FILM
In deze bio-pic volgen we de bliksemsnelle carrière van rockster Richie (zonder t) Valenzuela, bij het publiek beter bekend onder zijn artiestennaam Ritchie (met t) Valens (Lou Diamond Phillips), die door velen werd aanzien als de nieuwe Elvis, maar deze laatste op de weg naar het graf met jaren voorsprong inhaalde. Richie komt uit een kansarm milieu, maar zijn moeder Connie (Rosana DeSoto) gelooft zodanig in zijn talent, dat ze zelfs het huurgeld van hun woning durft te riskeren om daarmee voor Richie een zaal af te huren. Richie is pas zestien wanneer hij door producer Bob Keene (Joe Pantoliano) ontdekt wordt. Zijn bijzonder virtuoze gitaarstijl en zijn erg volwassen klinkende stem liggen aan de basis van zijn succes. Succes dat zijn prijs heeft; niet alleen kan Richie door zijn plotse beroemdheid zijn school niet afmaken, het deftig onderhouden van zijn relatie met de rijke dochter van een autohandelaar, Donna Ludwig (Danielle von Zerneck), zit er niet in, ook al omdat haar vader duidelijk laat merken dat de latino bij hem niet welkom is. En het succes brengt ook jaloezie mee: Richies halfbroer Bob (Esai Morales), die altijd hoopte dat zijn kleine broertje naar hem zou opkijken, moet plots vaststellen dat, ondanks zijn gave op gebied van grafische kunsten, de kleine Richie hem boven het hoofd is gegroeid, en hijzelf gevaarlijk afglijdt in de richting wife-beating drunk.

Op 3 februari 1959 stortte het vliegtuig neer waarin Richie Valens samen met Buddy Holly en The Big Bopper naar een volgende stopplaats van hun concert vlogen. Valens was nog geen achttien. Welke impact hij anders op de hedendaagse muziek zou hebben gemaakt, zullen we nooit weten.

Ondanks de feitelijke vrijheden die regisseur Luis Valdez zich gepermitteerd heeft, en de Hollywood-opsmukoperatie die het verhaal heeft ondergaan, is La Bamba een eerlijke poging tot biografie, zeg maar een eerbetoon aan de korte blitzcarrière van Ritchie Valens. Zonder overdreven sentimenteel te doen weet Valdez het kansarme milieu waaruit Richie afkomstig is, met een nodige dosis realisme te schetsen - afgezien dan van het feit dat alle latino's Engels spreken. Alleen zijn de steeds weerkerende nachtmerries waarin Richie zijn dood in een vliegtuigcrash voorziet, er iets te veel over, en doen het verhaal niet dadelijk de nodige eer aan. Interessanter om te volgen is de verstoorde relatie die Richie met zijn broer, een randcrimineel die er net tijd heeft opzitten, heeft. Bobs drankprobleem heeft niet alleen een desastreuze impact op zijn liefdesleven, de pogingen van Richie om hem op het rechte pad te houden kwetsen hem nog eens in zijn eergevoel, omdat hij meent geen lessen te moeten trekken van zijn jongere broer. Esai Morales vult zijn rol op een bijzonder delicate manier in, en weet precies hoe ver hij moet gaan om geloofwaardig te blijven. Lou Diamond Phillips is een beetje in de vergetelheid geraakt - de laatste keer dat we hem zagen was in een bijrol naast zijn co-star uit Young Guns, Kiefer Sutherland, in het eerste seizoen van 24 - maar bevestigt met deze film zijn waarde als brat pack-ster. Alle nummers van Ritchie Valens zijn voor de gelegenheid opnieuw ingespeeld door de tex-mex band Los Lobos, en het is soms iets te overduidelijk dat Lou Diamond Phillips alleen maar playbackt. Maar als U de muziek als een bijkomstigheid beschouwt bij dit fijnbesnaarde drama, kan dit de pret niet drukken. Het verteltempo van de film is echter nogal variabel, waardoor sommige scènes worden uitgesponnen en andere weer voorbij vliegen, wat het evenwicht niet ten goede komt. Rekening houdend met het feit dat elke idioot tegenwoordig een biografie krijgt, is die van Ritchie Valens tenminste nog redelijk onderhoudend.

BEELD EN GELUID
De UK-versie die aan de basis lag van deze bespreking, is op het artwork na identiek aan de versie die in de Benelux verkrijgbaar is. Het anamorfische 1.78:1-beeld verschilt nauwelijks van het correcte aspect ratio van 1.85:1 dat overal op de disc staat geafficheerd. De beeldtransfer is zoals we van Columbia gewoon zijn netjes verzorgd, met als uitzondering de grainy sequenties van Richies nachtmerries, maar de ouderdomsverschijnselen zijn toch niet helemaal verdwenen. Vooral de kleurintensiteit is variabel: in de scènes waarin Richie optreedt zijn ze erg warm en vibrant, maar in de andere scènes ligt er een donkere waas over. Geen drama, maar de film kan zich niet meten met recentere producties. Goede punten kunnen we toekennen voor de afwezigheid van noise, en de goeie compressie, ongetwijfeld mee geholpen door de redelijk korte duur van de film. De Engelse Dolby Digital 5.1-track is met 448 Kbps redelijk goed uitgewerkt, en als je weet dater nog eens vier dubs en twee commentaartracks op de disc staan, is het verbazend te noemen dat er geen noemenswaardige problemen op te ontdekken zijn. De dialogen zijn goed verstaanbaar, maar voor een film als deze is het toch de kwaliteit van de muziek waarmee de track staat of valt. De muziek zelf werd niet dramatisch opgewaardeerd, ook al om de sfeer van de film recht te doen, maar scènes zoals de vechtpartij tijdens één van de concerten bewijzen wel het potentieel van de surroundtrack. Ook de subwoofer werd maar zeer subtiel gebruikt. Misschien geen referentiemateriaal, deze geluidstrack, maar technisch solide genoeg.

EXTRA'S
Inhoudelijk is het bonusmateriaal verdienstelijk, zeker voor een film uit het pré-dvd tijdperk, maar qua hoeveelheid is het redelijk beperkt gebleven. Meest informatief zijn de twee audiocommentaartracks. De eerste is ingesproken door regisseur Luis Valdez, producent Stuart Benjamin en hoofdacteurs Lou Diamond Phillips en Esai Morales. Naast een zeer grote hoeveelheid informatie over het maken van de film, worden we ook attent gemaakt op de verschillende cameo's van onder meer de bandleden van Los Lobos en van nog in leven zijnde familieleden en vrienden van de echte Ritchie Valens. In het begin is het wel even wennen om de stemmen uit elkaar te houden. Producent en co-producent Taylor Hackford en Daniel Valdez nemen de tweede track voor hun rekening, met nog een aanvulling aan faits divers over het concept en de productie. De korte documentaire "Remembering Ritchie", met onder meer een bijdrage van de echte Donna Ludwig, is met zijn zes minuten eigenlijk te kort om de vedette eer aan te kunnen doen. Naast de gebruikelijke trailer en de standaard cast en crew-informatie wordt de bonussectie afgesloten met twee videoclips, Lonely Teardrops van Howard Huntsberry - de Jackie Wilson-imitator uit de film - en uiteraard het titelnummer door Los Lobos.

CONCLUSIE
Deze biografie van jaren '50-ster Ritchie Valens is vooral interessant omwille van de interessante tijdsschets, het dynamische acteerwerk van Lou Diamond Phillips en het muzikale eerbetoon van Los Lobos aan Valens. Weinig geld voor veel jeugdnostalgie. Aanrader voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van de opkomst van de rock'n'roll.