FILM
Drie weken na de gebeurtenissen in Split is Kevin Wendell Crumb (James McAvoy) nog altijd op de loop voor de politie. Opnieuw heeft hij vier cheerleaders gegijzeld, en het is bang afwachten op het moment dat van zijn 24 persoonlijkheden Het Beest terug naar buiten zal komen om de meisjes af te slachten. David Dunn (Bruce Willis) uit Unbreakable heeft in de buurt een winkel in alarmsystemen, en hij klust bij als ongrijpbare vigilante die in de media de Overseer wordt genoemd. Samen met zijn zoon Joseph (Spencer Treat Clark) heeft hij de jacht op Crumb geopend, en eerder per toeval vindt hij het verlaten fabriek waar de meisjes gevangengehouden worden. Het komt tot een brutale knokpartij met Het Beest, die abrupt beëindigd wordt door de politie, die zowel Crumb als David inrekent en naar het gekkenhuis verscheept. Daar worden ze op de rooster gelegd door psychiater Ellie Staple (Sarah Paulson), die zich heeft gespecialiseerd in mensen die menen dat ze superhelden zijn. Ze meent bovendien dat ze mensen kan genezen van dergelijke waanideeën, alhoewel er alles op duidt dat David Dunn the real deal is.




In hetzelfde gekkenhuis zit ook nog Elijah Price (Samuel L. Jackson), die als de misdadiger Mr. Glass onder meer een treinongeluk heeft veroorzaakt, alleen maar om te bewijzen dat David onkwetsbaar is. Tegenover de verpleegsters betoont hij zich overwegend lethargisch, maar 's nachts waart hij door het ziekenhuis rond in zijn rolstoel, en hij is van plan om de hele wereld te tonen dat zijn superhelden "echt" zijn. Binnenkort wordt in Philadelphia een wolkenkrabber, de Osaka Tower, feestelijk ingehuldigd, en zijn plan is om Crumb en David hun grote finale te laten uitvechten voor het oog van de verzamelde wereldpers. Dr. Staple is echter vastberaden om hier een stokje voor te steken.

Al sinds de eindscène van Split werd geopperd dat die film zich in hetzelfde universum afspeelt als Shyamalan's eerdere succes Unbreakable, dus het moment was rijp om in een nieuwe film de twee universa met elkaar in botsing te laten komen. Op papier lijkt het een gouden formule: de superheld David Dunn het voor eens en altijd laten uitvechten met Het Beest, een beetje in Godzilla Vs. Kong-stijl, maar dan zonder de grote beesten. Alhoewel een film van Shyamalan uiteraard niet kan zonder een plot twist op het einde, is het lang wachten tot de confrontatie er eindelijk komt, en dan is het nog in mineur. We worden nochtans in één van de eerste scènes al warm gemaakt voor het gegeven, wanneer de twee protagonisten voor het eerst met elkaar op de vuist gaan. De film bevat zeker goede momenten; zo is het opnieuw een plezier om James McAvoy aan de slag te zien gaan met zijn gespleten persoonlijkheden, die hij kan aan-en uittrekken als een paar handschoenen. Willis daarentegen maakt een uitgebluste indruk, en ook de film zelf eindigt een beetje op een anticlimax, zonder in detail te willen treden. Glass is net als Unbreakable een ander soort superheldenfilm dan het visuele geweld waar Marvel en DC ons mee om de oren slaan.




Shyamalan dissecteert nogmaals de theoretische opbouw van een strip, met de typische held-en schurkenrollen, door een fijn laagje bovennatuurlijkheid over zijn grauwe visie van Philadelphia te gieten. Uiteraard maakt de man zoals in al zijn films een cameo, en hij recycleert enkele personages uit de vorige films. Zo speelt de intussen volwassen geworden Spencer Treat Clark opnieuw de zoon van David Dunn, en ook Anya Taylor-Joy keert nog eens terug als Casey, het enige slachtoffer dat totnogtoe levend uit de klauwen van Het Beest is geraakt. Ze lijdt echter in deze film aan een verregaande vorm van het Stockholm-syndroom, en daar is het ook waar het verhaal een beetje begint te haperen. Shyamalan verdient echter wel krediet voor zijn goede karakteropbouw, waarmee hij naar een onverwachte wending in het verhaal bouwt. Glass is een trage film, en wie meent dat superheldenfilms per se moeten gaan over gespierde mannen in spandex die met stukken gebouw naar elkaars hoofd gooien, komt er met deze film bekaaid vanaf. Er zat wel meer in, en het is spijtig dat bepaalde verhaallijnen in een volgende film niet meer zullen kunnen vervolgd worden.




BEELD EN GELUID
Ergerlijk genoeg heeft Disney, dat blijkbaar de één of andere rancune heeft tegenover het Nederlandstalig gebied, de film op 4K uitgebracht, zonder evenwel Nederlandse ondertiteling toe te voegen, iets waar ze zich in home theatre-minnende kringen wel vaker onsympathiek mee maken. Ik heb me eerlijk gezegd ook laten vangen aan het kopen van de 4K, zeker omdat de hoes wél in het Nederlands is opgesteld, om dan vast te moeten stellen dat de schijf niet Nederlandsvriendelijk is. Daarom ben ik maar overgeschakeld op de Blu-ray, die zeker niet slecht is, maar over het algemeen nogal donker en contrastarm, waardoor er hier en daar wat detail verloren dreigt te gaan. De wereld van Kevin Wendell Crumb is door en door smerig, en veel van de actie speelt zich af in koele ziekenhuiskamers en verlaten fabrieken. Shyamalan werkt af en toe met stroboscopische effecten omdat zijn personage Crumb onder invloed daarvan van persoonlijkheid wisselt, en die beelden zijn nogal hard, zeker als ze worden vergezeld van de nodige geluidseffecten. De personages in het Unbreakable-verse zijn bleek en zien er alleszins ongezond uit; de scherpte volstaat om onder meer de warrige haardos van Samuel L. Jackson gedetailleerd weer te geven, en ook zijn typische paarse pitteleer ziet er genuanceerd uit. Er zijn geen artefacts van betekenis, maar u moet dus zoals gezegd rekening houden met een donkere film, zowel inhoudelijk als vormelijk. De Amerikaanse release krijgt een Dolby Atmos-track en wij moeten het alweer eens zien te stellen met een Engelse DTS-HD MA 5.1-track, waarin onder meer het gegrom van Crumb goed weerklinkt als hij zijn persona van Het Beest weer omarmt, en het LFE-kanaal krijgt wel meer van dit soort spooky details te verwerken. De dialogen zijn goed beluisterbaar, en er wordt nogal eens van links naar rechts gepand om een gevoel van richting mee te geven. West Dylan Thoroson neemt in zijn soundtrack enkele muzikale thema's uit Unbreakable en Split over.




EXTRA'S
Glass bevat op het eerste zicht nogal veel bonusmateriaal, maar het zijn veelal korte featurettes die steevast onder de drie minuten blijven. Eerst zijn er vier documentaires "The Collection of Main Characters" (8:42) met portretten van David Dunn, Elijah Price, Kevin Wendell Crumb en een vergaarbak met de rest van de cast. In Bringing the Team Back Together (2:54) leren we vooral dat M. Night Shyamalan er erg op staat om altijd met dezelfde mensen te werken, wat kennelijk loont. In David Dunn vs. The Beast (2:11) zien we dat de confrontatie die het hoogtepunt van de film dient te zijn, niet noodzakelijk veel moet kosten. Breaking Glass: The Stunts (1:21) gaat nog wat dieper in op de stunts en in Connecting the Glass Universe (2:54) wordt ons getoond hoe de puntjes tussen de films zowel inhoudelijk als vormelijk met elkaar verbonden worden. M. Night Shyamalan: Behind the Lens (2:46) is een archetypisch vehikel dat dient om cast en crew de regisseur te laten bewieroken en in The Sound of Glass (1:50) zitten we samen met componist West Dylan Thordson. Enhancing the Spectacle (2:53) behandelt de toegevoegde speciale effecten. In Raven Hill Memorial (2:16) gaan we op location scouting in een echt maar verlaten tehuis voor geesteszieken in Pennsylvania, en Night Vision (1:56) is een bijdrage over Shyamalan's kijk op de opbouw van zijn eigen films. Er is verder nog een alternatieve openingsscène (2:58) alsook 12 verwijderde scènes (24:53), beide met met inleiding door M. Night Shyamalan, en tot slot gaan hoofdacteur en regisseur nog eens een praatje met elkaar slaan in A Conversation with James McAvoy and M. Night Shyamalan (5:10). De Amerikaanse Blu-ray bevat nog een featurette meer, maar tegen de tijd dat u ze allemaal hebt doorworsteld waar men eenvoudiger één lange documentaire had kunnen maken, is uw duim er al lang afgevallen van te vaak op de afstandsbediening te drukken.

CONCLUSIE
M. Night Shyamalan zet zijn eigenwijze kijk op het superheldengenre voort in deze derde film die zich na Unbreakable en Split in hetzelfde universum afspeelt. Shyamalan is kundig, maar hij is kennelijk te bang om in deze film voluit te gaan. Technische merites van deze Blu-ray zijn goed, maar Disney veegt zijn reet af met 4K-gebruikers die op Nederlandse ondertiteling staan.