FILM
In 1984 scoort de Britse zangeres Alison Moyet een monsterhit met haar eerste soloalbum Alf, een plaat waarop ze de verworvenheden van Yazoo, haar eerste belangrijke commerciële project (in samenwerking met ex-Depeche Mode toetsenist Vince Clarke), voort uitbouwt en het overwegend elektronisch geluid van Yazoo uitbreidt naar conventionelere instrumenten en het daarmee toegankelijker maakt voor een groot publiek. Love Resurrection, All Cried Out en Invisible leveren haar drie nummer één hits in Engeland op, waar het album ondertussen meer dan 1.5 miljoen keer is verkocht. Tegen eind 1984 heeft Alf zowat overal in Europa op één gestaan en behoort Alison Moyet tot de meest gevraagde artiesten van het moment. Haar zwoele, bluesy stem en de catchy melodieën overtuigen niet alleen de oude Yazoo-fans, maar ook een totaal nieuw publiek. In dezelfde periode komt ze met de Billy Holiday bluesklassieker That Ole Devil Called Love waarmee ze haar reputatie als grand lady van de 'betere' popmuziek definitief vestigt. De punkster en pubrocker uit de jaren zeventig is van een lelijk eendje in een grote dame veranderd.

In 1987 verschijnt haar tweede album Raindancing dat niet iedereen gelukkig stemt, ondanks twee grote hits: Is This Love? van eigen hand en Weak In The Presence Of Beauty, geschreven door haar oude makker Vince Clarke, twee grand cru Moyets zowaar. In 1991 is het de beurt aan Hoodoo: na Raindancing heeft ze een sabbatical ingelast om zich te bezinnen, kinderen te krijgen en zich de buigen over de grote vragen van het leven, zoals dat heet. Met Hoodoo keert Moyet terug naar haar punk- en rocktijdperk zonder in te boeten op de kwaliteit. Maar het publiek verwacht duidelijk andere dingen van haar, want Hoodoo krijgt wel goede cijfers van de muziekpers, maar het publiek laat de plaat grotendeels links liggen. Dat verwacht gesofistikeerdere, mainstreamere dingen van Alison Moyet, het meisje van de zilvergrijze stem met zijden bies. Ook de platenmaatschappij is niet helemaal gelukkig met de koerswijziging van hun artieste en het album krijgt weinig publicitaire ondersteuning en promotie. De single It Won't Be Long en het album Hoodoo zelf missen bijgevolg de Grammy-trofee. Maar het incident markeert een keerpunt in Moyets carrière: een lange strijd breekt los over haar artistieke toekomst. De problemen met Columbia bereiken een hoogtepunt wanneer de maatschappij in 1994 weigert het album Essex uit te brengen en nieuwe opnamen en een andere productie eist voor de cd. Kortom: CBS wil een commerciëler album. Bijna een decennium lang zal Alison Moyet het been stijf houden en weigeren om mee te werken aan een "popalbum".

CBS maakt van de nood een deugd en brengt in 1995 een compilatie van haar hits uit. Singles gaat in de eerste week naar de top van de Britse hitparade. Moyet begint aan een zeer succesvolle tour door Engeland met drie uitverkochte avonden in de Royal Albert Hall. The Essential wordt in 2001 door Sony Music gereleased als cd en dvd en sluit de samenwerkingsperiode Sony-Moyet definitief af. Haar volgende album – na een gedwongen rustpauze van 8 jaar – zal op Sanctuary verschijnen onder de titel Hometime in een productie van The Insects, een groep mensen die eerder al samenwerkte met Massive Attack en Goldfrapp.

PLAYLIST
1. Love Resurrection
2. All Cried Out
3. Invisible
4. That Ole Devil Called Love
5. Is This Love?
6. Weak In The Presence Of Beauty
7. Love Letters
8. It Won't Belong
9. Wishing You Were Here
10. This House
11. Hoodoo
12. Falling
13. Whispering Your Name
14. Getting Into Something
15. Solid Wood

Love Resurrection, All Cried Out en Invisible, alle drie uit het album Alf hebben zeer traditionele, brave en mainstream videoclips meegekregen, zijïg en met een maximum aan esthetische momenten en tonen de zangeres letterlijk van haar mooiste kant. Uiteraard kunnen de nummers na 20 jaar nog altijd niet kapot en betekenen ze een sterke start van een dvd die precies 60 minuten lang probleemloos deze kwaliteit zal weten te handhaven. Want zowel Billy Holiday's onverwoestbare That Ole Devil Called Love met Moyet als een luie geisha die lastiggevallen wordt door een geanimeerd duiveltje, als het lijzige Love Letters waarin een zwaarlijvig meisje de studio onveilig komt maken en voor een humoristische toets zorgt, zijn proeven van die andere Moyet, de Chanteuse, de Diva, een rol waarin vooral de fans haar willen stoppen in plaats van zij zichzelf. Met de videoclips uit Raindancing gaat Alison Moyet voorzichtig en behoedzaam een andere richting uit: alle leden van haar band zijn van de partij en de sfeer is losjes, minder rokerig en serieus, met totaalscènes en veel bewegend beeld van gelukkige en jonge mensen tegen de achtergrond van zeer catchy melodieën. Vanaf It Won't Belong gaat de Britse zangeres fysiek, muzikaal en filmisch helemaal overstag: het materiaal is rauw, aards, gevaarlijk, luider met minder elektro en meer gitaren, persoonlijker ook van inhoud; haar look is stouter, alternatiever, gewaagder en de videoclips heftiger, zwart-wit en technisch beter afgewerkt, kunstiger van opmaak, kunstzinniger qua grondidee, directer en confronterender qua sfeer en timing: de geslaagde wedergeboorte van een zangeres die het rockcircuit eigenlijk al had afgeschreven en die men zich eerder in Las Vegas voorstelt dan in een rokerige kelder in trendy Londen. Maar Alison Moyet is dan ook een artieste met vele gezichten, met een veelvoud aan stemmen en moods, een zangeres met een grote persoonlijkheid, tevens een goeie liedjescomponiste met een perfect oor voor swingende poptunes en intrigerende ballades.

BEELD EN GELUID
De videoclips op deze dvd zijn stuk voor stuk van een perfecte kwaliteit met een beperkt palet van kleuren tussen zwart en grijsblauw en maar af en toe wat heftigere tinten. Over de afwerking van de clips geen klachten, beeld en geluid eindigen zonder storingen of onderbrekingen. Er is geen sprake van beeldfouten, grain of andere storende effecten. Het geluid staat in PCM Stereo en is eveneens in Dolby Digital 5.1 gemixt en dat heeft vooral als gevolg dat er een vollere surround tot stand wordt gebracht, eerder dan dat de geluidsboxen aparte informatie krijgen. Bij muziekclips verwacht je eigenlijk geen echte 5.1, want die krijg je zelfs niet tijdens een liveoptreden. Het effect is dus eerder een curiosum dan een effectieve aanwinst met toegevoegde waarde.

EXTRA'S
Zeldzaam, maar op deze dvd terug te vinden is de liveversie van Cry Me A River met Alison Moyet in een totaal nieuwe verschijning na een flinke vermageringskuur en heel veel kilo's minder, een fotogalerij met twee nieuwe bonus audiotracks, nieuwe songs dus, de audiocommentaarband van Alison Moyet bij de videoclips en de discografie van de artieste.

CONCLUSIE
Alison Moyet: The Essential is een dvd die de fans van weleer niet zal teleurstellen en ze – in geval ze ondertussen hebben afgehaakt – kennis laat maken met haar meer recente werk dat wegens de kwaliteit en de intensiteit alle aandacht verdient en toentertijd onterecht is afgewezen of genegeerd. Jongere muziekliefhebbers krijgen met deze collectie de mogelijkheid om één van de indrukwekkendste iconen van de jaren tachtig te leren kennen die ook vandaag nog wat te vertellen heeft, getuige haar recentere album Voice dat in Engeland en Amerika voor grote opwinding zorgde.