspect van de film gericht. Geen interviews met de cast over dit bizarre verhaal, wel mogen Justin Benson en Aaron Moorhead het in Previsualization gedurende 8 minuten het hebben over hoe zij met een klein buget (naar Universal-normen toch) zeer creatief te werk zijn gegaan. Wie daar meer wil van zien, krijgt de kans in het vier minuten durende Time Travel, Look Development. Tenslotte is er ook nog het totaal overbodige Who carved "Allways" on the rock? wat niet meer is dan een verzonnen alternatief einde. Kwestie van de disk wat op te vullen!

CONCLUSIE
Het is geen sinecure om Synchronic in een hokje te duwen. Een thriller die gezien wordt door hallucinerende sciencefiction-ogen met vooral een overtuigend eerste deel, maar waarna de twee regisseurs zich nadien net iets te veel galloperen in hun eigen losgeslagen fantasie.