FILM
Foxy Brown (Pam Grier) heeft de liefde van haar leven gevonden in Dalton Ford (Terry Carter), een undercover narcotica-agent. Wanneer Link (Antonio Fargas), Foxy Brown’s broer, belangrijke informatie over Dalton Ford in ruil voor grof geld doorspeelt aan enkele machtige lokale gangsters, zijn de gevolgen uitermate dramatisch voor Ford. Foxy Brown wil echter niet bij de pakken blijven zitten en zweert de verantwoordelijken te zullen straffen. Door zich uit te geven als een sexy callgirl infiltreert ze in een gevaarlijke en totaal corrupte onderwereld...

In 1971 kwam regisseur Gordon Parks uit het niets aanzetten met Shaft. Deze raciaal getinte actieprent bevatte een over het algemeen donkere cast, véél geweld en een stevige snuif seks/bloot. Het redelijk gedurfde concept sloeg in als een bom en een nieuw genre - Blaxploitation - was geboren. Aanvankelijk kon Blaxploitation alleen de zwarte gemeenschap bekoren, maar over de jaren heen oversteeg het genre de huidskleur. Quentin Tarantino is trouwens een grote fan van het genre, wat resulteerde in Jackie Brown ('97) - een hommage aan het genre. Gedurende heel de jaren zeventig overspoelden soortgelijke genrefilms de bioscopen. Eén van die films was Foxy Brown, in een regie van Jack Hill en met in de hoofdrol de koningin van het Blaxploitationgenre Pam Grier (Jackie Brown, Bones). Foxy Brown was aanvankelijk bedoeld als een sequel op Grier’s eerdere hit Coffy (’73), vandaar dat de verhaallijnen van beide speelfilms erg veel gelijkenissen kennen. Het opvallende verschil is dat Foxy Brown heel wat lichter aanvoelt. Zo is het geheel bij momenten behoorlijk cheesy (de openingcredits zijn hier een zéér concreet voorbeeld van), zijn de actiescènes redelijk flets en is het niveau van het geweld en bloot wat naar beneden geschroefd. Pam Grier is zoals steeds een genot om naar te kijken en ze kan op haar eentje het geheel boven de middenmoot uittillen, maar in grote lijnen is Foxy Brown spijtig genoeg niet meer dan een afgewaterde versie van Coffy. Oh ja, ook nog dit: Hollywood is blijkbaar écht inspiratieloos, want in 2005 wordt zowaar een remake verwacht van Foxy Brown. Niemand minder dan de bevallige Halle Berry (Swordfish, Catwoman) zal in de huid kruipen van het titelpersonage.

BEELD EN GELUID
Het anamorfisch 1.85:1 beeld ziet er redelijk scherp uit, met warme kleuren. Detail en diepte zijn goed. De gebruikte filmprint is proper, hoewel er eens een klein vuiltje of krasje durft voorbijkomen. Digitale compressiefouten hebben we niet bemerkt, maar wel wat minimale filmgrain. De Engelse Dolby Digital Mono-track klinkt niet spectaculair, maar voldoet. Het spoor is vrij van ruis en kraakjes en de dialogen zijn goed te verstaan.

EXTRA’S
De regio 1-versie is gezegend met een audiocommentaar ingesproken door regisseur Jack Hill en de originele bioscooptrailer. Wij moeten het echter enkel doen met de erg cheesy bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Wij waren niet zo ondersteboven van deze film. Neen, geef ons dan maar Coffy of Shaft! Toch is dit verplichte kost voor de fans van Pam Grier en liefhebbers van het Blaxploitationgenre. De beeld- en geluidskwaliteit zijn goed. Maar voor de extra’s moet je het niet doen, want MGM achtte het nodig om een commentaarspoor dat wél op de regio 1 aanwezig is te schrappen. Triest...